Als we ouder worden, neemt ons reukvermogen af. Uit onderzoek blijkt dat verlies van reuk een vroege indicator kan zijn van een verhoogd overlijdensrisico binnen 5 jaar.
Onderzoekers van de Universiteit van Chicago namen in 2005-06 een eenvoudig geurtestje af bij 3005 deelnemers in het Amerikaanse National Social Life, Health and Aging Project (NSHAP). Aan dit onderzoek deden mensen tussen de 57 en 85 jaar oud mee. Ze moesten onder andere aan 5 verschillende geursticks ruiken, en dan steeds bepalen wat ze roken: pepermunt, vis, sinaasappel, roos en leer. Bij dit eerste deel van hun onderzoek bleek dat 78% van de proefpersonen een normaal reukvermogen had en alle of 4 van de 5 geuren konden thuisbrengen, 20% 'hyposmisch' was en bleef steken bij 2 of 3, en 3,5% 'anosmisch', met geen of eentje goed. Hoe ouder de proefpersonen, des te minder ze alle geuren nog konden ruiken: van de 57-jarigen was 64% nog 'normosmisch', terwijl dat bij de 85-jarigen nog maar 25% was.
Reukvermogen betere voorspeller overlijden dan kankerdiagnose
Na vijf jaar vond het tweede deel van het onderzoek plaats - nadat de onderzoekers eerst zorgvuldig waren nagegaan welke deelnemers nog in leven waren. Er waren er in de tussentijd 430 overleden, de resterende 2.565 deden opnieuw mee. De onderzoekers stelden vast dat van degenen die het slechtst konden ruiken in 2005-06, 39% was overleden. Van de proefpersonen met een licht reukverlies was 19% overleden, tegen 10% van de mensen met een normaal reukvermogen. Daarmee bleek het verlies van het reukvermogen een nog accuratere voorspeller van overlijden dan gediagnostiseerd worden met kanker, hartfalen of longziekten.
Stamcellen en directe blootstelling
Onderzoeksleider Jayant Pinto brengt in The Guardian twee hypotheses naar voren die zouden kunnen verklaren waarom het reukvermogen zo'n adequate voorspeller is. De ene heeft te maken met het feit dat het uiteinde van de reukzenuwen, waar de geurreceptoren zitten, het enige deel van het menselijk lichaam is dat voortdurend door stamcellen geregenereerd wordt. Als we ouder worden, neemt de activiteit van onze stamcellen af, en daarmee geleidelijk ook ons reukvermogen. Het grotendeels of helemaal verliezen van reukvermogen zou dan een indicatie kunnen zijn dat het lichaam een staat van verval bereikt waarin het niet meer in staat is zichzelf te repareren.
De andere hypothese is dat de reukzenuw het enige deel van ons zenuwstelsel is dat in direct contact staat met de buitenwereld. Daarmee kunnen ziekteverwekkers en giftige stoffen snel onze hersenen bereiken. Verlies van reukvermogen zou dan een vroege waarschuwing kunnen zijn van iets dat uiteindelijk tot overlijden kan leiden.
Snelle en simpele screening
De onderzoekers hebben niet vastgesteld waaraan de overleden proefpersonen waren dood gegaan, maar stellen dat dat wel waardevolle informatie kan opleveren. Als er in plaats van de nu gebruikte thuistesten een volledig klinisch onderzoek wordt afgenomen, zou wel eens kunnen blijken dat het verband nog sterker is dan nu gedacht. Ook kan dan vastgesteld worden of de nu gevonden resultaten eveneens van toepassing zijn op jongere mensen. Zoals het nu is, zouden ze in ieder geval al gebruikt kunnen worden als een eenvoudige screening om oudere mensen die een verhoogd risico lopen te identificeren.
Het onderzoek is verschenen in PLoS ONE.
Fotocredits: Simon James
Dit artikel afdrukken
Onderzoekers van de Universiteit van Chicago namen in 2005-06 een eenvoudig geurtestje af bij 3005 deelnemers in het Amerikaanse National Social Life, Health and Aging Project (NSHAP). Aan dit onderzoek deden mensen tussen de 57 en 85 jaar oud mee. Ze moesten onder andere aan 5 verschillende geursticks ruiken, en dan steeds bepalen wat ze roken: pepermunt, vis, sinaasappel, roos en leer. Bij dit eerste deel van hun onderzoek bleek dat 78% van de proefpersonen een normaal reukvermogen had en alle of 4 van de 5 geuren konden thuisbrengen, 20% 'hyposmisch' was en bleef steken bij 2 of 3, en 3,5% 'anosmisch', met geen of eentje goed. Hoe ouder de proefpersonen, des te minder ze alle geuren nog konden ruiken: van de 57-jarigen was 64% nog 'normosmisch', terwijl dat bij de 85-jarigen nog maar 25% was.
Reukvermogen betere voorspeller overlijden dan kankerdiagnose
Na vijf jaar vond het tweede deel van het onderzoek plaats - nadat de onderzoekers eerst zorgvuldig waren nagegaan welke deelnemers nog in leven waren. Er waren er in de tussentijd 430 overleden, de resterende 2.565 deden opnieuw mee. De onderzoekers stelden vast dat van degenen die het slechtst konden ruiken in 2005-06, 39% was overleden. Van de proefpersonen met een licht reukverlies was 19% overleden, tegen 10% van de mensen met een normaal reukvermogen. Daarmee bleek het verlies van het reukvermogen een nog accuratere voorspeller van overlijden dan gediagnostiseerd worden met kanker, hartfalen of longziekten.
Stamcellen en directe blootstelling
Onderzoeksleider Jayant Pinto brengt in The Guardian twee hypotheses naar voren die zouden kunnen verklaren waarom het reukvermogen zo'n adequate voorspeller is. De ene heeft te maken met het feit dat het uiteinde van de reukzenuwen, waar de geurreceptoren zitten, het enige deel van het menselijk lichaam is dat voortdurend door stamcellen geregenereerd wordt. Als we ouder worden, neemt de activiteit van onze stamcellen af, en daarmee geleidelijk ook ons reukvermogen. Het grotendeels of helemaal verliezen van reukvermogen zou dan een indicatie kunnen zijn dat het lichaam een staat van verval bereikt waarin het niet meer in staat is zichzelf te repareren.
De andere hypothese is dat de reukzenuw het enige deel van ons zenuwstelsel is dat in direct contact staat met de buitenwereld. Daarmee kunnen ziekteverwekkers en giftige stoffen snel onze hersenen bereiken. Verlies van reukvermogen zou dan een vroege waarschuwing kunnen zijn van iets dat uiteindelijk tot overlijden kan leiden.
Snelle en simpele screening
De onderzoekers hebben niet vastgesteld waaraan de overleden proefpersonen waren dood gegaan, maar stellen dat dat wel waardevolle informatie kan opleveren. Als er in plaats van de nu gebruikte thuistesten een volledig klinisch onderzoek wordt afgenomen, zou wel eens kunnen blijken dat het verband nog sterker is dan nu gedacht. Ook kan dan vastgesteld worden of de nu gevonden resultaten eveneens van toepassing zijn op jongere mensen. Zoals het nu is, zouden ze in ieder geval al gebruikt kunnen worden als een eenvoudige screening om oudere mensen die een verhoogd risico lopen te identificeren.
Het onderzoek is verschenen in PLoS ONE.
Fotocredits: Simon James
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wat een hoog "Stapel" gehalte is dit.
Geen gegevens waaraan de proefpersonen zijn overleden?
Verkeersongeluk zit daar ook tussen.
En de reuk zenuw staat direct in verbinding met de buitenwereld???
Die zit in je neus en je ademt ziekteverwekkende of giftige stoffen in.
Dus die komen via je longen je lichaam in en niet via de hersenen.
Zenuwen transporten geen stoffen.
Ik denk dat deze onderzoekers eerst eens een anatomie les moeten nemen.
Afnemende reukvermogen, zichtvermogen en hoorvermogen heeft te maken met ouderdom of met een ongeluk of aangeboren of ...... maar niet omdat je reukzenuw rechtstreeks contact heeft met de buitenwereld. Een zenuw ligt wel onder de huid, ook reukzenuwen.
De titel is misleidend. In de tekst wordt geen specifieke relatie gelegd met kankerdiagnose. Verder eens met Alice.
Precies Alice, hoort bijv een al jarenlange verstopte neus ook bij het verlies van reukvermogen vraag ik me af, zo ja dan zou volgens dit onderzoek mijn moeder al 4x overleden moeten zijn als je binnen 5 jaar zou overlijden zodra je reukverlies krijgt. Vindt het maar een vreemd onderzoek, maar goed, daar zal je wel wetenschapper voor moeten zijn?
Alice, ik ben bang dat artsen je opmerking over gesloten circuits niet met je eens zijn. Dat weet ik omdat we recent een dier hebben moeten laten inslapen wegens een kanker in zijn neus en we het daar veel over gehad hebben met zowel humane als veterinaire medici.
Vera, de tekst heeft het over voorspelbaarheid van mortaliteit. Onder medici bestaat een fors dispuut: bijv. borstkanker? Snijden? De gevolgen zijn soms erger dan de kwaal. Hartproblemen? Statines? Wie kijkt naar het zgn. number needed to treat weet dat de bijwerkingen erger zijn dan de mortaliteit. Ik heb het cijfer niet paraat maar het gaat over 1 op 1.000 of 1 of 100 redden (bestens!) om de rest met een vervelend leven op te zadelen terwijl de mortaliteit van niet behandelen nogal meevalt. Dit is het omgekeerde van Stapelwerk.
Dick, ik bedoel met mijn opmerking dat in het artikel wordt gesproken van hart- en vaatziekten of kanker als voorbeeld. De titel suggereert echter dat reukverlies is onderzocht ten opzichte van specifieke kankerdiagnoses en dat daaruit is gebleken dat kankerdiagnoses een lagere voorspelbaarheid hebben dan reukverlies.
Wat je zegt over de mortaliteit bij niet behandelde borstkanker is gevaarlijk. Borstkanker is het verkeerde voorbeeld. Voor zover mij bekend is er onder oncologen geen twijfel aan de noodzaak van snijden bij borstkanker. Wel aan de juiste toepassing van chemotherapie. Gelukkig wordt daar goed onderzoek naar gedaan en kan tegenwoordig veel exacter worden gediagnostiseerd in welke gevallen chemotherapie zinvol c.q. noodzakelijk is om de overlevingskansen significant te vergroten, en in welke gevallen chemo overbodig en dus schadelijk is.
Of slaat je laatste opmerking over het meevallen van mortaliteit alleen op het gebruik van statines? Daar kan ik mij beter in vinden.