Dafne Westerhof, dierwelzijnsactiviste en oprichter van Het Beloofde Varkensland, gaf vanmorgen de aanzet tot een crowdfundingsactie voor de nieuwe varkensstal van Annechien ten Have. Op haar Facebookpagina schrijft ze:
De Dag van EEN DARTELSTAL VOOR HET LUPINEVARKEN
Vandaag richt ik me tot mensen die varkensvlees eten. Als ik dat rechtstreeks aan iemand vraag, wordt er meestal ontkennend op geantwoord. "Oh maar ik eet geen varkensvlees hoor!" Alsof ik ze een gewetensvraag stelde, maar dat is nooit het geval. Gewoon een nuchtere vraag zonder enige inkleuring: "Eet je varkensvlees?"
Als ik na de ontkenning dan nog wat doorvraag blijkt dat meestal toch wel het geval te zijn. Want uitgebakken spekjes in de stamppot komen ook van het varken, worst in de erwtensoep ook. Maar het wonderlijke is dat er bij varkensvlees alleen maar aan hamlappen of karbonades gedacht wordt. Zelfs een stel meiden, werkzaam bij een grote dierenbeschermingsorganisatie, vertelden mij dat ze alleen maar 'nepvlees' aten. En daar verstonden ze dan spekkies en worst onder Echt vlees kwam volgens hen van koeien, zoals biefstuk. Ik verzin dit niet.
Voor onze publieksgerichte campagne de Scharreltram (2001) heb ik destijds consumenten geinterviewd en kreeg soms de verrassendste antwoorden. http://www.scharreltram.nl/
Goed. Varkensvlees dus. Er zijn mensen die het eten, heel veel mensen zelfs. Er zijn dus ook heel veel varkens die aan die vraag moeten voldoen. Van de week kreeg ik een krantenatikel opgestuurd van een bofkontfan. 'Het lupinevarken zoekt supermarkt' :
http://2014.bfknt.nl/20140428-lupinevarken.jpg
Mooi initiatief van Annechien en Have. Varkensboerin uit Groningen, die ik hoog heb zitten. Zij en haar maatschap hebben een nieuwe varkensstal laten bouwen, 2 sterren van de Dierenbescherming, fokzeugen op stro met een buitenuitloop. Investering 1 miljoen euro.
Het bijzondere aan de varkens van Annechien is dat ze niet gecastreerd worden (ook niet toen iedere varkenshouder dat nog volop deed), en dat ze haar varkens voert met lupine, geteeld op eigen akkers. Er komt dus geen onduurzame soja uit Zuid-Amerika aan te pas.
Een heel vernieuwend concept dus. Zowel voor het welzijn van de varkens als het eten dat ze krijgen. En die lupine schijnt een heerlijke smaak aan het vlees te geven. Mijn liefje wat wil je nog meer? Nou, Annechien wil nog meer en dat is haar aan alle kanten te prijzen.
Ze wil namelijk het allerbeste voor haar gespeende biggen, die ook op haar bedrijf afgemest worden tot ze naar de slacht gaan. Die biggen wil ze een dartelstal geven, zoals zij dat noemt, op dik stro (dat hebben ze nu niet) en temidden van die biggen ontvangst van bezoekers en voorlichting over het lupinevarken. Dat is een mooi streven. Geen enkele intensieve varkenshouder heeft zo'n vernieuwend concept met oog voor dierenwelzijn, milieu en mens.
Nu komt het.
Die dartelstal voor de biggen gaat ook nog eens 1 miljoen euro kosten. En de bank is alleen bereid die te financieren als Annechien al een vaste afzet heeft bij een supermarkt voor haar lupinevarken. Maar de supermarkt hapt nog niet toe, behoudend als ze zijn en altijd huiverig voor nieuwe concepten.
Zullen wij die biggen dan niet een handje gaan helpen, dacht ik toen ik het artikel las. Want dat is uiteindelijk toch waar het om draait, dat zij een goed leven hebben voor ze opgegeten worden. Dat hoor ik tenminste iedereen altijd roepen: "Ik eet alleen maar vlees van dieren die het goed gehad hebben!" Maar wat het merendeel van de consumenten denkt is dat als het moedervarken op stro gehouden wordt, dat dan ook automatisch ook voor hun gespeende biggen zou opgaan. Niets is minder waar (gespeende biggen zijn biggen die na 3 tot 4 weken van de moeder gescheiden worden en dan in groepjes afgemest worden tot 110 kilo in kale hokken zonder stro).
Die gespeende biggen heten dan vleesvarkens en dat zijn de varkens die opgegeten worden. Die gun je toch het beste van het beste, voor ze hun leven moeten inleveren voor jouw spekkies, worst, karbonade, frikandel en nog veel meer? En dat is precies wat Annechien ten Have voor ze wil gaan veranderen: een ruime dartelstal op dik stro.
Ik zie het nu met mijn eigen ogen bij de biggetjes van Betsy. Amper 14 dagen oud zijn ze nu. Maar wat een vitaliteit, onderzoekingsdrift en aangeboren nieuwsgierigheid! De biggetjes rennen, spelen en ravotten dat het een aard heeft. Ze schakelen razendsnel van moment tot moment tot allerlei soorten gedrag. Ga er maar eens een half uurtje bij zitten, je kijkt je ogen uit en hun levenslust straalt op je af, je wordt er een ander mens van. Dat heb ik wel heel anders gezien bij de gespeende biggen in de bio-industrie. Door hun prikkelarme omgeving stralen die helemaal niks meer uit.
Zo goed en vrij als Betsy's biggen zal geen vleesvarken het ooit hebben, die vergelijking moet je niet eens willen maken, maar zo'n dartelstal als Annechien ten Have voor ogen heeft, is het beste wat de vleesvarkentjes ooit in de varkenshouderij kunnen krijgen.
Zullen we ze dan maar op weg gaan helpen? Iedereen die wat dan ook van het varken eet, kan meedoen!
1. Stuur een brief naar je supermarkt en vertel dat je het LUPINEVARKEN in de schappen wil en waarom.
2. Spreek ze er op aan op de vleesafdeling. Vertel wat je belangrijk vindt aan dierenwelzijn, vertel over biggen op stro in een ruime stal.
3. En als je je helemaal wilt inzetten, organiseer met een paar mensen iets leuks, ludieks voor de ingang van de supermarkt. Maak er een mooie installatie van, laat het winkelende publiek foto's zien van gelukkige biggen op stro. Geen zure praatjes, geen nare beelden, maar laat de schoonheid zien van een stel spelende biggen op stro. Consumenten moeten verleid worden
4. Verzamel handtekeningen en overhandig die aan de filiaalmanager van de supermarkt. Het liefst een grote, Appie Heijn of zo.
5. Bel Annechien op en ga er eens heen met een groepje mensen. Ze wil jullie vast ontvangen.
6. Bedenk bij dit alles dat je het voor de biggen doet. Gun ze die dartelstal. Gun ze dat spelen in stro. Ik krijg zo vaak mails van mensen die schrijven dat ze ook zo graag wat willen doen voor de varkens, maar dat ze dan eerst de lotto moeten winnen voor ze een boerderij kunnen aanschaffen, etc. Dat is helemaal niet nodig! Je kunt altijd iets doen! Vandaag nog. Voor de biggen en vleesvarkens daar in Groningen. Wie pakt het op voor die lupinevarkentjes? Ik hoor het graag!
Fijne maandag allemaal!
Dit artikel afdrukken
De Dag van EEN DARTELSTAL VOOR HET LUPINEVARKEN
Vandaag richt ik me tot mensen die varkensvlees eten. Als ik dat rechtstreeks aan iemand vraag, wordt er meestal ontkennend op geantwoord. "Oh maar ik eet geen varkensvlees hoor!" Alsof ik ze een gewetensvraag stelde, maar dat is nooit het geval. Gewoon een nuchtere vraag zonder enige inkleuring: "Eet je varkensvlees?"
Als ik na de ontkenning dan nog wat doorvraag blijkt dat meestal toch wel het geval te zijn. Want uitgebakken spekjes in de stamppot komen ook van het varken, worst in de erwtensoep ook. Maar het wonderlijke is dat er bij varkensvlees alleen maar aan hamlappen of karbonades gedacht wordt. Zelfs een stel meiden, werkzaam bij een grote dierenbeschermingsorganisatie, vertelden mij dat ze alleen maar 'nepvlees' aten. En daar verstonden ze dan spekkies en worst onder Echt vlees kwam volgens hen van koeien, zoals biefstuk. Ik verzin dit niet.
Voor onze publieksgerichte campagne de Scharreltram (2001) heb ik destijds consumenten geinterviewd en kreeg soms de verrassendste antwoorden. http://www.scharreltram.nl/
Goed. Varkensvlees dus. Er zijn mensen die het eten, heel veel mensen zelfs. Er zijn dus ook heel veel varkens die aan die vraag moeten voldoen. Van de week kreeg ik een krantenatikel opgestuurd van een bofkontfan. 'Het lupinevarken zoekt supermarkt' :
http://2014.bfknt.nl/20140428-lupinevarken.jpg
Mooi initiatief van Annechien en Have. Varkensboerin uit Groningen, die ik hoog heb zitten. Zij en haar maatschap hebben een nieuwe varkensstal laten bouwen, 2 sterren van de Dierenbescherming, fokzeugen op stro met een buitenuitloop. Investering 1 miljoen euro.
Het bijzondere aan de varkens van Annechien is dat ze niet gecastreerd worden (ook niet toen iedere varkenshouder dat nog volop deed), en dat ze haar varkens voert met lupine, geteeld op eigen akkers. Er komt dus geen onduurzame soja uit Zuid-Amerika aan te pas.
Een heel vernieuwend concept dus. Zowel voor het welzijn van de varkens als het eten dat ze krijgen. En die lupine schijnt een heerlijke smaak aan het vlees te geven. Mijn liefje wat wil je nog meer? Nou, Annechien wil nog meer en dat is haar aan alle kanten te prijzen.
Ze wil namelijk het allerbeste voor haar gespeende biggen, die ook op haar bedrijf afgemest worden tot ze naar de slacht gaan. Die biggen wil ze een dartelstal geven, zoals zij dat noemt, op dik stro (dat hebben ze nu niet) en temidden van die biggen ontvangst van bezoekers en voorlichting over het lupinevarken. Dat is een mooi streven. Geen enkele intensieve varkenshouder heeft zo'n vernieuwend concept met oog voor dierenwelzijn, milieu en mens.
Nu komt het.
Die dartelstal voor de biggen gaat ook nog eens 1 miljoen euro kosten. En de bank is alleen bereid die te financieren als Annechien al een vaste afzet heeft bij een supermarkt voor haar lupinevarken. Maar de supermarkt hapt nog niet toe, behoudend als ze zijn en altijd huiverig voor nieuwe concepten.
Zullen wij die biggen dan niet een handje gaan helpen, dacht ik toen ik het artikel las. Want dat is uiteindelijk toch waar het om draait, dat zij een goed leven hebben voor ze opgegeten worden. Dat hoor ik tenminste iedereen altijd roepen: "Ik eet alleen maar vlees van dieren die het goed gehad hebben!" Maar wat het merendeel van de consumenten denkt is dat als het moedervarken op stro gehouden wordt, dat dan ook automatisch ook voor hun gespeende biggen zou opgaan. Niets is minder waar (gespeende biggen zijn biggen die na 3 tot 4 weken van de moeder gescheiden worden en dan in groepjes afgemest worden tot 110 kilo in kale hokken zonder stro).
Die gespeende biggen heten dan vleesvarkens en dat zijn de varkens die opgegeten worden. Die gun je toch het beste van het beste, voor ze hun leven moeten inleveren voor jouw spekkies, worst, karbonade, frikandel en nog veel meer? En dat is precies wat Annechien ten Have voor ze wil gaan veranderen: een ruime dartelstal op dik stro.
Ik zie het nu met mijn eigen ogen bij de biggetjes van Betsy. Amper 14 dagen oud zijn ze nu. Maar wat een vitaliteit, onderzoekingsdrift en aangeboren nieuwsgierigheid! De biggetjes rennen, spelen en ravotten dat het een aard heeft. Ze schakelen razendsnel van moment tot moment tot allerlei soorten gedrag. Ga er maar eens een half uurtje bij zitten, je kijkt je ogen uit en hun levenslust straalt op je af, je wordt er een ander mens van. Dat heb ik wel heel anders gezien bij de gespeende biggen in de bio-industrie. Door hun prikkelarme omgeving stralen die helemaal niks meer uit.
Zo goed en vrij als Betsy's biggen zal geen vleesvarken het ooit hebben, die vergelijking moet je niet eens willen maken, maar zo'n dartelstal als Annechien ten Have voor ogen heeft, is het beste wat de vleesvarkentjes ooit in de varkenshouderij kunnen krijgen.
Zullen we ze dan maar op weg gaan helpen? Iedereen die wat dan ook van het varken eet, kan meedoen!
1. Stuur een brief naar je supermarkt en vertel dat je het LUPINEVARKEN in de schappen wil en waarom.
2. Spreek ze er op aan op de vleesafdeling. Vertel wat je belangrijk vindt aan dierenwelzijn, vertel over biggen op stro in een ruime stal.
3. En als je je helemaal wilt inzetten, organiseer met een paar mensen iets leuks, ludieks voor de ingang van de supermarkt. Maak er een mooie installatie van, laat het winkelende publiek foto's zien van gelukkige biggen op stro. Geen zure praatjes, geen nare beelden, maar laat de schoonheid zien van een stel spelende biggen op stro. Consumenten moeten verleid worden
4. Verzamel handtekeningen en overhandig die aan de filiaalmanager van de supermarkt. Het liefst een grote, Appie Heijn of zo.
5. Bel Annechien op en ga er eens heen met een groepje mensen. Ze wil jullie vast ontvangen.
6. Bedenk bij dit alles dat je het voor de biggen doet. Gun ze die dartelstal. Gun ze dat spelen in stro. Ik krijg zo vaak mails van mensen die schrijven dat ze ook zo graag wat willen doen voor de varkens, maar dat ze dan eerst de lotto moeten winnen voor ze een boerderij kunnen aanschaffen, etc. Dat is helemaal niet nodig! Je kunt altijd iets doen! Vandaag nog. Voor de biggen en vleesvarkens daar in Groningen. Wie pakt het op voor die lupinevarkentjes? Ik hoor het graag!
Fijne maandag allemaal!
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik ben erg verrast door hulp uit onverwachte hoek. De aanleiding een artikel in het Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant met als titel: lupinevarken zoekt supermarkt. Via facebook kwam er support en in elk geval leverde de actie van Dafne meer likes op facebook voor het lupinevarken. Bovenal is bovenstaande meer dan 65 keer gedeeld door de lezers.
Waar het echt over gaat is het volgende: hoe komen we uit de kip-ei-problematiek. Zonder product is er geen markt en als er geen markt is is er geen product. Hoe lang blijf je gevangen in de cirkelredenatie?
Als er geen markt is, krijg je geen geld voor de financiering (en kun je zelf de sprong ook nooit wagen). Maar wie wil zich één jaar vóórdat het product op de markt kan komen al vast committeren aan dit traject?
Dat is de HAMVRAAG waar ik mee worstel!!!