Nederland en België horen niet alleen met hun menselijke, maar ook met de dierlijke inwoners tot de dichtsbevolkste landen ter wereld.
Een internationaal team van wetenschappers onder leiding van de Belg Marius Gilbert (Interfaculty School of Bioengineering, Vrije Universiteit van Brussel) en Tim Robinson (ILRI, Kenia), heeft op basis van een zeer uitgebreide data-analyse nieuwe, interactieve kaarten opgesteld van waar ter wereld welke beesten leven. Dat helpt om de sociaal-economische, volksgezondheids- en milieu-aspecten van de wereldwijde veehouderij vast te stellen.
Kippen zijn overal waar mensen zijn
Op basis van de kaarten, die de veedichtheid per vierkante kilometer in kaart brengen, is bijvoorbeeld te zien dat dat de meeste runderen ter wereld geconcentreerd zijn in India, de Oost-Afrikaanse hoogvlakten, Noord-Europa en Zuid-Amerika. De hoogste varkensdichtheid is te vinden in West-Europa (Denemarken, Nederland en België vormen de top-3). Ook in China is de dichtheid aan varkens hoog: zeven keer zo groot bijvoorbeeld als die in de VS. Kippen vindt je overal waar mensen zijn: de hoogste concentraties zijn te vinden in Oost-China, Pakistan, India en West-Europa.
Impact van de veedichtheid
In het artikel in PLOS One waar de auteurs hun kaarten (en de gebruikte methode) toelichten, stellen ze nog een aantal ontwikkelingen aan de orde.
Zo is in zich ontwikkelende landen de productie van melk en vlees sinds 1970 gemiddeld met jaarlijks 5,1 en 3,6% gegroeid. De FAO voorspelt dat de vraag naar melk en vlees tot 2030 met respectievelijk 73 en 58% gaat groeien.
De toenemende aantallen vee zorgen voor meer druk op onze natuurlijke bronnen en het milieu. Naar schatting 14,5% van de aan mensen toe te schrijven broeikasgasuitstoot komt voor rekening van de veehouderij. Mest-management en stikstofkringlopen in grond, water en lucht zijn een bron van zorg.
De intensivering van de veehouderij brengt gezondheidsrisico's met zich mee: van het wijdverbreide gebruik van antibiotica als groeibevorderaars tot de toenemende resistentie daartegen, via de druk op bestaande natuurgebieden door de oprukkende verstedelijking en het risico van de overdracht van zoönosen tot de obesitasepidemie die in verband wordt gebracht met het steeds meer eten van bewerkt voedsel op basis van dierlijke producten.
Intensivering bedreiging voor kleine veehouders
De auteurs stellen daar tegenover dat de veehouderij ook voor ongeveer een miljard mensen bestaansrecht en voedselzekerheid brengt. Koeien en geiten kunnen bovendien grazen en melk produceren op land waar geen voedselgewassen verbouwd kunnen worden. Met de toenemende intensivering dreigen de kleine veehouders in de verdrukking te komen. De groei zal met name bij grotere bedrijven plaatsvinden en dan dreigen de kleine veehouderijs uit de markt gedrukt te worden, spreken de onderzoekers als zorg uit.
Biomassa
Kaarten en getallen blijven abstract. Daarom heeft hoofdonderzoeker Gilbert een zeer simpele vertaling gevonden voor zijn onderzoeksgegevens. Tel de totale biomassa van alle gefokte dieren (koeien, varkens, schapen, gevogelte) bij elkaar op en je komt uit op 1 miljard ton. Dat is het dubbele van de menselijke wereldbevolking. Wij komen met z'n allen maar tot 500 miljoen ton aan biomassa. De biomassa van alle gewervelde dieren in het wild blijft steken op 40 miljoen ton. "Sinds de jaren 60 is het aantal runderen wereldwijd met 50% toegenomen. Het aantal varkens is verdubbeld: van 500 miljoen tot 1 miljard. Het aantal kippen en andere soorten gevogelte is verviervoudigd: van 500 miljoen tot 2 miljard", zegt hij op DeRedactie.be naar aanleiding van de publicatie.
Wie rekent in biomassa - gewicht - constateert dat er 25 maal zoveel dieren op aarde worden gehouden om op te eten als er gewervelde dieren in het wild leven.
Fotocredits: 'The Wild Bunch', uitsnede, John Morris
Dit artikel afdrukken
Kippen zijn overal waar mensen zijn
Op basis van de kaarten, die de veedichtheid per vierkante kilometer in kaart brengen, is bijvoorbeeld te zien dat dat de meeste runderen ter wereld geconcentreerd zijn in India, de Oost-Afrikaanse hoogvlakten, Noord-Europa en Zuid-Amerika. De hoogste varkensdichtheid is te vinden in West-Europa (Denemarken, Nederland en België vormen de top-3). Ook in China is de dichtheid aan varkens hoog: zeven keer zo groot bijvoorbeeld als die in de VS. Kippen vindt je overal waar mensen zijn: de hoogste concentraties zijn te vinden in Oost-China, Pakistan, India en West-Europa.
Impact van de veedichtheid
In het artikel in PLOS One waar de auteurs hun kaarten (en de gebruikte methode) toelichten, stellen ze nog een aantal ontwikkelingen aan de orde.
Zo is in zich ontwikkelende landen de productie van melk en vlees sinds 1970 gemiddeld met jaarlijks 5,1 en 3,6% gegroeid. De FAO voorspelt dat de vraag naar melk en vlees tot 2030 met respectievelijk 73 en 58% gaat groeien.
De toenemende aantallen vee zorgen voor meer druk op onze natuurlijke bronnen en het milieu. Naar schatting 14,5% van de aan mensen toe te schrijven broeikasgasuitstoot komt voor rekening van de veehouderij. Mest-management en stikstofkringlopen in grond, water en lucht zijn een bron van zorg.
De intensivering van de veehouderij brengt gezondheidsrisico's met zich mee: van het wijdverbreide gebruik van antibiotica als groeibevorderaars tot de toenemende resistentie daartegen, via de druk op bestaande natuurgebieden door de oprukkende verstedelijking en het risico van de overdracht van zoönosen tot de obesitasepidemie die in verband wordt gebracht met het steeds meer eten van bewerkt voedsel op basis van dierlijke producten.
Intensivering bedreiging voor kleine veehouders
De auteurs stellen daar tegenover dat de veehouderij ook voor ongeveer een miljard mensen bestaansrecht en voedselzekerheid brengt. Koeien en geiten kunnen bovendien grazen en melk produceren op land waar geen voedselgewassen verbouwd kunnen worden. Met de toenemende intensivering dreigen de kleine veehouders in de verdrukking te komen. De groei zal met name bij grotere bedrijven plaatsvinden en dan dreigen de kleine veehouderijs uit de markt gedrukt te worden, spreken de onderzoekers als zorg uit.
Biomassa
Kaarten en getallen blijven abstract. Daarom heeft hoofdonderzoeker Gilbert een zeer simpele vertaling gevonden voor zijn onderzoeksgegevens. Tel de totale biomassa van alle gefokte dieren (koeien, varkens, schapen, gevogelte) bij elkaar op en je komt uit op 1 miljard ton. Dat is het dubbele van de menselijke wereldbevolking. Wij komen met z'n allen maar tot 500 miljoen ton aan biomassa. De biomassa van alle gewervelde dieren in het wild blijft steken op 40 miljoen ton. "Sinds de jaren 60 is het aantal runderen wereldwijd met 50% toegenomen. Het aantal varkens is verdubbeld: van 500 miljoen tot 1 miljard. Het aantal kippen en andere soorten gevogelte is verviervoudigd: van 500 miljoen tot 2 miljard", zegt hij op DeRedactie.be naar aanleiding van de publicatie.
Wie rekent in biomassa - gewicht - constateert dat er 25 maal zoveel dieren op aarde worden gehouden om op te eten als er gewervelde dieren in het wild leven.
Fotocredits: 'The Wild Bunch', uitsnede, John Morris
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
ja peter, weet ik, er zitten ook wel meer haken en ogen aan, maar het gaat om een eerste globale indruk,en als de ouderdieren erbij komen wordt het verschil tussen kippen en runderen nog veel groter natuurlijk, Vaclav Smil was volgens mij de eerste die bij voederconversies in de bioindustrie die fokdieren er ook bij haalde, pak weg nog zo'n 10 (kip)tot 30%(rund) extra dan, en koeien hebben natuurlijk , daar heb je een punt, ook maar helft van hun gewicht aan karkas (met bot, maar dat heeft kip ook), dus tjeminee, wat heb je van koeienmassa veel nodig, gelukkig maar dat ze gras en geen (of weinig, in die feedlots op eind van hun bestaan dus) graan eten, anders zou het echt niet kunnen. die NLse 3 kippen van mij blijken volgens het Plos artikel ook het wereldgemiddelde te zijn per inwoner (20 miljard op 7 miljard), met dien verschil natuurlijk dat veel kippen maar wat rondscharrelen/lummelen op erven en lang niet zoveel eieren leggen/vlees leveren als bij ons (maar ook nauwelijks beslag leggen op graan als broodleverancier), dus die 6% blijven staan als een huis, ontzettend weinig, als je dat met die 200% (factor 2x) van het artikel vergelijkt.
Dirk, je houdt in je rekensom geen rekening met de oneetbare delen van een dier... botten, darminhoud, hersenen...
Dick, #12: ik denk dat het verzamelen van de relevante parameters voor een globaal model van onze voedselvoorziening een promotieonderzoek op zichzelf is. Zelfs een simpele vraag als "hoe lang is er nog diesel voor onze tractoren?" is lastig te beantwoorden gelet op de onzekerheid over de winbare olievoorraden. Vragen over degradatie van landbouwgrond en gevoeligheid van opbrengsten voor (fosfaat-) bemesting zijn ook zeer relevant.
Leuk sommetje vandaag nav dit onderwerp zitten uitvogelen: als je per dag 150 gr kip eet, heb je daar ergens in een slachtkuikenbedrijf 3 dieren van zeg 1.5 kg voor nodig (50 gr groei/dag/dier), dus biomassa van 6% van de eter (75 kg). wil je 150 grs rundvlees eten (de ene dag eet je liever draadjesvlees, de andere pollo al diablo) dan betekent dat ergens 1/5 koebeest van bijv. 450 kg dat 750 gram per dag aankomt, dus 90 kg biomassa, dat komt neer op 90/75= 120% vd eter, 20x zoveel als van kip, dat scheelt dus nogal wat. biomassa op zich zegt dus niet zo bijster veel, vooral niet als je geen babydieren slacht (zie ook Huib hieronder). om hele jaar rund te eten kun je met dat ene beest volstaan, maar voor de nederige kip geldt dat je hem/haar wel steeds weer na 6 weken moet vervangen door een nieuwe. maar toch, dat kip zo snel om zich heen grijpt heeft met die geringe benodigde biomassa wel iets te maken , lijkt me! een Afrikaanse nomade met 100 beesten heeft wel 100x zijn eigen biomassa voor zijn gezin van 5 nodig, vanwege al dat onproduktieve (oude, magere) vee dat hij hoedt op de savanne.
Die cijfers zijn natuurlijk interessant voor meerdere discussies: over voedselproductie plantaardig/dierlijk, voor mineralen (mest), o.a.
Maar naast de biomassa van mensen/wilde dieren/vee is er iets wat wellicht van meer belang is: de ontwikkeling van die biomassa.
[Analoog hieraan: wat zijn de inkomens van arm/rijk en wat is de vermogensontwikkeling. Kortom analyse naar hoogte van ordening - plaats/snelheid/versnelling]
In de melkveehouderij is een standaardterm in de economie "omzet en aanwas".
Dat houdt in hoeveel koeien/stieren/kalveren er verkocht worden (= omzet) en hoeveel er opgroeien van kalf naar koe (of stier).
Er is dus 2 keer zo veel vee-biomassa als mensen-biomassa. Maar ik neem aan dat de post omzet en aanwas wel 4 of nog hoger is. Reden: mensen zijn grotendeels volwassen. Dieren zijn grotendeels in de jeugdfase en juist dan is veel voedsel nodig.
En daarnaast heb je ook nog de productie van melk en eieren.
klopt ook, als er ooit cijfers in de krant staan van onderwerpen waar ik iets van af weet, kloppen die vaak niet(nul teveel of te weinig, ton ipv kilo, etc), en dan vraag ik me af, hoe zou het dan zijn bij zaken waar ik niets van af weet? koele, betrouwbare cijfers staan in oersaaie vakbladen in moeilijke vaktaal, vooral geldt dat voor de methodologie van het onderzoek, dus worden alleen gelezen door 10 of 20 vakgenoten over hele wereld verspreid, cijfers waar vaak niets mee wordt gedaan. en dan gaat het meest over kleine deelgebiedjes, zelden het grote verhaal (alhoewel? studies naar max. sustainable yields, wereldvoedselproblematiek en de ecologie of produktie ervan, komen wel steeds meer in zwang, soms zelfs in begrijpelijke taal, maar dan geldt wel vaak: hoe algemener, duidelijker en begrijpelijker, des te lager het wetenschappelijk gehalte, want te selectief , wetenschappelijk een doodzonde! een relevant, algemeen thema als duurzaamheid is per definitie onwetenschappelijk!)