Nederland is keurmerkmoe, schrijft de Levensmiddelenkrant op gezag van Vera Dalm van Milieu Centraal. In twee jaar tijd, zo blijkt uit marktonderzoek, steeg het aantal mensen dat door de bomen van de duurzaamheidskeurmerken het bos niet meer ziet van 42 naar 70%. Dat moet dus minder.
Maar dat gaat niet zomaar. Niet ieder product met een keurmerk is OK, zegt Questionmark, de organisatie die kijkt of alles wel klopt. Afgelopen week testte Questionmark Sinterklaas' chocoladeletters en legde de nodige gekeurde letters aan de kant als niet duurzaam, cq. dubieus in hun claims.
Wat een gedoe toch allemaal, schreef hier Gijs Kuneman kortgeleden, er moet gewoon één wereldstandaard komen voor OK-heid. Dat vindt ook de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, zegt de al geciteerde Levensmiddelenkrant.
Wie bepaalt wat duurzaam is?
Over keurmerken werden al jaren grapjes gemaakt. De grapjes sloegen om in zorgen toen consumenten begonnen aan te geven niets te kunnen met het woud aan keurders dat er plots bleek te zijn en die ze opeens allemaal maar moesten vertrouwen.
De stijging van 42% naar 70% laat zien dat het mooi is geweest. Het onderzoek van Milieu Centraal laat bovendien zien dat wij, Nederlanders, geen waarde hechten aan het officiële nieuwe Europese keurmerk voor biologisch. We blijken het niet eens te herkennen. Wel hebben we alle vertrouwen in het Beter Leven Keurmerk van de Dierenbescherming.
Maar daarmee begint het probleem pas goed. Waarom geeft die zo betrouwbaar geachte Dierenbescherming in ruil voor een ster de kort levende kip een vrije uitloop maar het varken dat aanmerkelijk langer leeft én veel slimmer en gevoeliger is dan een hond niet?
Zo'n simpele vraag laat zien dat zelfs binnen de Dierenbescherming 1 standaard al een heel arbitrair ding is. Je zou immers verwachten dat een varken en een kip op zijn minst gelijke rechten hebben om voor een ster in aanmerking te komen. Dat is echter niet zo. Questionmark denkt dat zulke kwesties wetenschappelijk uit te leggen zijn en probeert dat dan ook. Aan mij hebben ze een kwaaie, want ik begrijp het niet.
En hoe bepaal je bijvoorbeeld of een kip duurzaam is? Het is zo langzamerhand een even klassieke als problematische case. Volgens Aalt Dijkhuizen, het officiële Nederlandse boegbeeld van duurzaamheid op het gebied van voedsel, is een ploffer het meest duurzaam. Hij wijst alles wat de Dierenbescherming duurzaam noemt wetenschappelijk radicaal van de hand. Zijn wetenschappelijkheid is gebaseerd op een beperkte set criteria én een uitgangspunt: als we zoveel mogelijk mensen vlees willen kunnen bieden, dan kan het niet anders. Wie meer variabelen wil toelaten - bijvoorbeeld het bereiken van diergezondheid vanuit raskeuzen of het verlagen van pesticidegebruik door minder efficiënte, veel meer gevarieerde teeltwijzen van gewassen komt er al snel achter dat nou juist iemands uitgangspunt bepalend is voor wat hij of zij duurzaam zou moeten noemen. Een uitgangspunt is uiteraard niets anders dan een politieke keuze. Die kun je niet wetenschappelijk maken. Daar kun je alleen maar over stemmen.
Niet voor niets zegt Vera Dalm dat ze twijfelt aan de haalbaarheid van één duurzaamheidsstandaard. Zij houdt dan ook vast aan het vergelijkbaar maken van duurzaamheidsclaims zodat mensen zelf hun keuze kunnen maken. Questionmark claimt met de wetenschap in de hand wél de wijsheid in pacht te hebben, net zoals de Wetenschappelijk Raad voor het Regeringsbeleid. Als dat zo is, laten we het dus aan hen om te besluiten of we een plofkip of een biologische politiek correct moeten vinden. Het wordt dan echt de ene of de andere. Zo plat moet en mag dat gesteld worden.
Is dat echt wat we willen? Zo nee, wat ik me kan voorstellen, hoe moet het dan verder met die keurmerkenmoeheid?
Fotocredits: MSC-logo, MSCkeurmerk
Dit artikel afdrukken
Wat een gedoe toch allemaal, schreef hier Gijs Kuneman kortgeleden, er moet gewoon één wereldstandaard komen voor OK-heid. Dat vindt ook de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, zegt de al geciteerde Levensmiddelenkrant.
Wie bepaalt wat duurzaam is?
Over keurmerken werden al jaren grapjes gemaakt. De grapjes sloegen om in zorgen toen consumenten begonnen aan te geven niets te kunnen met het woud aan keurders dat er plots bleek te zijn en die ze opeens allemaal maar moesten vertrouwen.
De stijging van 42% naar 70% laat zien dat het mooi is geweest. Het onderzoek van Milieu Centraal laat bovendien zien dat wij, Nederlanders, geen waarde hechten aan het officiële nieuwe Europese keurmerk voor biologisch. We blijken het niet eens te herkennen. Wel hebben we alle vertrouwen in het Beter Leven Keurmerk van de Dierenbescherming.
Maar daarmee begint het probleem pas goed. Waarom geeft die zo betrouwbaar geachte Dierenbescherming in ruil voor een ster de kort levende kip een vrije uitloop maar het varken dat aanmerkelijk langer leeft én veel slimmer en gevoeliger is dan een hond niet?
Zo'n simpele vraag laat zien dat zelfs binnen de Dierenbescherming 1 standaard al een heel arbitrair ding is. Je zou immers verwachten dat een varken en een kip op zijn minst gelijke rechten hebben om voor een ster in aanmerking te komen. Dat is echter niet zo. Questionmark denkt dat zulke kwesties wetenschappelijk uit te leggen zijn en probeert dat dan ook. Aan mij hebben ze een kwaaie, want ik begrijp het niet.
En hoe bepaal je bijvoorbeeld of een kip duurzaam is? Het is zo langzamerhand een even klassieke als problematische case. Volgens Aalt Dijkhuizen, het officiële Nederlandse boegbeeld van duurzaamheid op het gebied van voedsel, is een ploffer het meest duurzaam. Hij wijst alles wat de Dierenbescherming duurzaam noemt wetenschappelijk radicaal van de hand. Zijn wetenschappelijkheid is gebaseerd op een beperkte set criteria én een uitgangspunt: als we zoveel mogelijk mensen vlees willen kunnen bieden, dan kan het niet anders. Wie meer variabelen wil toelaten - bijvoorbeeld het bereiken van diergezondheid vanuit raskeuzen of het verlagen van pesticidegebruik door minder efficiënte, veel meer gevarieerde teeltwijzen van gewassen komt er al snel achter dat nou juist iemands uitgangspunt bepalend is voor wat hij of zij duurzaam zou moeten noemen. Een uitgangspunt is uiteraard niets anders dan een politieke keuze. Die kun je niet wetenschappelijk maken. Daar kun je alleen maar over stemmen.
Niet voor niets zegt Vera Dalm dat ze twijfelt aan de haalbaarheid van één duurzaamheidsstandaard. Zij houdt dan ook vast aan het vergelijkbaar maken van duurzaamheidsclaims zodat mensen zelf hun keuze kunnen maken. Questionmark claimt met de wetenschap in de hand wél de wijsheid in pacht te hebben, net zoals de Wetenschappelijk Raad voor het Regeringsbeleid. Als dat zo is, laten we het dus aan hen om te besluiten of we een plofkip of een biologische politiek correct moeten vinden. Het wordt dan echt de ene of de andere. Zo plat moet en mag dat gesteld worden.
Is dat echt wat we willen? Zo nee, wat ik me kan voorstellen, hoe moet het dan verder met die keurmerkenmoeheid?
Fotocredits: MSC-logo, MSCkeurmerk
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De industrie houdt van merken. Die zijn handig om spullen te verkopen. 'Keur'merken zijn daar een prima alternatief voor en zullen al snel de consument doeltreffender bereiken dan echte Keur'merken. Puur door de grotere marketingdruk die de industrie kan inzetten ten opzichte van de overheid.
Ik begin al een beetje keurmerkvergelijkingssitemoe te worden. Een voorbeeldje waar ik iets vanaf weet. Bij bio groente voer ik twee keurmerken: het Europese keurmerk met de groene sterretjes en het EKO keurmerk. Opmerkelijk, het EKO keurmerk lijkt beter dan het Europese bio keurmerk, want ze scoren goed op dierenwelzijn??? Ik kan zo gauw geen uitleg vinden over de effecten van de keuze van groente op dierenwelzijn, maar ala, ik heb ze allebei, dus ik doe het goed.
Maar wel twee kanttekeningen:
1 het EKO keurmerk heeft wel een bankrekeningnummer waar ik jaarlijks geld op moet overmaken, maar ook na drie jaar nog steeds geen set met normen waar ik aan zou moeten voldoen
2 in drie jaar heb ik nog nooit een controleur (tja van wat, als er geen normen of richtlijnen zijn) van dit keurmerk op mijn bedrijf mogen ontvangen. Ik heb overigens horen rondzingen dat ze meer zien in collegiale toetsing dan in formele controle :-).
Toch scoren ze de volle 5 bolletjes onder het kopje Controle. Ik hoop dat de rest van de Keurmerkwijzer wat beter doortimmerd is, anders kan ie wat mij betreft direct in de digitale prullenbak. Dit is geen voorlichting, dit heet misleiding.
Onthullend, onze Ot en Sien correspondent over ervaring met de Nederlandse Eko. Doet denken aan Skal International met keurmeesters die vanuit Indonesie heel Organic China er even bij doen. En eentje die vanuit Argentinie de papieren van Eko-veehouders in Equador controleert. En inderdaad, eerst betalen, boer!
Burgers mogen dan keurmerkmoe zijn, producenten treden er niet mee naar buiten, maar de keurmerkindustrie heeft ze soms in de tang. Je zou haast van chantage kunnen spreken. Het MSC-keur op vis bijvoorbeeld. Eerder en vaker hier op Foodlog genoemd. Het moet op je vis van de winkelier en je moet er voor betalen van MSC en je krijgt er niets voor terug. Vissers van IJsland en Alaska zijn het alvast zat.
Het komt ook een beetje doordat er inflatie is bij de marketing van een produkt. We zoeken naar het beste. Draai het eens om. Waar kan ik melk kopen van koeien die alleen binnen op stal hebben gestaan? Waar kan ik vis kopen zonder MSC keurmerk? Wie verkoopt rundvlees van uitgemolken koeien ? Waar kan je koffie kopen die op een oneerlijke manier van de koffieboer is gepikt ? Waar haal ik kleding die door kinderarbeid is gemaakt ?
Nu heb je een produkt zoals wij, vlees van vleesvee, zonder antibitiotica,runderen nooit op stal, kalfjes blijven 1 jaar bij de moeder etc.. gewoon kwaliteit, lekker vlees op een duurzame wijze gemaakt. Hoe moet je dat verkopen ?
Het bedrijf waar ik aan verbonden ben, heeft onder meer: ISO 9001, ISO 22000, BRC, SKAL, EU Organic, ***Beter Leven kenmerk en nog wat andere keurmerken die ik vergeten ben op te noemen. Jammer genoeg missen wij het belangrijkste keurmerk om de Nederlandse markt te veroveren: de laagste prijs garantie.