De Keuringsdienst van Waarde kwam met een programma waaruit bleek dat er geen starten van ossen in de soep die ossenstaartsoep heet zit. Daarop besloten zowel Unilever als Albert Heijn hun soep aan te passen.
Wij willen weten wat je daarvan vindt.
Schandaal!
De Keuringsdienst ontdekte eind vorig jaar dat er 'gewoon' rundvlees in de ossenstaartsoep zit. Schandaal! Er moet immers in wat er op de zak of het blik staat. Toch?
Geconfronteerd met het vreselijke bedrog, ging ook Unilever dat geloven. Het megaconcern ging door de knieën en koos er deemoedig voor om de soep voortaan van echte staart te voorzien. Het bedrijf is nu wat duurder uit, maar was zo lief de prijs van de soep niet omhoog te gooien. De soep bleef natuurlijk hetzelfde smaken. Zo willen klanten dat nu eenmaal.
Albert Heijn koos een andere strategie. Daar kun je nu geen ossenstaartsoep meer kopen. Hun Ossenstaartsoep heet nu Rundvleessoep. Ook die bleef hetzelfde smaken omdat klanten nu eenmaal gewend zijn aan de smaak en je ze niet wilt laten schrikken. Wie echter AH Ossenstaartsoep wil, grijpt voortaan mis. Stom dus, want wat is nou toch Rundvleessoep als je gewoon je vertrouwde Ossenstaartsoep zoekt en geen idee hebt wat je in godsnaam moet verwachten bij zoiets vaags als 'rundvleessoep'?
Nepstaart
Unilever doet er voortaan echte staart in. Maar niet die van een os, maar die van een koe of een kalf. Ossen zijn er immers nauwelijks meer, want we willen geen gecastreerde stieren meer. Ze zijn bovendien veel te duur voor de slager. Unilever verving de snippers van 'gewoon koe' door echte koeien- en kalverstaart. Eigenlijk neppen ze de boel dus nog steeds. Koeien- of kalverstaartsoep is natuurlijk geen ossenstaartsoep. En daar was het de Keuringsdienst om te doen: in je soep moet zitten wat erop staat.
Volksvermaak
Die jongens bij Unilever zijn natuurlijk schatten dat ze luisterden naar het volksvermaak dat de Keuringsdienst zijn kijkers voorzette. Een kok in de uitzending verklaarde dat koeienstaart niet anders smaakt dan ossenstaart. Waarom? Omdat hij dat denkt en omdat er nou eenmaal geen ossenstaarten meer zijn maar hij wel 'ossenstaartsoep' wil blijven maken. Het is dus gewoon koeienstaartsoep.
Maar als koeienstaartsoep mag en niet anders smaakt dan rundvleessoep, waarom mag ossenstaartsoep van rundvlees dan niet terwijl die van koeien- en kalverstaart wél mag?
Kom op Keuringsdienst, jullie werk is niet af! We eisen kalver- en koeienstaartsoep. En niet door elkaar graag!
Of zullen we maar gewoon ophouden met zulk flauw volksvermaak? Waarom luisteren serieuze bedrijven er eigenlijk naar?
Fotocredits: still, KvW
Dit artikel afdrukken
Schandaal!
De Keuringsdienst ontdekte eind vorig jaar dat er 'gewoon' rundvlees in de ossenstaartsoep zit. Schandaal! Er moet immers in wat er op de zak of het blik staat. Toch?
Geconfronteerd met het vreselijke bedrog, ging ook Unilever dat geloven. Het megaconcern ging door de knieën en koos er deemoedig voor om de soep voortaan van echte staart te voorzien. Het bedrijf is nu wat duurder uit, maar was zo lief de prijs van de soep niet omhoog te gooien. De soep bleef natuurlijk hetzelfde smaken. Zo willen klanten dat nu eenmaal.
Albert Heijn koos een andere strategie. Daar kun je nu geen ossenstaartsoep meer kopen. Hun Ossenstaartsoep heet nu Rundvleessoep. Ook die bleef hetzelfde smaken omdat klanten nu eenmaal gewend zijn aan de smaak en je ze niet wilt laten schrikken. Wie echter AH Ossenstaartsoep wil, grijpt voortaan mis. Stom dus, want wat is nou toch Rundvleessoep als je gewoon je vertrouwde Ossenstaartsoep zoekt en geen idee hebt wat je in godsnaam moet verwachten bij zoiets vaags als 'rundvleessoep'?
Nepstaart
Unilever doet er voortaan echte staart in. Maar niet die van een os, maar die van een koe of een kalf. Ossen zijn er immers nauwelijks meer, want we willen geen gecastreerde stieren meer. Ze zijn bovendien veel te duur voor de slager. Unilever verving de snippers van 'gewoon koe' door echte koeien- en kalverstaart. Eigenlijk neppen ze de boel dus nog steeds. Koeien- of kalverstaartsoep is natuurlijk geen ossenstaartsoep. En daar was het de Keuringsdienst om te doen: in je soep moet zitten wat erop staat.
Volksvermaak
Die jongens bij Unilever zijn natuurlijk schatten dat ze luisterden naar het volksvermaak dat de Keuringsdienst zijn kijkers voorzette. Een kok in de uitzending verklaarde dat koeienstaart niet anders smaakt dan ossenstaart. Waarom? Omdat hij dat denkt en omdat er nou eenmaal geen ossenstaarten meer zijn maar hij wel 'ossenstaartsoep' wil blijven maken. Het is dus gewoon koeienstaartsoep.
Maar als koeienstaartsoep mag en niet anders smaakt dan rundvleessoep, waarom mag ossenstaartsoep van rundvlees dan niet terwijl die van koeien- en kalverstaart wél mag?
Kom op Keuringsdienst, jullie werk is niet af! We eisen kalver- en koeienstaartsoep. En niet door elkaar graag!
Of zullen we maar gewoon ophouden met zulk flauw volksvermaak? Waarom luisteren serieuze bedrijven er eigenlijk naar?
Fotocredits: still, KvW
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Laten we wel wezen; een benaming van een kant-en-klaar product heeft soms associaties: 'ons' oma maakte vroeger ossenstaart-soep bijv. , en toen was het leven (nog?) goed.
Mijn oma maakte dat soort dingen en gooide, trouwens, overal roomboter overheen: op een grote schaal doperwten ging een heel pakje roomboter overheen (zij kookte altijd voor iedereen; en iedereen schoof ook graag aan bij haar. Zij had een wat nu woonkeuken heet; iets wat ikzelf gehad heb en graag weer zou willen hebben).
Maar ik heb wel eens staan overgeven na het eten van haar kippensoep, omdat alles bij haar 'rijk in de boter' was en ik van huis uit een moeder had, die wat 'moderner' naar de maatstaven van toen kookte.
Kortom: Nostalgie is leuk; laten we overpakken daarvan wat we kunnen en wat goed is.
En verder benoemen we producten standaard bij hun juiste naam; en doen we wat we er nu mee kunnen doen.
Ik eis bij deze ook dat alle ingrediënten van de Chinese Tomatensoep van Unox ook uit China komen. Of, taalkundig zou dat ook kunnen, in ieder geval dat de tomaten uit China komen. En bij de Indiase kerriesoep of Surinaamse Pindasoep de ingrediënten daar ook vandaan komen...
Soms is een productnaam nu eenmal precies dat, een productnaam en niet een exacte aanduiding van (alle) ingrediënten. ...
Als producent en importeur van hoogwaardig rundvlees afkomstig van Hereford ossen, vind ik de volgende zin misleidend: 'Ossen zijn er immers nauwelijks meer, want we willen geen gecastreerde stieren meer. Ze zijn bovendien veel te duur voor de slager'
Feiten: er zijn stieren, stierkalveren, vaarzen, melkkoeien, vleeskoeien en ossen. Het vlees van volwassen stieren en melkkoeien is vaak, zo niet altijd, van mindere kwaliteit. Het beste vlees komt - uitzonderingen daargelaten - van runderen met hermafrodiete eigenschappen: de bevleesdheid van mannelijke dieren en de malsheid van vrouwelijke dieren. Stierkalveren en vaarzen zijn daar tussenvormen van. Je kan die 'mix' van mannelijk en vrouwelijk op twee manieren bereiken: door vrouwelijke dieren af te mesten met krachtvoer of door mannelijke dieren te castreren. Aan beide vormen van vleesveeteelt zitten voor- en nadelen.
Zé, dan moeten we zelfs constateren dat de kok die de KvW voorlichtte stond te jokken, cq. niet weet waar hij het over heeft. Maar vertel: waar blijven de staarten van koeien, kalveren en stieren als ze niet uit jouw grasgevoerde gebieden komen?
Dick, echte ossenstaarten bevatten been (bot). Door veterinaire (een heel gecompliceerd verhaal dat te maken heeft met mondiale MKZ standaarden) eisen, mag vlees met been niet worden geïmporteerd uit het land waar onze ossen lopen. Maar ik kan uiteraard wel ossenstaartvlees van echte ossen leveren aan de soepenjongens.
Over jouw vraag: ik denk dat het vlees van 'staarten' voornamelijk terecht komt in landen als China.