Hij is uitgevonden in Duitsland en belooft binnen korte tijd overgewicht met een derde te reduceren. Dat slaat nog 'ns een deuk in een pak boter!
Maagverkleiningen zijn voor mensen met zwaar overgewicht (BMI >35/40) die lijden onder hun verstoorde metabolisme vaak de enige probate oplossing. Zulke mensen zijn er steeds meer en ze zijn niet meer te helpen met een dieet en kunnen niet zelfstandig afvallen. Onder het mes ermee, besluit dan de internist of endocrinoloog. Dat is terecht, want het kan niet anders, vinden inmiddels heel wat obesitasdeskundigen.
Een uitkomst
Bij de operatie wordt het grootste deel van de maag verwijderd. Het is een behoorlijk zware ingreep met een risico op klachten als gevolg van de operatie. Een van die klachten is - gek genoeg - kwalitatieve ondervoeding door gebrek aan opname van belangrijke voedingsstoffen. Als je op een andere manier van morbide overgewicht, zoals een BMI > 40 heet, af kunt komen zou dat een uitkomst zijn.
Die mogelijkheid lijkt er nu te zijn in de vorm van een pil. Het lijkt erop dat hij iemand met een gewicht van 150 kilo in korte tijd naar 100 kilo kan brengen. Dat is een ongehoord succes.
De pil kan ook mensen die van 100 naar 120 en daarna naar 160 kilo op weg zijn, juist omdat hun stofwisseling door hun dikte verandert, terug op weg naar een gezonder gewicht brengen. Om ernstiger te voorkomen, is ook dat een welkom wapen in de strijd tegen overgewicht en zijn even nare als dure gezondheids- en welzijnsgevolgen.
Alles in één molecuul: een tovermiddel
De pil is ontwikkeld door het team van endocrinoloog Matthias Tschöp aan het Helmholtz Diabetes Centrum in München. De grote uitdaging was één molecuul te ontwikkelen dat tegelijk 3 hormonale processen aanstuurt en de rest met rust laat. Er was iets nodig dat (1) de lever vertelt dat hij opgeslagen vet in suiker (energie) omzet, (2) het brein vertelt dat het geen trek meer heeft en (3) dat de bloedsuikerspiegel stabiliseert. Dat klinkt als iets dat theoretisch gewenst is, maar praktisch onhaalbaar.
Door stukje bij beetje te sleutelen is het Tschöp en zijn collega's toch gelukt, claimen zij. Muizen met zwaar overgewicht en diabetes laten ze met het resultaat - een pil - in drie weken een derde van hun lichaamsgewicht verliezen. Die pil bestaat uit een hybride eiwit dat de kernelementen van drie losse stoffen (voor wie het echt wil weten: GLP-1, GIP en glucagon) in één molecuul wist te vangen.
Let wel: de pil verbrandt alleen het vet. Het is een zeer gerichte behandeling.
"Je kunt het zien als een tovermiddel dat obesitas en type 2 diabetes kan omkeren door het lichaam voor de gek te houden en te laten denken dat het zojuist een maagverkleining heeft ondergaan", zegt Tschöp tegen Science Magazine.
Voor het eerst in de geschiedenis is er dus een toverpil waarmee je overtollig vet in een vloek en een zucht kunt kwijtraken, zonder dat het eraf gesneden hoeft te worden. We moeten nu alleen nog even zeker weten dat het ook voor mensen gaat werken. De pil is namelijk ontwikkeld in een onderzoeksomgeving met muizen. Er schijnt echter alle reden te zijn om aan te nemen dat het kan lukken.
Wat zet het allemaal op zijn kop?
Zodra die pil er is, is hij natuurlijk ook in te zetten bij mensen die alleen nog maar te zwaar zijn, bijvoorbeeld 80 kilo terwijl ze er - gegeven hun lengte - maar 70 mogen wegen en zo'n last hebben met afvallen. Je kunt hem natuurlijk ook gebruiken als je een beetje lui bent en erg van lekker eten houdt, maar wel flink wilt afvallen.
Vraag: wat gaat die pil - als hij er komt - veranderen in onze omgang met het probleem dat obesitas heet?
Het artikel over het onderzoek dat leidde tot de anti-obesitas pil is te vinden op Nature.
Fotocredits: I take this one you take that one, Marcel Oosterwijk
Dit artikel afdrukken
Een uitkomst
Bij de operatie wordt het grootste deel van de maag verwijderd. Het is een behoorlijk zware ingreep met een risico op klachten als gevolg van de operatie. Een van die klachten is - gek genoeg - kwalitatieve ondervoeding door gebrek aan opname van belangrijke voedingsstoffen. Als je op een andere manier van morbide overgewicht, zoals een BMI > 40 heet, af kunt komen zou dat een uitkomst zijn.
Die mogelijkheid lijkt er nu te zijn in de vorm van een pil. Het lijkt erop dat hij iemand met een gewicht van 150 kilo in korte tijd naar 100 kilo kan brengen. Dat is een ongehoord succes.
De pil kan ook mensen die van 100 naar 120 en daarna naar 160 kilo op weg zijn, juist omdat hun stofwisseling door hun dikte verandert, terug op weg naar een gezonder gewicht brengen. Om ernstiger te voorkomen, is ook dat een welkom wapen in de strijd tegen overgewicht en zijn even nare als dure gezondheids- en welzijnsgevolgen.
Alles in één molecuul: een tovermiddel
De pil is ontwikkeld door het team van endocrinoloog Matthias Tschöp aan het Helmholtz Diabetes Centrum in München. De grote uitdaging was één molecuul te ontwikkelen dat tegelijk 3 hormonale processen aanstuurt en de rest met rust laat. Er was iets nodig dat (1) de lever vertelt dat hij opgeslagen vet in suiker (energie) omzet, (2) het brein vertelt dat het geen trek meer heeft en (3) dat de bloedsuikerspiegel stabiliseert. Dat klinkt als iets dat theoretisch gewenst is, maar praktisch onhaalbaar.
Door stukje bij beetje te sleutelen is het Tschöp en zijn collega's toch gelukt, claimen zij. Muizen met zwaar overgewicht en diabetes laten ze met het resultaat - een pil - in drie weken een derde van hun lichaamsgewicht verliezen. Die pil bestaat uit een hybride eiwit dat de kernelementen van drie losse stoffen (voor wie het echt wil weten: GLP-1, GIP en glucagon) in één molecuul wist te vangen.
Let wel: de pil verbrandt alleen het vet. Het is een zeer gerichte behandeling.
"Je kunt het zien als een tovermiddel dat obesitas en type 2 diabetes kan omkeren door het lichaam voor de gek te houden en te laten denken dat het zojuist een maagverkleining heeft ondergaan", zegt Tschöp tegen Science Magazine.
Voor het eerst in de geschiedenis is er dus een toverpil waarmee je overtollig vet in een vloek en een zucht kunt kwijtraken, zonder dat het eraf gesneden hoeft te worden. We moeten nu alleen nog even zeker weten dat het ook voor mensen gaat werken. De pil is namelijk ontwikkeld in een onderzoeksomgeving met muizen. Er schijnt echter alle reden te zijn om aan te nemen dat het kan lukken.
Wat zet het allemaal op zijn kop?
Zodra die pil er is, is hij natuurlijk ook in te zetten bij mensen die alleen nog maar te zwaar zijn, bijvoorbeeld 80 kilo terwijl ze er - gegeven hun lengte - maar 70 mogen wegen en zo'n last hebben met afvallen. Je kunt hem natuurlijk ook gebruiken als je een beetje lui bent en erg van lekker eten houdt, maar wel flink wilt afvallen.
Vraag: wat gaat die pil - als hij er komt - veranderen in onze omgang met het probleem dat obesitas heet?
Het artikel over het onderzoek dat leidde tot de anti-obesitas pil is te vinden op Nature.
Fotocredits: I take this one you take that one, Marcel Oosterwijk
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Klinkt mij als een oplossing in de oren die ons steeds verder afbrengt van het werkelijke probleem, mml een verstoord en insufficiënt voedings-leefpatroon. Obesitas is een cosmetisch vervelende uiting (symptoom) in ons post-Rubensiaanse tijdperk van een veel groter onderliggend probleem: een voedingspatroon dat niet voorziet in de noodzakelijke balans van (micro) nutriënten noodzakelijk voor gezondheid. En dat los je niet op. Obesitas sec is geen ziekte, dat is de diabetes, maligniteiten, artrose etc. Het is de vrijbrief voor een steeds groter wordend voedingsprobleem lijkt mij. Voleten bij McDonalds, niet meer gezond eten/leven en daarna een pilletje.
Het is alsof we een schuursponsje geven bij sigaretten om daarmee die foeilelijke bruine vingers schoon te schrobben en dan te zeggen dat we het probleem hebben opgelost.
Een simplificatie van het werkelijke probleem, maar de voedingsindustrie wordt er vast vrolijk van, die kan ongezonde producten blijven leveren. Waarbij we mogelijk een volgend probleem introduceren op de lange termijn.
Waarom niet het probleem bij de bron (preventie) oplossen ipv altijd maar eerst medicatie te willen?
Als een belofte te mooi klinkt om waar te zijn, is die dat meestal ook. Na recente aandacht voor overtrokken claims van wetenschappers moet je om te beginnen met zo een bericht natuurlijk heel voorzichtig zijn.
En vervolgens heeft Richard #1 natuurlijk gelijk dat zo een pil wel het symptoom bestrijd, maar niet het probleem oplost. Hooguit versnelt zo een pil zonder aanvullende maatregelen de cyclustijd van de jojo.
Als zo een pil waarde heeft, dan in een bredere behandelcontext voor een individu met overgewicht. En de obesogene omgeving waarin we leven moeten we ook nog oplossen!
Zeker goed nieuws.......als je een knaagdier bent ;)
Eens met #3. Hoezo, 'Hij is er'? Hij is positief getest op muizen. Over een jaar of 5 a 10 is het, mits dat alles net zo goed gaat als bij muizen (vaak niet zo) dan verkrijgbaar. Dat is leuk gepraat, 'We moeten nu alleen nog even zeker weten dat het ook voor mensen gaat werken'. Ik heb ook ideeën voor een miljoenenbedrijf, ik moet 'alleen nog even wat artikelen aan de klanten verkopen'. Leuke theorie, meer niet. Sensatieartikel met een nog ergere sensatiekop. De titel in de adresbalk klinkt al een stuk beter, mits tussen haakjes.
Kan zo'n pil werken ja of nee? Ik zou het niet weten. Ik sprak er zojuist Frank van Berkum over. Hij komt er straks over vertellen.
Wat ik wel weet is dit: het hebben van zo'n pil roept vele ethische vraagstukken op. Daar gaat dit stukje over; #2 t/m #4 moeten dus niet de aandacht proberen af te leiden.
Mijn persoonlijke mening: misschien is het niet hebben ervan wel een stuk rustiger.
Dat laat echter wel een vraagstuk keihard overeind staan: hoe verander je de obesogene samenleving en de zwaarste slachtoffers daarvan? Antwoord: dat lukt niemand. Ook een kamerolifant moet je in kleine stukjes snijden om hem op te kunnen eten. Met andere woorden: je moet heel veel piepkleine resultaatjes die je niet merkt, scoren. Achteraf kun je dan ontdekken dat je succes had.