Urker vissers roepen op tot staking. Teveel vis zorgt ervoor dat ze moeten bijbetalen om te kunnen vissen. Maar er was toch te weinig vis?
Tweehonderd actievoerende Urker vissers hebben de vismijn gesloten. Ze doen een beroep op hun collega's in Scheveningen en op Texel om hun voorbeeld te volgen. Met z'n allen brengen ze bergen puike platvis (tong, schol en tarbot) naar de wal. Zoveel dat ze niets meer waard zijn. Ook de Belgen en Fransen landen scheepsruimen vol vis aan en bederven daarmee hun markt.
Teveel vers = dom
In de krant staat het als een berichtje over stakers die als zielige vissers niets verdienen. Wie er echter even over nadenkt, schudt zijn hoofd. Hoe is het mogelijk dat mensen zo stom zijn dat ze allemaal zoveel mogelijk uit zee trekken om dan aan land te ontdekken wat iedereen weet: je moet nooit teveel vers spul ineens op de markt brengen. Dan kraaien de klanten victorie en willen ze het alleen voor niets hebben. Jij moet er immers van af.
Absurd
Hoe kan het toch dat niemand bedenkt dat je gewoon even afspraken moet maken over de hoeveelheid? Nou ja, bedenken zal iemand het wel. De echte vraag is dus waarom niemand het organiseert. We moesten toch zuinig zijn op de zee en de vis daarin?
Ik kan niet ontkennen dat ik er blij mee ben. Nog nooit belandden hier in korte tijd zoveel zalige tarbotten en grieten in de pan. Iemand moet zich tenslotte opofferen om die verse vangst weg te werken. Maar het knaagt, want het is absurd. Tarbotten en grieten zijn zo lekker dat ze de hoofdprijs verdienen!
Fotocredits: Pet Turbot, uitsnede, Mark Robinson
Dit artikel afdrukken
Teveel vers = dom
In de krant staat het als een berichtje over stakers die als zielige vissers niets verdienen. Wie er echter even over nadenkt, schudt zijn hoofd. Hoe is het mogelijk dat mensen zo stom zijn dat ze allemaal zoveel mogelijk uit zee trekken om dan aan land te ontdekken wat iedereen weet: je moet nooit teveel vers spul ineens op de markt brengen. Dan kraaien de klanten victorie en willen ze het alleen voor niets hebben. Jij moet er immers van af.
Absurd
Hoe kan het toch dat niemand bedenkt dat je gewoon even afspraken moet maken over de hoeveelheid? Nou ja, bedenken zal iemand het wel. De echte vraag is dus waarom niemand het organiseert. We moesten toch zuinig zijn op de zee en de vis daarin?
Ik kan niet ontkennen dat ik er blij mee ben. Nog nooit belandden hier in korte tijd zoveel zalige tarbotten en grieten in de pan. Iemand moet zich tenslotte opofferen om die verse vangst weg te werken. Maar het knaagt, want het is absurd. Tarbotten en grieten zijn zo lekker dat ze de hoofdprijs verdienen!
Fotocredits: Pet Turbot, uitsnede, Mark Robinson
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
En de schar, die nog nooit geld opbracht, is ook al puik.
Dick Veerman heeft gelijk. Minder vis aanlanden is slimmer. Maar afspraken maken, bij mijn weten mag dat niet. Of mag je wel afspreken niet uit te varen en niets afspreken over de prijs?
Doet me denken aan paprika's, waar we al jaren over praten. En zilveruien. Maar niemand kan deze mannen er toe dwingen uit te varen.
Ik ben overigens wel benieuwd hoe dit verzet uitpakt. Binnen de tuinbouw is al zo vaak gezegd dat een paar dagen niet leveren een goed pressiemiddel zou zijn. Het is alleen nog nooit gelukt alle neuzen één kant op te krijgen.
#Wouter Heel goed punt.
ik zou dit graag naar de melkveehouderij willen halen nu quotum daar verdwijnt
Maar inderdaad mededinging. Recentelijk mijn online E Learning module ingevuld en ja dit is een hele fraaie. Ben je toonaangevende leverancier is vaak vraag 1 die je moet beantwoorden.
ik zeg iedere visser als individu nooit en te nimmer; dus branche hou een praatje over niet te hard werken enzo en het kan/mag.
Maar Mededinging > #Dick kun jij iemand vanuit die discipline laten reageren.
Past namelijk helemaal in verandering van mentaliteit van boer die nodig is dat tie niet maar meer en meer moet produceren maar met verstand; Vraag en aanbod balans. Maar ja mag ik dat nog wel leren van mededinging.. ?
Mensen, dit stukje gaat natuurlijk over iedere boerensector (en zelfs voor iedere sector die veel aanbeiders heeft die allemaal hetzelfde product maken en dus in 'perfecte mededinging' opereren ). Dit verschijnsel heet in de vakliteratuur 'the tragedy of the commons'. Het zijn maar 5 woorden. Er gaat een wereld achter schuil die zelfs beleidsmakers niet meer in zich op willen/kunnen nemen.
Inderdaad: mededinging verhinderd het en de drang om collectief dom te zijn omdat we elkaar wantrouwen.
Die collectieve domheid - de tragedie - van het teveel resulteert dus niet uit een domme populatie van individuen, maar uit hun onderlinge wantrouwen. Ergo: onderling wantrouwen en de wil je conculega's toch te slim af te zijn stort de hele boel in het ongeluk.
De Texelse en Scheveningse vissers zullen wel gek zijn om te staken. Als de Urkers staken zal er eindelijk weer een goede prijs zijn. Dan moeten ze wel zo aardig zijn, om zelf de volgende keer als eerste het werk neer te leggen.