Karin Luiten glimlacht bij 'aardappels-met-een-smaakje-uit-een-zakje'. Zij maakt ze lekker helemaal zelf. In een handomdraai.
Vind je het ook niet aandoenlijk hoe productontwikkelaars altijd maar weer hun best doen om ergens een gezellige naam op te plakken? Daar wordt enorm over nagedacht hoor. Ik stel me voor hoe er een brainstormdag wordt ingelast over wat te doen met een zak met 97% aardappelen, zout, paprika, gedroogde glucosestroop, kruiden, dextrose, suiker, zetmeel (aardappel-, maïs-), ui, knoflook, smaakversterker E621, anti-klontermiddelen E470B-E551, plantaardige olie (zonnebloem), verdikkingsmiddelen (guarpitmeel, Arabische gom), specerijen, maltodextrine, specerijenextract, kruidenextract en aroma.
Geen gemakkelijke opgave, nee, tot een pientere marketingmedewerker ineens een briljante ingeving krijgt: ‘Toscaanse aardappelpartjes!’ Het gaat feitelijk om ‘rood-groen gespikkelde aardappelpartjes met smaakversterker en kruidenextract’, maar dat bekt natuurlijk niet lekker. Toscaans wel. Jaaa, roept het hoofdkantoor tevreden, dát klinkt smakelijk!
In Toscane hebben ze geen flauw idee wat Toscaanse aardappelpartjes zijn, maar de gemiddelde Nederlander denkt meteen aan zon, aan glooiende heuvels, aan een horizon vol pijnbomen, aan zo’n leuke Italiaan met een Fiatje 500 die lekker een glaasje voor je inschenkt terwijl hij ‘ciao bella’ lacht. Zucht. Helemaal als het hier guur en nat is, dan snak je naar een plukje Toscaanse vreugde. En koop je uit arren moede een zak voorgekookte aardappelpartjes-met-een-smaakje.
Zullen we dat eens lekker zelf doen? Met typisch Toscaanse ingrediënten, zoals rozemarijn, en olijfolie natuurlijk. Daarmee maak je in een handomdraai geurige, ach welja, laten we zeggen Toscaanse aardappeltjes. Voor de gemakskok heb ik zelfs nog extra argumenten: de aardappels hoeven niet te worden geschild en ook niet voorgekookt. In de oven worden ze helemaal vanzelf knapperig, dus ook daar hoef je geen moeite voor te doen. Helemaal dolce vita.
Recept:
Nodig voor 4 personen:
- 1 kilo aardappels
- paar takjes verse rozemarijn
- 1 knoflookteen
- scheut olijfolie
- 1 theel grof (zee)zout
Verwarm de oven voor op 220°C. Boen de schil van de aardappels schoon onder de kraan. Snij ze in de lengte in dunne parten. Leg op een met bakpapier beklede bakplaat. Ris de rozemarijnnaalden van de takjes en hak ze iets kleiner. Pel de knoflookteen en hak fijn. Strooi rozemarijn en knoflook over de aardappels, samen met een ferme theelepel grof zout. Sprenkel er een scheut olijfolie over, niet te zuinig. Hussel nu de aardappels door elkaar tot ze bedekt zijn met een filmpje olie. Met je handen gaat het makkelijkst. Laat in het midden van de oven in ± een half uur bruin en knapperig worden. Schep tussentijds een keer om.
Lees meer van Karin op haar website KokenmetKarin.nl
Fotocredits: Koken met Karin
Dit artikel afdrukken
Geen gemakkelijke opgave, nee, tot een pientere marketingmedewerker ineens een briljante ingeving krijgt: ‘Toscaanse aardappelpartjes!’ Het gaat feitelijk om ‘rood-groen gespikkelde aardappelpartjes met smaakversterker en kruidenextract’, maar dat bekt natuurlijk niet lekker. Toscaans wel. Jaaa, roept het hoofdkantoor tevreden, dát klinkt smakelijk!
In Toscane hebben ze geen flauw idee wat Toscaanse aardappelpartjes zijn, maar de gemiddelde Nederlander denkt meteen aan zon, aan glooiende heuvels, aan een horizon vol pijnbomen, aan zo’n leuke Italiaan met een Fiatje 500 die lekker een glaasje voor je inschenkt terwijl hij ‘ciao bella’ lacht. Zucht. Helemaal als het hier guur en nat is, dan snak je naar een plukje Toscaanse vreugde. En koop je uit arren moede een zak voorgekookte aardappelpartjes-met-een-smaakje.
Zullen we dat eens lekker zelf doen? Met typisch Toscaanse ingrediënten, zoals rozemarijn, en olijfolie natuurlijk. Daarmee maak je in een handomdraai geurige, ach welja, laten we zeggen Toscaanse aardappeltjes. Voor de gemakskok heb ik zelfs nog extra argumenten: de aardappels hoeven niet te worden geschild en ook niet voorgekookt. In de oven worden ze helemaal vanzelf knapperig, dus ook daar hoef je geen moeite voor te doen. Helemaal dolce vita.
Recept:
Nodig voor 4 personen:
- 1 kilo aardappels
- paar takjes verse rozemarijn
- 1 knoflookteen
- scheut olijfolie
- 1 theel grof (zee)zout
Verwarm de oven voor op 220°C. Boen de schil van de aardappels schoon onder de kraan. Snij ze in de lengte in dunne parten. Leg op een met bakpapier beklede bakplaat. Ris de rozemarijnnaalden van de takjes en hak ze iets kleiner. Pel de knoflookteen en hak fijn. Strooi rozemarijn en knoflook over de aardappels, samen met een ferme theelepel grof zout. Sprenkel er een scheut olijfolie over, niet te zuinig. Hussel nu de aardappels door elkaar tot ze bedekt zijn met een filmpje olie. Met je handen gaat het makkelijkst. Laat in het midden van de oven in ± een half uur bruin en knapperig worden. Schep tussentijds een keer om.
Lees meer van Karin op haar website KokenmetKarin.nl
Fotocredits: Koken met Karin
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Toch grappig dat die lange lijst ingrediënten van de Toscaanse aardappeltjes, die veel mensen vast angst zal inboezemen, waarschijnlijk volkomen onschuldig is (onnodig, maar onschuldig) terwijl het langdurig verhitten van olijfolie op 220°C bewezen kankerverwekkend is.
Ai! Ergens in januari gaat Karin in gesprek met voedingsmiddelentechnologen, industriële voedingsmiddelenmakers over dit soort onderwerpen.
Dit is een mooie case uit de spontane praktijk.
Hoe bak jij je ovenaardappelen - pommes boulangėres, in ouderwets ambachtelijk Frans - Robin?
Vergelijkbaar als hierboven. Maar ik week de (dikke, niet dunne) partjes ook altijd even in warm water met schep zout en scheut azijn. Daarna droog ik ze goed af in schone theedoek, hussel ze met een scheutje arachide- of rijstolie. Meestal alleen met zout. Soms rozemarijn, soms tijm, soms een of ander specerijenmengsel. En dan 45-50 minuten op 200°C in oven. (op bakpapier op een voorverwarmde bakplaat)
Wij eten dit toch gauw 1 a 2 keer per week. Mijn lief houdt niet van gekookte aardappelen, vandaar.
Belangrijkste is een goede aardappel te vinden. Denk ik. Tijdje terug had appie een aardappel van de week die perfect uit de oven kwam. Ben alweer vergeten welk ras dat was, dus ik leer het nooit. :-)
Als het in huis is, gaan ze hier in het eenden- of ganzenvet. All you need is af en toe en blik gekonfijte eendenbouten. Die zijn er trouwens heerlijk bij en het vet zit bij de prijs inbegrepen.
Olijfolie, zo leerde ik ooit van een olijfoliemaker, is helemaal niet om in te bakken. O o o, wat zeg ik nu toch weer.
Hetzelfde als ik. In olijfolie moet je niet (willen) bakken. :-)
Zeker niet hier in Holland, waar mensen het verschil tussen geraffineerde en ongeraffineerde olie niet kennen en braaf extra vierge olijfolie in huis halen, omdat dat die het lekkerst is.