Nederlandse (kinder)artsen komen met aanbevelingen aan ouders om het beeldschermgebruik van hun kinderen in te perken. De laatste jaren wordt steeds duidelijker dat veel TV-kijken, gamen en internetten de gezondheid van kinderen schaadt. Het gaat dan om problemen met gewicht, motoriek, zicht, slapen, concentratie en vermoeidheid.
Volgens de experts, die recent een interdisciplinair congres aan het onderwerp wijdden, weten ouders (en zorgverleners) onvoldoende wat de risico's zijn en hoe ze hun kinderen moeten bijsturen. Ze werken daarom aan een 'Deltaplan Mediaopvoeding', schrijft Medisch Contact.
Om te beginnen zouden ouders de volgende richtlijnen in acht moeten nemen:
• Beperk de totale schermtijd tot minder dan twee uur per dag buiten schooltijd.
• Bij kinderen onder de 2 jaar liefst geen beeldscherm.
• Geen tv/smartphone op de slaapkamer.
• Staak beeldschermgebruik één uur voor het slapen gaan.
• Communiceer over inhoud van wat het kind op internet doet.
• Stel mediaregels op in het gezin.
• Bekijk als ouder je eigen media-gebruik kritisch.
Dit artikel afdrukken
Volgens de experts, die recent een interdisciplinair congres aan het onderwerp wijdden, weten ouders (en zorgverleners) onvoldoende wat de risico's zijn en hoe ze hun kinderen moeten bijsturen. Ze werken daarom aan een 'Deltaplan Mediaopvoeding', schrijft Medisch Contact.
Om te beginnen zouden ouders de volgende richtlijnen in acht moeten nemen:
• Beperk de totale schermtijd tot minder dan twee uur per dag buiten schooltijd.
• Bij kinderen onder de 2 jaar liefst geen beeldscherm.
• Geen tv/smartphone op de slaapkamer.
• Staak beeldschermgebruik één uur voor het slapen gaan.
• Communiceer over inhoud van wat het kind op internet doet.
• Stel mediaregels op in het gezin.
• Bekijk als ouder je eigen media-gebruik kritisch.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het zal allemaal wel wetenschappelijk stevig onderbouwd zijn, maar onze maatschappij (wij allemaal) is verantwoordelijk voor de gezondheid van onze nakomelingen. Beeldschermen gaan niet meer weg en maken deel uit van ons bestaan. We moeten zorgen dat onze kinderen ook veel in beweging zijn en ze stimuleren om de wereld zelf te ontdekken en ze daarin te ondersteunen en niet voordoen hoe het moet. Onze manier van doen is anders en mogen we niet aan hen opleggen. Kijk ook eens bij initiatieven hiervoor https://ivn.nl/afdeling/scharrelkids
Het dunkt me dat het statement in #1 dat erop neerkomt dat we moeten leren leven met (te) dikke mensen, de verkeerde deur open zet. We moeten niet naar een norm toe die zich aanpast aan wat weliswaar verkeerd is maar inmiddels gewoon is geworden. Dat verkeerde slijt er dan vanaf en na een tijdje te zijn goedgepraat, wordt dat dan gewoon niet meer als verkeerd gezien. Ik las dat uit een onderzoek dat enige jaren terug op Okinawa plaats vond, bleek dat daar het gemiddelde BMI op 21 zat. De mensen daar werden er toen nog veelal over de 100. Waar halen wIj de moed vandaan om, zoals ik al heb horen beweren, een BMI van 25 heel gewoon te vinden? In plaats daarvan zouden we zo moedig moeten zijn om krachtig te protesteren tegen het huidige aanbod in de supermarkt, krachtig te protesteren tegen de voedselindustrie en krachtig de verkeerde mentaliteit te veroordelen. Ik bedoel de mentaliteit van: wat "iedereen" meent is goed gemeend, wat "iedereen" eet is goed gegeten, de leetijd waarop "iedereen" sterft -significant benden de 100- is goed, lees betijds, gestorven.
En dan nog dit: met #2 ben ik het volledig eens, en ik voeg daaraan toe: het is niet een of-of, maar een en-en. En computeren en bewegen zou moeten. Zo is het ook niet of studeren of sporten, maar en studeren en sporten, in balans met elkaar (hoewel dat natuurlijk makkelijker gezegd is dan gedaan).
Kinderen worden niet dik en traag van beeldschermgebruik, kinderen worden dik en traag van te weinig beweging.
Ik heb ook nog nooit gehoord dat kinderen dik en traag werden van boeken lezen. De grote aantrekkingskracht van computers gecombineerd met het feit dat zoals Dick al terecht opmerkt, een groot deel van ons sociale en culturele leven zich tegenwoordig via een of ander beeldscherm afspeelt, zorgt dat kinderen te weinig bewegen.
Daarom zou een lijst van richtlijnen zoals hierboven zich beter op een postieve manier op sport en beweging moeten richten in plaats van alleen maar op kritiek en verbod.
De negatieve houding tegenover "het beeldscherm" is niet alleen onverdiend, het is pedagogisch heel onverstandig om datgeen waar de passie van het opgroeiende kind op gericht is, zo te verketteren.
Helpen gaan deze plannen of maatregelen natuurlijk niet, want beeldschermen bepalen de relatie van mensen van <30 tot hun vrienden, vriendinnen en de werkelijkheid die allang virtual is.
De vraag is of oplossingen of Google Glass of de andere wearables het gaan winnen. Het is net als met te dikke mensen: we zullen ermee moeten leren leven, want we hebben voor een leven gekozen waar ons lijf niet op gebouwd is.