Het WWF lijkt met twee monden te spreken. Twee weken geleden ontstond een kleine rel tussen Foodlog en het WWF in Zeist over kip.Tegelijkertijd speelt er een relletje tussen het WWF en Greenpeace over tonijn. Wie is en wat wil het WWF?
Het viel verschillende mensen op. Het WWF uit zich groen en politiek correct, maar denkt er tegelijk heel anders over.
Kip
Toen Foodlog schreef dat de Amerikaanse WWF-coryfee Jason Clay verhalen houdt die heel nadrukkelijk verdere intensivering van de kippenhouderij bepleiten, ontkende de Nederlandse organisatie met het Panda-logo dat ten stelligste. Er zou helemaal geen kippenkift in de boezem van het WWF leven en de organisatie zou beslist niet achter verdere intensivering van de vleesproductie staan.Toch toont onderstaande video glashard aan dat het wél het geval is. Ook Hans Baaij, oprichter van Varkens in Nood, blijkt daar van overtuigd.
Tonijn
Afgelopen vrijdag schreef The Guardian over het visserijgevecht tussen het WWF en Greenpeace. De tweede beschuldigt de eerste ervan te heulen met de industrie. Het WWF steunt de duurzame viscertificeerder MSC. Onder eindverantwoordelijkheid van het WWF wil een van de submerken van tonijnvisser en -inblikker John West bekijken hoe vermijdbare bijvangst kan worden voorkomen. Maar de deur staat wagenwijd open voor wat John West vindt dat economisch uit kan. Wat ecologisch moet komt op het tweede plan.
Het relletje ontwikkelt zich al een tijdje. Het lijkt erop dat de tonijnvissers onder eerdere afspraken uit proberen te komen en dat het WWF zich er als dekmantel voor leent om dat te bereiken. Daar steekt Greenpeace een stokje voor.
Verdienmodel
Dat doet Greenpeace terecht. NGO Greenpeace bestaat enkel dankzij donateurs die hopen dat de organisatie het beste voor heeft met de natuur. Het WWF, de andere grand old NGO, leeft van donateurs, maar ook van de giften van grote bedrijven. Terwijl de giften van particuliere WWF-donateurs met tientjes binnenkomen, komen de giften van grote bedrijven binnen in coupures van enkele malen honderdduizend euro. Zo'n verdienmodel maakt nogal uit voor je geloofwaardigheid als NGO. Al helemaal als je niet helder bent over de zaak waar je voor staat.
In Nederland, de bakermat van de organisatie, wekt het WWF vanuit Zeist de indruk groener dan Greenpeace te zijn. Maar het beeld vertoont ernstige scheuren. Al veel langer zijn er - met name vanuit Duitsland - kritische geluiden over het engagement van de organisatie te horen.
Het is een publiek geheim dat het WWF bedrijven waarmee de organisatie samenwerkt op bijvoorbeeld het gebied van vis niet wil laten zeggen dat er ook andere duurzame vis is dan MSC. De ruzie met Greenpeace maakt duidelijk dat een particuliere donateur van het WWF op zijn hoede moet zijn. Het blijkt geen organisatie die tegenwicht biedt tegen de gevestigde belangen die nu eenmaal altijd trager gaan dan de idealisten in onze samenleving.
Pragmatische realist namens bedrijven
Het WWF toont zich een meedenker in het kamp van de gevestigde belangen onder het vernis van een groene NGO. De Panda lijkt zijn verworven positie te gebruiken om als een pragmatische realist vanuit de gevestigde haalbaarheden met bedrijven mee te denken en van daaruit te onderhandelen met het publiek. Dat hoeft niet erg zijn, als de organisatie er maar duidelijk over zou wezen: "wij bemiddelen voor bedrijven en niet namens u, particuliere donateurs".
Een NGO die niet helder is over zijn rol, verliest zijn positie Je kunt niet de belangen van bedrijven verdedigen onder de dekmantel van het publieke belang. Dat kunnen bedrijven zelf wel. De vraag is dan ook: heeft het WWF nog wel een functie, nu ze de belangen van de zittende klasse klaarblijkelijk zo zwaar laat meewegen in haar werk maar daar onduidelijk over is?
Welke voorwaarden voor een rol van het sterke merk?
Er zijn, ook internationaal, organisaties zoals het CBL (de belangenvereniging van levensmiddelenverkopers), het FNLI (idem voor levensmiddelenmakers), LTO Nederland (idem voor de makers van landbouwproducten) en de Vissersbond (idem voor vissers). Zij verdedigen de belangen van bedrijven en bedrijfstakken. Dergelijke organisaties leggen bovendien het gebruik van bijvoorbeeld het MSC-logo niet op aan het hun leden omdat ze lean & mean zijn opgezet en daar dus geen extra inkomsten voor hun organisatie uit hoeven te halen. Zo bezien schiet het WWF zich geweldig in de voet.
Vraag aan de lezers: wie en wat is het WWF voor jullie en onder welke voorwaarden is er nog een rol voor die toch grote en invloedrijke organisatie met zijn sterke merk weggelegd?
Fotocredits: WWF Zeist, Foodlog Media
Dit artikel afdrukken
Kip
Toen Foodlog schreef dat de Amerikaanse WWF-coryfee Jason Clay verhalen houdt die heel nadrukkelijk verdere intensivering van de kippenhouderij bepleiten, ontkende de Nederlandse organisatie met het Panda-logo dat ten stelligste. Er zou helemaal geen kippenkift in de boezem van het WWF leven en de organisatie zou beslist niet achter verdere intensivering van de vleesproductie staan.Toch toont onderstaande video glashard aan dat het wél het geval is. Ook Hans Baaij, oprichter van Varkens in Nood, blijkt daar van overtuigd.
Tonijn
Afgelopen vrijdag schreef The Guardian over het visserijgevecht tussen het WWF en Greenpeace. De tweede beschuldigt de eerste ervan te heulen met de industrie. Het WWF steunt de duurzame viscertificeerder MSC. Onder eindverantwoordelijkheid van het WWF wil een van de submerken van tonijnvisser en -inblikker John West bekijken hoe vermijdbare bijvangst kan worden voorkomen. Maar de deur staat wagenwijd open voor wat John West vindt dat economisch uit kan. Wat ecologisch moet komt op het tweede plan.
Het relletje ontwikkelt zich al een tijdje. Het lijkt erop dat de tonijnvissers onder eerdere afspraken uit proberen te komen en dat het WWF zich er als dekmantel voor leent om dat te bereiken. Daar steekt Greenpeace een stokje voor.
Verdienmodel
Dat doet Greenpeace terecht. NGO Greenpeace bestaat enkel dankzij donateurs die hopen dat de organisatie het beste voor heeft met de natuur. Het WWF, de andere grand old NGO, leeft van donateurs, maar ook van de giften van grote bedrijven. Terwijl de giften van particuliere WWF-donateurs met tientjes binnenkomen, komen de giften van grote bedrijven binnen in coupures van enkele malen honderdduizend euro. Zo'n verdienmodel maakt nogal uit voor je geloofwaardigheid als NGO. Al helemaal als je niet helder bent over de zaak waar je voor staat.
In Nederland, de bakermat van de organisatie, wekt het WWF vanuit Zeist de indruk groener dan Greenpeace te zijn. Maar het beeld vertoont ernstige scheuren. Al veel langer zijn er - met name vanuit Duitsland - kritische geluiden over het engagement van de organisatie te horen.
Het is een publiek geheim dat het WWF bedrijven waarmee de organisatie samenwerkt op bijvoorbeeld het gebied van vis niet wil laten zeggen dat er ook andere duurzame vis is dan MSC. De ruzie met Greenpeace maakt duidelijk dat een particuliere donateur van het WWF op zijn hoede moet zijn. Het blijkt geen organisatie die tegenwicht biedt tegen de gevestigde belangen die nu eenmaal altijd trager gaan dan de idealisten in onze samenleving.
Pragmatische realist namens bedrijven
Het WWF toont zich een meedenker in het kamp van de gevestigde belangen onder het vernis van een groene NGO. De Panda lijkt zijn verworven positie te gebruiken om als een pragmatische realist vanuit de gevestigde haalbaarheden met bedrijven mee te denken en van daaruit te onderhandelen met het publiek. Dat hoeft niet erg zijn, als de organisatie er maar duidelijk over zou wezen: "wij bemiddelen voor bedrijven en niet namens u, particuliere donateurs".
Een NGO die niet helder is over zijn rol, verliest zijn positie Je kunt niet de belangen van bedrijven verdedigen onder de dekmantel van het publieke belang. Dat kunnen bedrijven zelf wel. De vraag is dan ook: heeft het WWF nog wel een functie, nu ze de belangen van de zittende klasse klaarblijkelijk zo zwaar laat meewegen in haar werk maar daar onduidelijk over is?
Welke voorwaarden voor een rol van het sterke merk?
Er zijn, ook internationaal, organisaties zoals het CBL (de belangenvereniging van levensmiddelenverkopers), het FNLI (idem voor levensmiddelenmakers), LTO Nederland (idem voor de makers van landbouwproducten) en de Vissersbond (idem voor vissers). Zij verdedigen de belangen van bedrijven en bedrijfstakken. Dergelijke organisaties leggen bovendien het gebruik van bijvoorbeeld het MSC-logo niet op aan het hun leden omdat ze lean & mean zijn opgezet en daar dus geen extra inkomsten voor hun organisatie uit hoeven te halen. Zo bezien schiet het WWF zich geweldig in de voet.
Vraag aan de lezers: wie en wat is het WWF voor jullie en onder welke voorwaarden is er nog een rol voor die toch grote en invloedrijke organisatie met zijn sterke merk weggelegd?
Fotocredits: WWF Zeist, Foodlog Media
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het verschil tussen WWF en veel andere NGO's is dat het WWF daadwerkelijk naar implementeerbare oplossingen wil zoeken. Of we het nu leuk vinden of niet: daar is de industrie bij nodig. Alleen de industrie investeert voldoende in het ontwikkelen van innovaties om het benodigde meer voedsel met minder input te produceren. Dat een NGO dus wil samenwerken met de industrie zou juist aangemoedigd moeten worden. Schreeuwerig idealisme is goed om problemen te signaleren, maar komt meestal niet met echt duurzame oplossingen die werken.
Dat het WWF nu dus weggezet wordt als een pleitbezorger voor de gevestigde belangen (en waarom zijn "gevestigde belangen" eigenlijk fout?) is mijns inziens een totaal foute beeldvorming over het WWF. Laten we vooral blij zijn dat er ook NGO's zijn die zich wel van wetenschappelijke feiten bedienen en die wel echt op zoek zijn naar oplossingen die gaan werken. Aan nog meer populisme in de discussie heeft niemand iets.
WWF lijkt een beetje een Panda geworden: Heeft beperkt en eenzijdig dieet, veel te weinig succesvolle sex, en past zich niet of te traag aan aan een veranderende habitat. Bedreigde NGO-soort.
Zeker goed dat ze zich in het establishment heeft gedrongen, Theo. Maar dat hoeft niet te betekenen dat ze daartoe zich de blik van het establishment moest internaliseren.
Theo #1, daar zit wat mij betreft de pijn ook niet. De vraag die ik stel is deze: vanuit wiens perspectief en belang treedt het WWF op?
Er zijn 3 mogelijkheden:
1. het publieke belang (zoals een boven de partijen staande overheid dat hoort te doen)
2. het belang van de samenleving zoals groepen daarbinnen dat thematiseren (vergelijk Greenpeace en Wakker Dier)
3. vanuit het economisch belang van direct belanghebbenden
Jij neigt er in #1 naar het WWF in rol 1 te zien. Dat is een bemiddelende en onderzoekende rol van een nieuw soort overheid (het gesprek over en het komen tot een vergelijk over ons publieke belang) in het optreden van het WWF te zien. Dat zou een prima rol kunnen zijn (al moet nog gevraagd worden wat de legitimatie daarvan is: een overheid moet nl. in het openbaar rekenschap afleggen voor zijn daden en gekozen worden in de rol van regelaar. Bovendien: wat doen we met de overheid, als WWF's hun taken overnemen?)
Ik beweer nu juist dat dat het WWF gevaarlijk ver in rol 3 terecht is gekomen en daarmee de positie van en het vertrouwen in de Panda opblaast.
Theo #1 helemaal mee eens dat NGO's ook realistisch en oplossingsgericht moeten zijn. Hier zijn er gelukkig steeds meer van. Transparantie over doelstellingen en daarover verantwoording afleggen richten financiers (particulieren en bedrijven!) is echter wat mij betreft wel een voorwaarde. Daar bevindt WWF zich wat mij betreft in een wel erg donkergrijs gebied...
Dick #3. Ik zie het probleem niet echt. Jij gaat ervan uit dat het publieke belang en het economische belang van direct belanghebbenden niet samen kan gaan. Dat vind ik een achterhaalde visie. Mijns inziens kunnen we alleen tot echte verbetering komen met oplossingen die zowel het publieke belang dienen alsook een direct economisch belang. Waar ik het wel met je eens ben, is dat WWF er gewoon open over moet zijn dat zij van mening zijn dat de industrie nodig is bij het vinden van echte duurzame oplossingen en dat ze daarom ook samenwerken met de industrie. Hier knelt het bij het WWF nog wel eens, met name tussen de verschillende landen. Ik denk dat WWF er goed aan zou doen zich minder als een "Greenpeace Light" te positioneren, maar meer als een maatschappelijke partner die echte oplossingen zoekt samen met alle belanghebbenden. Dan schreeuwen ze niet alleen groen, maar dan doen ze ook groen. En ja, dat zouden ze inderdaad best wel eens wat duidelijker mogen zeggen. Dat zou inderdaad eerlijker voor henzelf en voor externe belanghebbenden zijn.