Net als in Nederland, loopt in België een campagne tegen biggencastratie. In Nederland is het op dit punt wat stiller geworden nu de Partij van de Dieren en Wakker Dier dierenwelzijn in het algemeen op de agenda hebben gezet. In België is het een zodanige issue dat de Vlaamse Minister president Yves Leterme zich ermee bemoeit. Die concludeerde (zie de vorige doorklik) dat verdoving mogelijk net zo stressvol is als de castratie zelf (een heel snelle handeling die gebeurd is voor je het weet, hoe naar het ook is als je eraan denkt).
Vandaag meldt agripress.be dat Dierenrechtenorganisatie GAIA zijn campagne rond de onverdoofde biggencastratie gewoon doorzet.
De varkenssector ziet om kostprijsredenen liever af van verdoving en wil een chemisch castratiemiddel afwachten dat midden 2008 op de markt zou komen. Volgens GAIA zijn 9 van de 10 Belgen echter tegen onverdoofde castratie (in België jaarlijks 5,6 miljoen biggen). Afgelopen vrijdag troffen Yves Leterme, GAIA en de varkenssector elkaar om de kwestie te bespreken. Dat bleek zinloos. De partijen staan lijnrecht tegenover elkaar, ook al hebben ze besloten elkaar over 6 maanden opnieuw te treffen.
Interessant zijn de argumenten die beide partijen naar voren brengen:
De sector zelf ziet op korte termijn geen alternatieven voor het onverdoofd castreren. "Verdoving is kostprijsverhogend en de winst die je boekt op het vlak van dierenwelzijn is klein, want de verdoving zelf moet plaatselijk worden toegediend en doet ook pijn", zegt Paul De Winter van de Boerenbond.
"Onzin", zegt Michel Vandenbosch van GAIA. "Als ik naar de tandarts ga, word ik ook liever verdoofd ook al voel ik dan de pijn van de spuit".
Gaia humaniseert de castratie. Heel goede boeren verzekeren mij dat a) castratie niet echt nodig zou zijn maar dat die b) uitgevoerd door deskundige mensen veel minder belastend is dan de bloedonderzoeken die de intensieve varkenshouderij noodzakelijk maakt.
De boerenvertegenwoordiger refereert aan de prijs - die toch al onder druk staat, met dank aan de consument die Gaia zegt te vertegenwoordigen - en de stress van die verdovingsspuit.
Wat ik me nou afvraag, zowel voor België als voor Nederland: gaat deze discussie wel ergens over? Want:
a) het chemische castratiemiddel lijkt overbodig (waarom wijst de Dierenbeweging daar niet op?)
b) er zijn andere routines die nog stressvoller zijn (waarom dan niet daarmee beginnen, tenslotte doet de Dierenbescherming ook aan een soort 'alle kleine beetjes helpen')?
Dit artikel afdrukken
Vandaag meldt agripress.be dat Dierenrechtenorganisatie GAIA zijn campagne rond de onverdoofde biggencastratie gewoon doorzet.
De varkenssector ziet om kostprijsredenen liever af van verdoving en wil een chemisch castratiemiddel afwachten dat midden 2008 op de markt zou komen. Volgens GAIA zijn 9 van de 10 Belgen echter tegen onverdoofde castratie (in België jaarlijks 5,6 miljoen biggen). Afgelopen vrijdag troffen Yves Leterme, GAIA en de varkenssector elkaar om de kwestie te bespreken. Dat bleek zinloos. De partijen staan lijnrecht tegenover elkaar, ook al hebben ze besloten elkaar over 6 maanden opnieuw te treffen.
Interessant zijn de argumenten die beide partijen naar voren brengen:
De sector zelf ziet op korte termijn geen alternatieven voor het onverdoofd castreren. "Verdoving is kostprijsverhogend en de winst die je boekt op het vlak van dierenwelzijn is klein, want de verdoving zelf moet plaatselijk worden toegediend en doet ook pijn", zegt Paul De Winter van de Boerenbond.
"Onzin", zegt Michel Vandenbosch van GAIA. "Als ik naar de tandarts ga, word ik ook liever verdoofd ook al voel ik dan de pijn van de spuit".
Gaia humaniseert de castratie. Heel goede boeren verzekeren mij dat a) castratie niet echt nodig zou zijn maar dat die b) uitgevoerd door deskundige mensen veel minder belastend is dan de bloedonderzoeken die de intensieve varkenshouderij noodzakelijk maakt.
De boerenvertegenwoordiger refereert aan de prijs - die toch al onder druk staat, met dank aan de consument die Gaia zegt te vertegenwoordigen - en de stress van die verdovingsspuit.
Wat ik me nou afvraag, zowel voor België als voor Nederland: gaat deze discussie wel ergens over? Want:
a) het chemische castratiemiddel lijkt overbodig (waarom wijst de Dierenbeweging daar niet op?)
b) er zijn andere routines die nog stressvoller zijn (waarom dan niet daarmee beginnen, tenslotte doet de Dierenbescherming ook aan een soort 'alle kleine beetjes helpen')?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Detecteren moet je; niet (verdoofd) castreren.
Dick vraagt zich af of de discussie (discussie?) over beren en castreren ergens over gaat. In elk geval wordt hierboven van een varkentje weer eens een mensje gemaakt en een mensje geef je een spuitje. Een Belgische diervriend wordt liever verdoofd bij de tandarts en vindt het DUS vanzelfsprekend dat jonge beertjes ook een spuit krijgen voor ze gecastreerd worden.
1. Jonge varkentjes gillen altijd bij het minst of geringste dat ze niet aanstaat. Stadsmensen die dat alleen al horen denken dat ze doodgeknepen worden.
2. Als ze opgepakt worden voor een spuitje zal het krijsen je door merg en been vergaan.
3. Als ze vervolgens worden gecastreerd nog eens.
4. In de deprimerende documentaire Our Daily Bread ziet de nuchtere toeschouwer tegen de bedoeling van de filmer in, dat het castreren van de beestjes razend snel gaat en dat het in elk geval LIJKT dat meteen nadat de beestjes weer zijn neergezet het leed geleden is. Alleen, wat ze voelen zie je niet. Hier kan de diervriend nog een aardig eind mee wegredeneren.
MAARRRRRR....
5. Castreren van beertjes is niet nodig.
6. De detectiemethode om naar uitgewoonde pisbakken stinkende mannetjesvarkens er uit te pikken is nog niet uitontwikkeld en dat is een schandaal: aan het werk, TNO, Wageningen, fijnbankwerkers en instrumentemakers!
6a. De pislucht die sommige mannetjesvarkens verspreiden bestaat uit vier hoofdcomponenten. Detectieapparatuur hiervoor is nog te stom om ze alle vier in combinatie te kunnen herkennen. Dat is verbazend als je weet dat er apparaten zijn waarmee giftige en explosieve stoffen worden gedetecteerd in heel kleine hoeveelheden. Ze kunnen er wel twaalf tegelijk in een coqtail meten. En je hebt honden die weten hoe een miljoen ruikt.
7. Wakker Dier en de Knuffeldierenpartij helpen beertjes niet met acties voor verdoofd castreren (mogelijk zelfs integendeel: twee keer stress). Wel met een campagne voor snelle ontwikkeling van intelligente detectieapparaten. Daarin zit hem de vooruitgang, niet in een spuitje.
@punt 7.
Het Ministerie van LNV is er volgens een schrijven van minister Veerman, juli afgelopen jaar met oplossingen bezig.
"Begin dit jaar is daarom ook een onderzoek gestart, gefinancierd door mijn ministerie en het bedrijfsleven, waarin gekeken wordt naar de inventarisatie en evaluatie van testen om berengeurvrije varkens dan wel 'stinkerds' op te sporen en naar de afzetmogelijkheden van niet-gecastreerde varkens en vlees daarvan. Het is daarbij van belang te komen tot een internationaal geaccepteerde maat voor berengeurvrij vlees. Het resultaat van dit onderzoek verwacht ik medio 2007."
Snel is het niet, maar er wordt aan gewerkt. Al klinkt het vooral naar inventariseren en weinig naar werkelijk onderzoek. Maar dat zal de stap erna zijn. Met Prinsjesdag kan dan de PvdV de wind uit de zeilen worden genomen met de aankondiging van verder onderzoek.
Onderzoek naar bijna elk thema is er altijd, en vooral ook omdat het handig is er naar te kunnen verwijzen, als je minister bent.
Maar ik weet toevallig ook dat het onnoemelijk moeilijk was om voor dit onderwerp echt 'aan de bak te gaan' met onderzoek, want dat vergt wat, en dan gaan de partijen ('de sector' en 'de overheid') zo ver mogelijk achterover leunen om de ander voor te laten gaan (met de financiering).
Ik ga hier niet beweren dat er te weinig onderzoeksgeld is, maar wel dat je de geldstromen moet durven bijsturen, want wat bij de ene onderzoeker 'erbij komt' (onzin, hij/zij krijgt gewoon meer -tijdelijke- collega's op zo'n onderwerp) gaat er bij een andere af. En de baas van die 'andere' onderzoeker verliest omzet! En die weet dan zo te lobbyen dat dat andere onderzoek ook belangrijk, is, dat er bijna een doorbraak is etc etc. En dan is het weer het makkelijkst om de verdeling van onderzoeksgelden te laten zoals die is, zodat alle begrotingen van de onderzoekskoninkrijkjes niet hoeven worden aangepast, en de koninkjes (koninginnetjes) van die leerstoelgroepen, kennis-eenheiden, business units en instituten weer een jaartje op hun post kunnen blijven.
Nogmaals, er is genoeg geld, en onderzoeksgrage onderzoekers, maar er is ook een politiek-ambtelijke-managers laag met hun eigen spelletjes.
Zeggen 'dat er aan gewerkt wordt' is dus helaas iets te makkelijk.
Hans en Van der Land, dan geldt dus eens te meer: waar blijft die bij het publiek zo succesvolle Dierenbeweging om juist dát bij te sturen? Deze detectie-optie bestaat, de kunstvlees-optie bestaat (met gvdorie een enorm potentieel voor de voedingsindustrie in duurzaamheids en efficiency-zin): waar blijven ze? Of moet de conclusie luiden (met Klootwijk): ze zitten op hun kont en komen niet met echte initiatieven?
De dierenbescherming is een NGO die normaliter dergelijk onderzoek niet zou moeten betalen.
De producenten / slacht-en verwerkingsindustrie / de handel zou dat kunnen doen, met de overheid als slimme wetgever / subsidiegever.
Als ik echter zie dat de DB in 2005 opeens 6 miljoen meer dan verwacht aan nalatenschappen ontving (hoe raam je overigens een bedrag van ca 4 miljoen op zo'n post?!), kan ik me voorstellen dat ze een onderzoeks-startup zouden kunnen financieren die een oplossing voor castratie / het beregeur-probleem ontwikkelt o.b.v. detectie (in het groeiende varken, in het vlees?). En dan maar lekker licentieren aan de industrie!