Zo'n 50 Franse herders hebben vrijdag met hun schapen en herdershonden het Parijse museum het Louvre betreden. Daarmee protesteerden ze tegen het Franse landbouwbeleid, dat 'leidt tot eliminatie van eenvoudige herders en boeren die kennelijk in een museum thuishoren', schrijft Trouw.
De overheid zou, in plaats van zich te richten op de industrialisering van de landbouw, moeten investeren in 'kleinere bedrijven die hoge kwaliteit en biologische producten leveren'. De politie kwam er aan te pas om de herders uit het Louvre te verdrijven.
Dit artikel afdrukken
De overheid zou, in plaats van zich te richten op de industrialisering van de landbouw, moeten investeren in 'kleinere bedrijven die hoge kwaliteit en biologische producten leveren'. De politie kwam er aan te pas om de herders uit het Louvre te verdrijven.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@ joep en dick: ik ken het allemaal terug, twee van mijn vrienden, ontevredenen, biologisch ingestelden, zijn derwaarts getogen en geitenboer of bioboer geworden, ik heb ze opgezocht, bouwval van een "mas" en goedkope heuvelgrondjes gekocht ergens in de Dordogne, geen centrale verwarming maar enorme schouw waarin hele boomstammen werden opgestookt die tot midden in de kamer (?) doorliepen, kaasjes op de locale markt verkocht, een gemeenschap waarin gezongen en gedanst werd, maar toen de kinderen groter werden (en ipv solidair met hun idealistische ouders te blijven ook nog eens beginnen te rebelleren, doffe ellende!) liep een en ander stuk en kwamen ze (met staart tussen de benen??) toch maar weer terug naar de thuishaven met zijn fijne geregelde leventje, ikzelf durfde die stap (waarvan ik als doorgewinterde romanticus wel vaak droom) zelfs tijdelijk niet eens aan, te laf?? maar het idee dat ik alleen maar leuk en goed kan leven door uitwassen als die bioindustrie en allerlei andere mens- en dieronwaardige toestanden staat me eigenlijk ook niet erg aan. een faustiaans dilemma!
Dirk, er zijn ook nieuwe kleinschalige initiatieven zoals deze in een droog gebied vlak bij mijn vakantiestek. La Grange des Prés bij Barjac, aangesloten bij "Terre des Liens".
Net wat Dick zegt een "choix de vie", maar dan als groep. Er boert ook een stel uit België.
(citaat):"De grond, 120 ha groot, wordt verdeeld onder een koeienboer, een kippenboer, een bakker, een brouwer, een kippenboer en wij (die er varkens gaan kweken en bijen gaan houden). Er komt ook een « testveld », waar jonge boeren 2 jaar onder een beschermende atmosfeer kunnen uittesten of ze wel boer willen worden.
De boerderij krijgt een grote multifunctionele ruimte, een bakoven, een winkel en de nodige verwerkingsruimten voor alle teelten (voorlopig vlees, melk, brood, bier en honing)."
Afzetgebied genoeg, want het hele dorp (1500 inw.) staat inmiddels in het teken van Bio.
Ik heb ze gevonden: Nathalie Weydmann (& Patrick Bonnet) van Las Coumayres. Meer dan dit hebben ze niet als 'website', te duur. Ze leven deels in een niet-monetaire economie.
Dirk, ik ken een varkensboerenechtpaar (ook een paar schapen en ezels + een moestuin voor de verkoop obv gratis mest) dat leeft van ca. 120 dooie beesten per jaar. Het is een zgn. 'choix de vie'. Ze betalen ervan wat ze niet in autarcie zelf kunnen maken. Voer, telefoon en stroom bijv.
Als ik terug mocht komen als varken zou ik het evenwel daar willen. In de Cévennes, op 650 meter, met een prachtig over- en uitzicht naar zowel de Middellandse Zee als de Pyrenées. Prachtig en ik begrijp het wel, hoewel ik het niet zou kunnen. Het hele jaar. En jaar in jaar uit. No way back. Snap je: het is een 'choix de vie'. Jij praat er over en hebt het nog over geld. Zij proberen rond te komen. Da's heel wat anders.
Dirk, niet dus.
Ik kom veel in de Gard en de Cévennes, waar nog veel kleinschalige schapen-, geiten-, kippen-, honing-, kastanje-, kruiden-, moestuin- en paddenstoelenactiviteiten zijn. Zij verdienen daar veelal hun boterham mee, maar niet veel meer dan dat. Wat ze als eerste levensbehoefte niet zelf nodig hebben, verkopen ze lokaal. Roquefort heb ik hier niet gezien, wel heel veel schapen- en geitenkaasjes (pelardons), eieren (per stuk) en schapenvlees (mouton) en worsten. Je kunt hun leven en inkomsten niet vergelijken met de onze. Zij zijn meer bezig met overleven, het weer, hun beesten en het verzamelen van paddenstoelen, kruiden, noten en stookhout. Het is een uitstervend ras, want de jongeren prefereren geld en luxe zoals wij en trekken weg. Het is wel eenvoudiger dan bij ons. Je erft het ouderlijk huis inclusief inboedel en gereedschappen, betaalt geen successiebelasting, en krijgt er nog wat grond bij waar je het mee moet doen. Maar de lasten blijven stijgen; de omzet niet, terwijl de fiscus geen onderscheid maakt tussen een ongelukkige helling waar alles met de hand (zeis) moet maaien of een vlak stuk grond.