Lees ook
Als het kalfje niets meer waard is, gaat het de weg van het geitenbokje. Dat wordt op het erf doodgeslagen omdat het veel geld kost als het in leven moet blijven. Dat is jammer, want firma's als Van Drie en Denkavit hebben een sterk model voor de kalverhouderij ontwikkeld. Toch begint het te rammelen, zo blijkt.

Euthanasie is al praktijk
De subsidie op de kalveren valt weg en draait de klok terug. Dat zet een druk op de prijzen en zorgt ervoor dat te magere kalveren niet meer geaccepteerd om te worden gemest tot vleesdier.

Gisteren bleek naar aanleiding van ons bericht dat het euthanaseren van kalveren al langer praktijk is. De boer moet voor de kosten - €15 per afgekeurd en doodgespoten kalf - betalen. Als zijn inkomsten verder dalen, zal hij zijn kalfjes weer met de hamer de kop inslaan.

Wat wil Nederland voor zijn kalveren?
ABN Amro stelde onlangs voor de kosten van kalveren te laten betalen via de melk. Boerenvoorman Cees Romijn vond het spuitje wel begrijpelijk en deed verder niets met de nieuwe werkelijkheid die achter het nieuws steekt.

We ontvingen een spontane reactie per mail van het melkveehouders echtpaar Joep en José van Drie uit Thesinge. Volgens de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid moet Nederland streven naar een 'voedselbeleid'. Maar wat moeten we met zulke abstracte woorden als er geen praktische uitweg kan worden gegevens aan de gevoelens van deze mensen?
Het ziet ernaar uit dat het tijd is het te hebben over de vraag hoe melkland Nederland met zijn kalveren om wil gaan als de zich ontwikkelende praktijk boeren tegen de borst stuit.

Geachte dames en heren,

Graag wil ik een reactie geven op bovengenoemd artikel. Het is een hele trieste constatering dat er dieren afgemaakt moeten worden omdat ze anders niet rendabel te krijgen zijn. Het is nog triester dat wij als veehouder daarbij met de rug naar de muur staan. Het is voor ons geen kwestie van keuzes maken, het is een kwestie van het probleem dat de consument gekweekt heeft, en op het bordje wordt gelegd van de veehouder.
Veel voor heel weinig. Het is erg jammer dat de basis van dit probleem verder niet benoemd wordt. De meeste veehouders houden van hun dieren, en doen er alles aan om hun dieren zo goed mogelijk te verzorgen en ze zo gezond mogelijk te houden. Een beest afmaken is alleen een optie wanneer een dier onnodig lijdt. Het is voor een veehouder nooit een optie om een dier af te maken omdat hij een te laag geboortegewicht heeft. Maar gemangeld tussen regelgeving, liefde voor zijn vak en de verwrongen Nederlandse moraal, worden dit soort oplossingen ons, de Nederlandse Veehouderij, opgedrongen vanuit de consument.

Er wordt heel snel een oordeel geveld omdat men alleen maar met de vinger naar een ander wijst, en deze wijst dan al heel snel naar de veehouder, terwijl de echte veroorzaker van dit probleem toch echt de consument zelf is, en in het verlengde hiervan de supermarktketens. Ze willen allemaal voor een dubbeltje op de eerste rang, het moet goed en veel zijn, maar het mag niks kosten. Hoe naïef ben je als consument als je denkt dat een dier als ‘Euroknaller’ een goed leven heeft gehad? Maar de moraal wordt heel snel aangepast, wanneer het eigen ego, en vooral de eigen portemonnee, in het geding komt, en dan is ‘struisvogelpolitiek’ telkens weer de beste oplossing.

Wanneer u allen wilt oordelen, dan willen wij u van harte uitnodigen om eens in onze stal te komen kijken. Daar willen wij u graag laten zien hoe wij als veehouder met onze dieren omgaan, en hoe ver die liefde strekt. We kunnen dan onder het genot van een kopje koffie discussiëren over de andere kant van het verhaal, zodat alle kanten van het verhaal op een eerlijke en open manier belicht kunnen worden.

Het wordt de hoogste tijd dat de Nederlandse consument z’n eigen verantwoordelijkheid gaat dragen voor de voeding die hij/zij gebruikt. De rol van de consument is namelijk veel groter en sterker dan de rol van de veehouder, die als een soort kaatsenbal heen en weer geslingerd wordt door de maatschappij als het gaat om de moraal ten aanzien van dierwelzijn. Als er één groep is die zich niets, maar dan ook werkelijk niets aantrekt van dierwelzijn, dan is het wel de gemiddelde Nederlandse consument, die elke week z’n boodschappenkarretje weer vult bij de grote supermarktketens in dit land. Supermarktketens die alleen maar producten willen aanbieden voor de allerlaagste prijs. De laatste JUMBO-reclame is hier een sprekend voorbeeld van. De moestuin van de ‘tuinkabouter’ wordt belachelijk gemaakt, omdat Jumbo altijd alles vers verkoopt voor de allerlaagste prijs. Dit soort reclames zouden per direct verboden moeten worden.

Steek allemaal je hand eens in eigen boezem, voordat je oordeelt over een ander. Verbeter de wereld, begin bij jezelf!!!!!

M.vr.gr.
Joep & José van Drie

Fotocredits: Joep en José van Drie
Dit artikel afdrukken