Wakker Dier ontdekte dat supers blijven knallen met kilo's vlees. Dat moet stoppen, vindt ook staatssecretaris Sharon Dijksma. Dat klinkt sympathiek, maar daar zit het probleem niet.
Wakker Dier schrijft het zo: Het aantal kiloknallers in supermarkten is het afgelopen jaar met 19% gestegen. Na twee jaar van lichte daling komt het nu weer boven het niveau van 2011. Daarmee negeren de supermarkten afspraken die zij met het kabinet en andere partijen hebben gemaakt. Deze afspraken betroffen onder meer de verkoop van ‘eerlijke producten voor een eerlijke prijs’ en het stimuleren van diervriendelijker vlees. Staatssecretaris Dijksma heeft meerdere malen ‘nadrukkelijk gewaarschuwd’ dat het stunten met vlees ten koste gaat van de volksgezondheid, dierenwelzijn en een eerlijke prijs voor de boeren. De vele vleesschandalen van afgelopen jaar zetten haar pleidooi kracht bij. Voor Wakker Dier is de maat vol: supermarkten die blijven kiloknallen kunnen dit jaar op acties rekenen. Wakker Dier verwacht van de staatssecretaris dat ook zij meer haar tanden laat zien richting supermarkten.
De staatssecretaris is het eens met Wakker Dier
Het stunten met vlees moet worden uitgebannen, reageerde de staatssecretaris afgelopen woensdag vrijwel direct. Ze vindt het een zorgelijke zaak dat het aantal kiloknallers in de supermarkten stijgt.
Stunten met vlees doet geen recht aan de boer, die een eerlijke prijs verdient, zegt Dijksma en "bovendien remt het ons in de activiteiten die we op het gebied van dierenwelzijn ontwikkelen en waarmee Nederland zich als land kan onderscheiden. Dat is zonde."
Dat is taal die iedere weldenkende 'gewone' consument begrijpt. Maar nou zit ik toch met een vraag.
In- en verkoopprijs hebben geen relatie op productniveau
Net als varkens- en kippenboeren vinden tomaten- en de paprikatelers dat ze veel te weinig krijgen voor hun product. Dat klopt ook wel, want ze kunnen er niet van leven. Ze leveren immers onder de kostprijs en dat houd je geen jaren vol. Toch worden hun tomaten, paprika's, de groentemix en de kant-en-klare salades - en anders dan bij knallende karbonades of kipfilets - voor de hoofdprijs verkocht. Wij rekenen aan de kassa namelijk een prijs af waar de inkoopprijs voor groenten en fruit vele malen in rond gaat.
En nog iets. Bier, wasmiddelen en nog wat van die merkartikelen gaan weg voor prijzen waar geen kleine kruidenier ze zelfs maar zou kunnen inkopen. Daarom verkoopt de slijter geen kratje Heineken meer, want hij zou het onder zijn inkoopprijs moeten verkopen. Dat gaat niet. En zeg nou zelf: wie wast er nog met wasmiddel uit een pak dat niet in de aanbieding was?
Waarom mag dat allemaal, en moet er tussen de inkoop- en verkoopprijs van vlees wél een relatie zijn? De werkelijkheid is namelijk dat supermarkten geen winst aan een product toerekenen maar aan je hele kassabon. Als een vleesaanbieding je naar de winkel lokt, dan koop je er nog het nodige meer. Met de overwinst op bijvoorbeeld groenten maakt de super zijn schijnbare verlies op het product dat in de reclame is weer goed. Dat geldt ook voor je pak wasmiddel en kratje bier. De aanbieding is daarop gecalculeerd.
Dat betekent dat het probleem niet zit in het knallen met kilo's. De super kan immers besluiten zijn leverancier prima te betalen, maar zijn product als een lokkertje te gebruiken om nog veel meer te verkopen. Dat hij dat heel slim kan, leerde ons eerder deze week illusionist Mids.
Als we het daar eindelijk over eens kunnen zijn, dan kunnen we het nu hebben over de vraag waar het probleem dan wél zit.
Fotocredits: Wakker Dier maakt juist reclame voor kiloknalleraanbiedingen, Borculo-info
Dit artikel afdrukken
De staatssecretaris is het eens met Wakker Dier
Het stunten met vlees moet worden uitgebannen, reageerde de staatssecretaris afgelopen woensdag vrijwel direct. Ze vindt het een zorgelijke zaak dat het aantal kiloknallers in de supermarkten stijgt.
Stunten met vlees doet geen recht aan de boer, die een eerlijke prijs verdient, zegt Dijksma en "bovendien remt het ons in de activiteiten die we op het gebied van dierenwelzijn ontwikkelen en waarmee Nederland zich als land kan onderscheiden. Dat is zonde."
Dat is taal die iedere weldenkende 'gewone' consument begrijpt. Maar nou zit ik toch met een vraag.
In- en verkoopprijs hebben geen relatie op productniveau
Net als varkens- en kippenboeren vinden tomaten- en de paprikatelers dat ze veel te weinig krijgen voor hun product. Dat klopt ook wel, want ze kunnen er niet van leven. Ze leveren immers onder de kostprijs en dat houd je geen jaren vol. Toch worden hun tomaten, paprika's, de groentemix en de kant-en-klare salades - en anders dan bij knallende karbonades of kipfilets - voor de hoofdprijs verkocht. Wij rekenen aan de kassa namelijk een prijs af waar de inkoopprijs voor groenten en fruit vele malen in rond gaat.
En nog iets. Bier, wasmiddelen en nog wat van die merkartikelen gaan weg voor prijzen waar geen kleine kruidenier ze zelfs maar zou kunnen inkopen. Daarom verkoopt de slijter geen kratje Heineken meer, want hij zou het onder zijn inkoopprijs moeten verkopen. Dat gaat niet. En zeg nou zelf: wie wast er nog met wasmiddel uit een pak dat niet in de aanbieding was?
Waarom mag dat allemaal, en moet er tussen de inkoop- en verkoopprijs van vlees wél een relatie zijn? De werkelijkheid is namelijk dat supermarkten geen winst aan een product toerekenen maar aan je hele kassabon. Als een vleesaanbieding je naar de winkel lokt, dan koop je er nog het nodige meer. Met de overwinst op bijvoorbeeld groenten maakt de super zijn schijnbare verlies op het product dat in de reclame is weer goed. Dat geldt ook voor je pak wasmiddel en kratje bier. De aanbieding is daarop gecalculeerd.
Dat betekent dat het probleem niet zit in het knallen met kilo's. De super kan immers besluiten zijn leverancier prima te betalen, maar zijn product als een lokkertje te gebruiken om nog veel meer te verkopen. Dat hij dat heel slim kan, leerde ons eerder deze week illusionist Mids.
Als we het daar eindelijk over eens kunnen zijn, dan kunnen we het nu hebben over de vraag waar het probleem dan wél zit.
Fotocredits: Wakker Dier maakt juist reclame voor kiloknalleraanbiedingen, Borculo-info
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Kleine illustratie:
Nederlanders op vakantie hoor je wel eens klagen, Zwitserse, maar ook Franse, supers zijn duur!
Maar ja, de producten zijn daar m.i. wel (altijd) goed, zelfs de grote A-merken voeren in NL een ander (goedkoper) recept dan daar.
Harold, kun je de staatssecretaris uitleggen hoe dat zit? Ook Kamerlid Geurts heeft vragen gesteld. Hij prikt alleen in het vlees en - denk ik - vergist zich dus. Er is een ander probleem.
Enkele jaren geleden schreef ik een artikel in Vakblad Melkveebedrijf over de situatie op de Duitse zuivelmarkt. Frappant was dat de boeren die de hoogste prijs voor hun melk ontvingen, dat leverden (via hun coöperatie Hochland-Eifel) aan discounter Aldi die het voor de laagste prijs aan de consument verkocht. Het tegenovergestelde gebeurde bij een zuivelbedrijf die dure kaasjes en toetjes maakte.
M.a.w. ik ondersteun de conclusie in bovenstaande artikel; de relatie in- en verkoopprijs is (vaak) ver te zoeken. Momenteel krijgen varkenshouders in heel Europa een bodemprijs, maar in de winkels is de vleesprijs niet meegedaald.
Zou het kunnen zijn: lagere winkelprijs = meer omzet = meer vraag naar vlees = betere prijs voor producent.
Het staatssecretaris/WD alternatief: hogere winkelprijs = minder omzet = minder vraag naar vlees = overaanbod varkens(etc) = lagere producentprijs = stoppende ondernemers = minder productie = doel WD
@Dick,
"Wij nederlanders" hebben een traditie in goedkoop kopen, kortom we kijken eerst naar de prijs en dan naar de rest. De supers en marktonderzoekers weten dat en kunnen daar dus naar handelen, door onze producten steeds weer net iets goedkoper te maken.
Hierin zijn dus a de supers machtig, hebben de info en b wij consumenten accepteren dit dus kennlijk ook al jaren!
Daarom zijn de NL consumenten prijzen lager dan in de rest van de EU en de kwaliteit de laatste jaren stapje voor stapje verminderd.
Dat in de supermarkt de totale kassabon de marge bepaalt, is inderdaad correct. En daarom worden er prijsacties gevoerd. Vlees leende zich daar uitstekend voor. Want de prijs was vroeger duidelijk veel hoger: rundergehakt kostte in de 80-er jaren ergens tussen de 12 en 18 gulden. Vandaag de dag staat niemand te kijken van €4 in een diepe actie. Vergeten we de inflatie nog maar even. Dat geld is dus verdampt en het erge is dat het de markt niet heeft laten groeien. De vleesconsumptie gaat eerder licht naar beneden. En juist omdat deze "spring-ervoor-op-de-fiets-aanbiedingen" niet meer het grote effect van weleer opleveren, is er nog harder aan de prijsknop gedraaid en de druk op de productieketen verder opgevoerd. En dat gaat ten koste van de kwaliteit, de samenwerking tussen schakels, het investeringsvermogen en last but not least het imago van de categorie vlees. Want tenslotte kan een product dat weinig kost in de ogen van de consument ook niet goed zijn. Gooi daar dan een paar 'schandalen' bij en de self fullfilling prophecy is een feit.
De oplossing ligt in de markt en in samenwerking op basis van rechtgeaard vertrouwen van ketenpartijen ín en mét elkaar. En dat dan ook eens voor de lange termijn. Want het vertrouwen is te voet gekomen en letterlijk voor een deel met het paard(envlees) vertrokken.