Italiaanse onderzoekers toonden met een prospectief onderzoek aan dat overgevoeligheid voor gluten in beperkte mate voorkomt, vooral bij vrouwen van in de veertig.
De huidige rage van glutenvrije diëten is ingegeven door de stellige opvatting van een groeiend aantal consumenten dat gluten, een eiwittensoort in granen, schadelijk zijn en allerlei gezondheidsklachten veroorzaken. Ook bij personen die niet lijden aan de auto-immuunziekte coeliakie ( je zegt het zo: ‘seu-lia-kíe’). Die manifesteert zich onder meer als ernstige darmklachten waarvan de oorzaak met zekerheid te herleiden is tot de gluten in brood en pasta.
Wel of geen NCGS
Of er überhaupt zoiets bestaat als overgevoeligheid voor gluten bij personen die geen coeliakie, maar wel allerlei vergelijkbare klachten hebben, is onderwerp van heftige debatten en talloze studies. Symptomen die aan deze non-celiac gluten sensitivity (NCGS) worden toegeschreven zijn een opgeblazen gevoel, diarree of juist constipatie, darmkrampen, aften in de mond, ongevoeligheid in de ledematen, vermoeidheid, hoofdpijn en vaagheid in het hoofd ('foggy mind').
De anti-gluten beweging wordt aangevoerd door de Amerikaanse auteurs William Davis (Broodbuik) (www.broodbuik.nl en David Perlmutter (Grain Brain). Ook low carb en paleo-aanhangers weren tarwe uit hun dieet. Inmiddels overstijgt het aantal consumenten dat glutenvrij eet overigens al ruimschoots het geschatte aantal NCGS patiënten, in het bijzonder in de Verenigde Staten.
Er zijn veel artsen en wetenschappers die beweren dat NCGS helemaal niet bestaat als afzonderlijke kwaal. De Nederlandse Coeliakie Vereniging somt op haar website op wat de misverstanden zijn. .De Nederlandse hoogleraar Fred Brouns benadrukt dat het eten van volkorenproducten gezond is en dat de kans dat gluten de veroorzakers van de genoemde klachten zijn minimaal is.
Voorzichtig
Mogelijk zijn het andere eiwitten in graan dan de gluten of bepaalde soorten complexe koolhydraten (de zgn. FODMAPS) die de klachten geven. Als personen opknappen nadat ze met tarwe stoppen, kan dat ook door het glycemische effect zijn van het weglaten van (snelle) koolhydraten. Veel klachten zijn vergelijkbaar met die van het Prikkelbaar Darm Syndroom (PDS), ook bekend als de ‘spastische darm’. Dat maakt het stellen van de diagnose NCGS allemaal niet eenvoudiger.
Het Italiaanse onderzoek is volgens de auteurs het eerste prospectieve onderzoek naar glutenovergevoeligheid. In 2012 werden in 38 medische centra in het land uit een groep van 12.255 ondervraagden 486 patiënten geselecteerd die mogelijk overgevoelig waren voor gluten. Hun hele medische geschiedenis en die van hun familie werd geëvalueerd. Ze werden een jaar lang nauwkeurig gevolgd. 95 procent van hen gaven aan dat de klachten verdwenen en terugkwamen als de gluten uit het eten werden gehaald respectievelijk weer werden toegevoegd. Uiteindelijk werd bij 391 patiënten NCGS vastgesteld. Opmerkelijk: 5,4 keer vaker bij vrouwen dan bij mannen en vooral bij veertigers. Het onderzoek bracht bovendien 340 nieuwe gevallen van coeliakie aan het licht.
De Italiaanse onderzoekers zijn voorzichtig in hun conclusies. ‘Ondanks het groeiende besef dat NCGS bestaat, is het nog altijd niet geïdentificeerd als ziekteverschijnsel, met verscheidene onverklaarde klachten. Een van de meest kritieke punten is dat biomarkers ontbreken, waardoor het moeilijk is een duidelijke diagnose te stellen.’
Dit artikel afdrukken
De huidige rage van glutenvrije diëten is ingegeven door de stellige opvatting van een groeiend aantal consumenten dat gluten, een eiwittensoort in granen, schadelijk zijn en allerlei gezondheidsklachten veroorzaken. Ook bij personen die niet lijden aan de auto-immuunziekte coeliakie ( je zegt het zo: ‘seu-lia-kíe’). Die manifesteert zich onder meer als ernstige darmklachten waarvan de oorzaak met zekerheid te herleiden is tot de gluten in brood en pasta.
Wel of geen NCGS
Of er überhaupt zoiets bestaat als overgevoeligheid voor gluten bij personen die geen coeliakie, maar wel allerlei vergelijkbare klachten hebben, is onderwerp van heftige debatten en talloze studies. Symptomen die aan deze non-celiac gluten sensitivity (NCGS) worden toegeschreven zijn een opgeblazen gevoel, diarree of juist constipatie, darmkrampen, aften in de mond, ongevoeligheid in de ledematen, vermoeidheid, hoofdpijn en vaagheid in het hoofd ('foggy mind').
De anti-gluten beweging wordt aangevoerd door de Amerikaanse auteurs William Davis (Broodbuik) (www.broodbuik.nl en David Perlmutter (Grain Brain). Ook low carb en paleo-aanhangers weren tarwe uit hun dieet. Inmiddels overstijgt het aantal consumenten dat glutenvrij eet overigens al ruimschoots het geschatte aantal NCGS patiënten, in het bijzonder in de Verenigde Staten.
Er zijn veel artsen en wetenschappers die beweren dat NCGS helemaal niet bestaat als afzonderlijke kwaal. De Nederlandse Coeliakie Vereniging somt op haar website op wat de misverstanden zijn. .De Nederlandse hoogleraar Fred Brouns benadrukt dat het eten van volkorenproducten gezond is en dat de kans dat gluten de veroorzakers van de genoemde klachten zijn minimaal is.
Voorzichtig
Mogelijk zijn het andere eiwitten in graan dan de gluten of bepaalde soorten complexe koolhydraten (de zgn. FODMAPS) die de klachten geven. Als personen opknappen nadat ze met tarwe stoppen, kan dat ook door het glycemische effect zijn van het weglaten van (snelle) koolhydraten. Veel klachten zijn vergelijkbaar met die van het Prikkelbaar Darm Syndroom (PDS), ook bekend als de ‘spastische darm’. Dat maakt het stellen van de diagnose NCGS allemaal niet eenvoudiger.
Het Italiaanse onderzoek is volgens de auteurs het eerste prospectieve onderzoek naar glutenovergevoeligheid. In 2012 werden in 38 medische centra in het land uit een groep van 12.255 ondervraagden 486 patiënten geselecteerd die mogelijk overgevoelig waren voor gluten. Hun hele medische geschiedenis en die van hun familie werd geëvalueerd. Ze werden een jaar lang nauwkeurig gevolgd. 95 procent van hen gaven aan dat de klachten verdwenen en terugkwamen als de gluten uit het eten werden gehaald respectievelijk weer werden toegevoegd. Uiteindelijk werd bij 391 patiënten NCGS vastgesteld. Opmerkelijk: 5,4 keer vaker bij vrouwen dan bij mannen en vooral bij veertigers. Het onderzoek bracht bovendien 340 nieuwe gevallen van coeliakie aan het licht.
De Italiaanse onderzoekers zijn voorzichtig in hun conclusies. ‘Ondanks het groeiende besef dat NCGS bestaat, is het nog altijd niet geïdentificeerd als ziekteverschijnsel, met verscheidene onverklaarde klachten. Een van de meest kritieke punten is dat biomarkers ontbreken, waardoor het moeilijk is een duidelijke diagnose te stellen.’
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De belangrijkste onderzoeker ontbreekt: Alessio Fasano. Hij zo'n beetje de uitvinder van coeliakie. Dankzij hem is schatting dat ongeveer 1% van de mensen last heeft van deze auto-immuunziekte. Ongeveer 30% van de mensen heeft NCGS.
Hij ontdekte het eitwit, zonulin, dat de deuren in de darmwand opmaakt en voor de 'leaky gut' zorgt. Bij iedereen. Maar zoals met de meeste dingen, niet iedereen wordt er ziek van.
Gezien de geringe voedingswaarde van graanproducten, kun je je afvragen of je deze in je voedingspatroon wilt opnemen. Ook als je er niet direct dik of ziek van wordt.
"Biomarkers ontbreken en het genoemde onderzoek is volledig gebaseerd op het ondervragen van de proefpersonen."
Kan iemand me uitleggen waarom een onderzoek als deze aan zou tonen dat glutenovergevoeligheid niet tussen de oren zit?
@Bas, #2
Het is vooral, wederom, een bewijs dat beter onderzoek nodig is. Niet meer. Als onderzoekers het werk van Fasano overslaan en concluderen dat biomarkers ontbreken, dan hebben ze hun huiswerk slecht gedaan en belastinggeld door het putje gespoeld.
Er zit natuurlijk een grote economische factor in het al dan niet willen en kunnen bewijzen van ''last hebben van granen''. Met name in Nederland is ons voedingspatroon, zoals zo benadrukt door het Voedingscentrum'' gebaseerd op brood en andere graanproducten, vrijwel exclusief op basis van tarwe. Als dan ineens heel veel mensen geen graan meer willen eten of een bepaald graan niet meer willen eten, kan dat wel eens nadelig uitvallen voor de betreffende aanbieders. De ene optie is dan glashard ontkennen dat er een probleem is en onderzoek dat die ontkenning kan hard maken ondersteunen. De andere optie is meegaan met de consument en het aanbod veranderen.
Aan de kant van de lijders aan deze ongemakken: het is heel simpel: je hebt een probleem. Je verandert je eetgewoonten en het probleem verdwijnt. Conclusie: je blijft bij dat nieuwe eetpatroon. En of dat nu de gluten zijn, andere eiwitten of de koolhydraten, al dan niet van speciale soorten, het zal de lijdende consument waarschijnlijk worst wezen. Persoonlijk denk ik dat het ligt aan een overmaat aan ''melige'' koolhydraten (granen dus), die gewoon niet -in die mate- in ons natuurlijke voedingspatroon thuishoren in combinatie met het feit dat met name tarwe een ver doorgefokt gewas is. Mensen met ervaring met allergieën hebben al langer opgemerkt (nee, niet wetenschappelijk onderzocht, maar empirische waarneming) dat allergieën en allergie gelijkende reacties vaker lijken voor te komen bij ''nieuwere'' of meer doorgefokte producten.
Prima, meer onderzoek lijkt me uitstekend. Niet dat dat veel zal uithalen want mensen die iets willen geloven doen dat toch wel. Dan worden onderzoeken met negatieve uitslag gewoon weggewuifd met de altijd terugkerende beschuldigingen dat de industrie de resultaten heeft beinvloed.
ALs ik Guido mag geloven heeft bijna een derde van de bevolking een overgevoeligheid voor gluten zonder dat ze coeliakie hebben. Wat verschrikkelijk moet dat voor die tweehonderd miljoen mensen zijn dat dat helaas nog nooit is aangetoond. Ik mag hopen dat de meesten zich dan ook niet bewust zijn van hun handicap.
Graan heeft volgens hem "geringe voedingswaarde". Eigenlijk was ik tot nu toe in de veronderstelling dat graan wereldwijd de belangrijkste voedingsbron voor de mens vormen. Maar volgens hem kunnen we dus zonder, en gezonder.