Amerikaanse wetenschappers van de University of California zeggen dat zij erin geslaagd zijn de biochemische reacties in het menselijk lichaam in een omvattend simulatie-model te stoppen. Als dat waar is, staan we voor een revolutie op het gebied van o.m. voedingsleer en kunnen er eindelijk zekere uitspraken worden gedaan.
Wiskundige modellen maken namelijk het doen van 'vuile' experimenten - met proefpersonen, proefdieren of zelfs de maatschappij als geheel zoals Prof. Frans Kok onlangs onomwonden duidelijk maakte - overbodig. Het zal een ongelofelijke winst in tijd, geld, proefdieren en onderzoekskwaliteit met zich meebrengen. Het aantal mogelijke interreacties in ons lichaam en tussen ons lichaam en de omstandigheden waaronder we leven en ons voeden is nl. zo groot dat er vrijwel geen real life experimenten zijn, die eenduidige uitspraken toestaan.
In zo'n model kan dat wel, als het maar uitgebreid genoeg is. Er is maar één probleem. Dat noemen ze in de modelbouw 'garbage in, garbage out'. Als je het model voedt met de verkeerde gegevens, spuugt het wel resultaten uit, maar niet de goeie. Als het model echter zelf fout is, spuugt het zelfs op basis van de goeie input onzin uit.
Ik ben een fervent aanhanger van de toepassing van modelbouw, want het maakt een boel gepiel met deelresultaten overbodig. Ik vraag me alleen af hoe deze wetenschappers het biochemisch metabolisme hebben kunnen nabootsen terwijl we er nog zo verdomd weinig zeker van weten.
Dit artikel afdrukken
Wiskundige modellen maken namelijk het doen van 'vuile' experimenten - met proefpersonen, proefdieren of zelfs de maatschappij als geheel zoals Prof. Frans Kok onlangs onomwonden duidelijk maakte - overbodig. Het zal een ongelofelijke winst in tijd, geld, proefdieren en onderzoekskwaliteit met zich meebrengen. Het aantal mogelijke interreacties in ons lichaam en tussen ons lichaam en de omstandigheden waaronder we leven en ons voeden is nl. zo groot dat er vrijwel geen real life experimenten zijn, die eenduidige uitspraken toestaan.
In zo'n model kan dat wel, als het maar uitgebreid genoeg is. Er is maar één probleem. Dat noemen ze in de modelbouw 'garbage in, garbage out'. Als je het model voedt met de verkeerde gegevens, spuugt het wel resultaten uit, maar niet de goeie. Als het model echter zelf fout is, spuugt het zelfs op basis van de goeie input onzin uit.
Ik ben een fervent aanhanger van de toepassing van modelbouw, want het maakt een boel gepiel met deelresultaten overbodig. Ik vraag me alleen af hoe deze wetenschappers het biochemisch metabolisme hebben kunnen nabootsen terwijl we er nog zo verdomd weinig zeker van weten.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Een biochemisch model van de mens kun je alleen ontwikkelen en verfijnen met kennis opgedaan uit "vuile experimenten"...
Een heel eenvoudige simulatie van een mens is: Er gaat voedsel in en er komt stront uit.
Dit is een betere benadering van de mens natuurlijk maar niet meer dan een grof model. Er zijn veel verschillende weefsels waarin metabole paden ook nog eens weer anders aanstaan. Bovendien zijn er grote verschillen tussen individuen. En dan maakt dit model alleen gebruik van de huidige kennis die zeker niet alomvattend is.
Dus dit is zeker een nuttig model maar een echte simulatie is het niet, dat duurt nog wel even en vereist veel onderzoek (dat zeker niet per se vuil is).
Ik bedoelde 'vuil' in de de zin van 'echt' waarbij handen, handschoenen, witte jassen, maskers of glaswerk vuil worden. Niets moreels dus.
Is dit het wetenschappelijk antwoord op Wim Delvoye's Cloaca? http://www.newmuseum.org/more_exh_cloaca.php