Vaak heeft 'het duurste' gerecht, drankje of menu niets met culinaire kunsten of zeldzame ingrediënten te maken. Er wordt een diamant in de cocktail geserveerd of het kant-en-klaar-gerecht wordt met bladgoud gedecoreerd. Daar betaal je flink voor, maar uiteindelijk is het niet meer dan uitgekiende marketing, een fraai verhaal en feitelijk 'niets bijzonders'.

'Een lesje in verkooppsychologie'
Een schoolvoorbeeld van zo'n fraai verhaal is dat achter To'ak, 'de duurste chocola ter wereld', schrijft Süddeutsche.de. Dat luidt als volgt. De nu 36-jarige oprichter van To'ak, Jerry Toth, ging na de universiteit naar Ecuador, om het regenwoud te redden (belangrijk voor zo'n verhaal: hij ging niet om er rijk van te worden). Daar werd hij door een oude cacao-teler diep in de jungle naar een oeroude cacao-aanplant gebracht (altijd goed, een beetje mysterie). Die plantage was zo afgelegen dat de grote cacao-plaag van 1916 eraan voorbij was gegaan. Bij die ziektegolf hadden alle Ecuadoraanse cacaobomen het loodje gelegd. Deze oude plantage is dus mogelijk de enige plek ter wereld waar de beste cacao van de oude soort Arriba groeit (onontbeerlijk in het verhaal: superexclusiviteit).

Natuurlijk kent de plantage maar een beperkte opbrengst. Toth produceert jaarlijks maar een paar honderd genummerde repen (hele oude truc: schaarste creëren). Overigens hebben de lokale boeren generaties lang niets extra's voor hun uitzonderlijke product gekregen. De cacao-oogst werd in zijn geheel opgekocht door grote opkopers en werd gemengd met andere partijen voor de standaard massaproductie. Dankzij To'ak vredienen de boeren nu een fatsoenlijke boterham (de kers op de pudding: een goed geweten).

Bij zo'n verhaal staat het buiten kijf dat je voor 50 gram chocola zonder meer 212 euro neertelt. De To'ak schijnt overigens niet slecht te smaken, schrijft de Süddeutsche.

Fotocredits: toakchocolate.com
Dit artikel afdrukken