Franse fruit- en groentetelers protesteren tegen hun Spaanse concurrenten. Omdat die met lagere (loon)kosten te maken hebben, overspoelen ze de markt momenteel met knoflook, tomaten, perziken en nectarines tegen prijzen waar de Franse telers niet tegenop kunnen. Als er niets gebeurt, zullen veel telers het loodje leggen, vrezen telersvertegenwoordigers.
Protestacties
De telers hebben daarom afgelopen weken al diverse keren actie gevoerd. Zo vervingen tuinders uit de Elzas deze week alle Spaanse tomaten in een Auchan supermarkt door Elzasser tomaten. Perziken- en nectarinetelers hielden aan de Spaans-Franse grens hun eigen 'douane-controles'. Daarbij stuitten ze overigens op onregelmatigheden (met pesticiden en met ladingen waarvan de afnemer en de prijs nog niet vaststonden, hetgeen verboden is bij de Franse wet). Reden voor de Franse minister van Landbouw, Stéphane Le Foll, met spoed met de telers in gesprek te gaan. Dat zou morgen al gebeuren, schrijft Le Figaro.
Promotie-maatregelen
De Fransen eten jaarlijks 450.000 ton perziken en nectarines, dat is 7,5 kilo per hoofd van de bevolking. Tien jaar geleden werd die totale consumptie door fruit van Franse bomen gedekt. Inmiddels is 40% uit Spanje afkomstig. Om de Franse telers te helpen is sinds vorige week een reclame-campagne op de televisie gestart. Maar volgens de telers moet er nog een belangrijker partij in het spel komen: "De supermarkten moeten ook alles op de Franse kaart zetten en onze producten voorrang geven, zoals dat ook in Duitsland gebeurt", zegt Jacques Rouchaussé van Legumes de France.
Dit artikel afdrukken
Protestacties
De telers hebben daarom afgelopen weken al diverse keren actie gevoerd. Zo vervingen tuinders uit de Elzas deze week alle Spaanse tomaten in een Auchan supermarkt door Elzasser tomaten. Perziken- en nectarinetelers hielden aan de Spaans-Franse grens hun eigen 'douane-controles'. Daarbij stuitten ze overigens op onregelmatigheden (met pesticiden en met ladingen waarvan de afnemer en de prijs nog niet vaststonden, hetgeen verboden is bij de Franse wet). Reden voor de Franse minister van Landbouw, Stéphane Le Foll, met spoed met de telers in gesprek te gaan. Dat zou morgen al gebeuren, schrijft Le Figaro.
Promotie-maatregelen
De Fransen eten jaarlijks 450.000 ton perziken en nectarines, dat is 7,5 kilo per hoofd van de bevolking. Tien jaar geleden werd die totale consumptie door fruit van Franse bomen gedekt. Inmiddels is 40% uit Spanje afkomstig. Om de Franse telers te helpen is sinds vorige week een reclame-campagne op de televisie gestart. Maar volgens de telers moet er nog een belangrijker partij in het spel komen: "De supermarkten moeten ook alles op de Franse kaart zetten en onze producten voorrang geven, zoals dat ook in Duitsland gebeurt", zegt Jacques Rouchaussé van Legumes de France.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Mooi commentaar Dick. Toch blijft overeind dat de top 10% bij een redelijk lijkende extra belasting (die n stuk lager is dan de extra groei de laatste 15 jaren) geheel alle bezuinigingen of meer in Nederland zou kunnen dekken.
En dat de gewone consument daardoor meer keuzevrijheid en bestedingsruimte zou hebben. Wat ongetwijfeld goed is voor de kwaliteitsproducent, zoals die van perziken.
Net zoals Pen's constatering overeind blijft dat de economische EU politiek tegen de gewone burger werkt. Pen wees overigens ook op de wildgroei in de publieke (overheids) sector. Dan moet ik denken (als extreem voorbeeld) aan de tientallen miljarden die in de USA maar de spionage-activiteiten van de NSA gaan... allemaal weggegooid maatschappelijk geld.... en dat in het land dat weinig overheidsbemoeienis propageert. Terwijl de ongelijkheid in de USA de pan uitrijst (net zoals binnen de EU).
Frank #12, de wereld van Pen is niet morgen te realiseren omdat tussen droom en daad wetten en praktische bezwaren in de weg staan. Die zijn sinds zijn dood eerder groter, dan kleiner geworden.
Wat je schetst is de kloof tussen de wereld van Adam Smith en John Stuart Mill en de manier waarop zij waardecreatie en de moraliteit van het mee laten profiteren van anderen daarin zagen en die van Ayn Rand. Smith en Mill gaan uit van een zingevend sociaal verband als basis voor een samenleving en zijn economie. Ayn Rand, het neoliberale icoon, neemt de financiële transactie als uitgangspunt en vergeet daarmee wat de wijsgeer in mij 'de betekenis' van een samenleving zou noemen. Langzaam zullen de geopolitieke spanningen die de wereld inmiddels volop ervaart, betekenis en de wil daar iets voor te doen en op te geven weer centraal stellen.
Maar nu gewoon praktisch: de maker van Super Size Me ontdekte dat mensen in minder bedeelde omstandigheden geen bezwaar hebben om te werken in de Amerikaanse tuinbouw en fruitteelt én dat autochtonen niet van plan zijn het werk te doen. Wij houden onze potentiële toevloed aan goedkope en gemotiveerde arbeidskrachten liever in zee en laten ze verzuipen voor Lampedusa. Correctie: af en toe halen we ze tegenwoordig toch uit zee. Een en ander betekent dus dat er een stroom economisch ondernemende arbeiders is die klem komt te zitten tussen de autochtonen en nieuwe, nog goedkoper economisch ondernemende arbeiders.
Vanuit welk perspectief kijk je? Daar hangt het allemaal mee samen. Maar inderdaad: voor je het weet verdwijnt het handwerk je land uit en daarmee je voedselvoorziening. En dat op een deel van een continent dat nauwelijks eigen energiebronnen en delfstoffen heeft, terwijl de rest van de wereld daar om zit te springen. Ergo: hoe afhankelijk willen we worden met een niets meer producerend, want te duur land en hoe komen we via B en C pragmatisch naar de ideale wereld van Z en Pen?
De Duitsers hebben het heel goed voor elkaar. Relatief lage lonen zorgen voor veel werkgelegenheid, en een concurrerende industrie. Dat zorgt voor een overschot op de betalingsbalans, en veel welvaart. Een verhoging van de lonen aan de onderkant van de markt zorgt voor het verdwijnen van een deel van de industrie, met als gevolg werkloosheid voor mensen die niet zo heel veel kunnen of weinig zin hebben om te werken. Dat is vervelend, zeker als aan die onderkant van de arbeidsmarkt ook nog eens werknemers uit andere landen actief zijn. Die beconcurreren namelijk de eigen inwoners die niet zoveel kunnen, en dat wordt erger naarmate de lonen hoger worden.
Zo zorgt ongelijkheid binnen de EU voor verdere scheefgroei en problemen.
#8: de lonen zij al 'herverdeeld' (ten gunste van de top 10). Tussen 1993 en 2010 steeg ons nationale inkomen nominaal (inclusief inflatie) met 112 procent. In dezelfde periode steeg het vermogen van de top 10 procent met 231 procent (dat is 13,6 procent per jaar).
Een extra inkomstenbelasting van 9 procent bij de 10e (hoogste) inkomensgroep zou €9,75 miljard opleveren (met het afschaffen van de hypotheekrenteaftrek voor deze groep ben je dan al een heel eind).
Waarmee het besteedbare inkomen van de lagere inkomens er aanzienlijk op vooruit gaat - een veel betere impuls voor de economie. Zonder dat rijken hier nu arm van worden... dat is bepaald geen revolutie, eerder een herstel van proporties..
Of de landbouwers hier beter van worden? Mogelijk. Een complex aan factoren speelt een rol. De topinkomens zullen in ieder geval geen vers gerijpte kwaliteit perziken extra kopen. Die zitten al aan hun max.
Terwijl de relatief dalende inkomens aan de midden-onderkant zullen leiden tot de aanschaf van 'kiloknallers' om dit nog enigszins te compenseren.
De verdeling van de vermogens is nóg schever dan de verdeling van de inkomens. Er is wel een verband tussen die twee. Wie inkomen/ bonussen overhoudt, voegt dit toe aan zijn vermogen en investeert vaak om nog verdere inkomensgroei te bereiken. Als dat toegevoegde kapitaal 'sociaal' geïnvesteerd zou zijn zou het nog maatschappelijk nuttig wezen... maar dat is (meestal) niet zo.
Een belasting van 0,4% vanaf €400.000 vermogen, die geleidelijk oploopt tot 3,5% bij de hoogste vermogens, zal per jaar ongeveer €12 miljard opleveren.
Misschien nog belangrijker in dit kader:
De kritiek van Jan Pen - misschien wel de beste econoom die Nederland heeft gehad - op ons loonbelastingstelsel staat nog steeds. Pen hekelt het principe van belasting op arbeid (tot € 40.000) en wil juist belasting op zaken die ons extra kapitaal kosten, omdat die niet in de prijs berekend zijn (belasting op vervuiling, verspilling, vliegverkeer, wapens, energie etc....) Zie deze documentaire op 24.00. In dezelfde documentaire hekelt hij het monetaire beleid van de EU (en heeft hierin gelijk gekregen).
Maar de leerstoel van Pen is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor 'Bedrijfseconomie'.
Ik heb aantal kennissen die nu wonen en werken in Duitsland. Inderdaad wonen ze nu stukken ruimer en goedkoper dan in Nederland. Ik heb er niet aan gerekend maar schat in dat hun woonlasten voor vergelijkbare woningen in Nederland fors lager liggen dan in Nederland ook al zijn de fiscale "voordelen" als hypotheekaftrek er veel minder of niet. Je kunt het niet helemaal aan hypotheekaftrek wijten want kennissen die in buurt van Londen wonen klagen ook erg over de hoge huizenprijzen en woonlasten daar. Bij auto's in Duitsland op hoofdlijnen vergelijkbaar verhaal.
Wat meest schrijnend in Duitsland is, is dat er aan onderkant van de arbeidsmarkt volop mensen uit Duitsland en Oost-Europa aan het werk zijn voor een maandsalaris ver onder ons bijstandsniveau. In Duitsland is bij een deel van de bevolking verontwaardiging ontstaan hoe het mogelijk is dat in een rijk West-Europees land er deels hardwerkende mensen gewoon met fulltime baan zijn niet van die baan normaal kunnen leven. Hierdoor is er terecht discussie ontstaan over het invoeren minimumloon en heeft dit tot stapsgewijs invoeren ervan geleid. Maar is een grote strijd gaande, ook vanuit de tuinbouw, om gunstige seizoenswerkregeling zonder minimumloon als uitzonderingsregeling te behouden. Met als belangrijkste argument dat de teelt dan verdwijnt uit Duitsland. Zeer recent werd de champignonteelt nog genoemd en wij als Nederlanders realiseren maar al te goed dat onze champignonteelt deels naar Polen verschoven is, ondanks soms discutabele verloningswijzen in Nederland. Weet niet exact laatste stand van zaken maar vooralsnog heeft Duitse land- en tuinbouw het niet voor elkaar gekregen dat er uitzonderingsregeling er komt. Maar het lobbyen en de strijd gaat door.
Voordeel is wel dat bijv. de Poolse arbeidskrachten soms Duitsland als potentieel land om te werken gewoon links laten liggen omdat in landen als bijv. Nederland er meer geld te verdienen is en arbeidsomstandigheden vaak beter zijn. Roemenen en Bulgaren die moeilijk in Nederland aan slag kunnen blijven dan vaker in Duitsland.