De Faunabescherming en de stichting Rechten voor al wat leeft willen dat er een einde komt aan de Sint-Hubertusmissen in katholieke kerken, waarbij jagers en de jacht gezegend worden. Volgens de dierenorganisaties is de plezierjacht niet meer van deze tijd. Het zou 'geweldig' zijn als de kerk Sint-Hubertus juist zou herdenken als een bekeerde jager. Hubertus zag immers tijdens de jacht een lichtend kruis tussen het gewei van zijn beoogde buit. 'Hubertus zag dat als een teken dat hij moest stoppen met jagen. Hubertus bekeerde zich van de jacht, werd gelovig en uiteindelijk werd hij bisschop', citeert De Volkskrant.
Dit artikel afdrukken
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De anti jacht lobby heeft het verhaal over sint hubertus helemaal verdraaid. Sint Hubertus is patroonheilige van de jacht, in feite is wat de volkskrant schrijft geschiedsvervalsing, er staat alleen dat hij bekeerde tot het christendom.
Plezier jacht idd, zolang de vrieskist maar vol is het motto, en op vakantie gaan naar het buitenland voor jachtuitje geeft het niveau aan van onze tokkie jagers.
Diana & Artemis & Ishtar zouden kordaat opgetreden hebben.
waarschijnlijk een trap in het lichtende kruis van de dames, en de farizeers werden als uitsmijter vakkundig de kerk uit gewerkt door hun grote vb JC van N.
Maw niet serieus nemen deze jagers......
Volledig mee eens. Het wordt tijd de Hubertus wordt losgekoppeld van de plezierjacht, en het wordt tijd dat die taak overgenomen wordt door de heilige Cuisinius. Dat was een heilige die tijdens het koken in een immense stoofpot met wild viel, en jammerlijk omkwam. De jacht is een heilige mannenzaak !
Of het nu om hazen, patrijzen, fazanten, wilde zwijnen of tochtige vrouwen gaat.
En die prachtige, in de mannelijke genen opgeslagen drift, die grenst aan een erotische Lebensdrang (Goethe) à la Eros en Thanatos, moet na de jacht niet zijn apotheose vinden in een kerkelijke zegening, maar in een wulpse copieuze maaltijd waarbij het verorberen van wild tot een sacraal, anti-Thiemiaans moment overgoten met schoone wijnen wordt verheven !
Want wat is er mooier dan een tableau ? Eerst het klein gevogelte, de snippen en lijsters, dan een halve kring met waterwild, vervolgens de hazen en konijnen, en dan het grootwild…