In de prijzenoorlog sneuvelen niet alleen de vriendelijke varkensboer en de gepassioneerde tuinder, maar ook die gezellige slager en de ijverige groenteman op de hoek. Ze verdwijnen als sneeuw voor de zon. Onderwijl hebben de supers alweer een prijzenoorlog aangekondigd.
Verschillen en overeenkomsten. Daar hielden een glastuinbouwvoorzitter en een varkenshouderijvoorzitter zich mee bezig. Een boerenblad tekende hun verslag op. Een varkensman bezocht met zijn collega’s glastuinbouwbedrijven in Zeeland en was onder de indruk van het managementniveau op die bedrijven en de symbiose met omgeving en industrie. Een komkommeraar vond de grote slachter Vion veel beter dan al die versnipperde telersverenigingen die zijn sector kenmerkt.
Beide bestuurders kunnen hun broekzakken binnenstebuiten keren zonder dat er ook maar één rooie Euro uit valt. Eén grote speler, die tot de Europese top behoort, of twintig verschillende grote en kleine telersverenigingen, de boer of tuinder schiet er geen stap mee op. Samenwerking alleen is niet voldoende om een hen geld te laten verdienen, concluderen ze. Kennelijk is er heel wat anders mis.
Wat? Ze hebben nog niet het begin van een 'kloe'.
Misschien was het toeval. Volkskrant kopte zaterdag ‘Groenteman en slager zijn snel aan het verdwijnen’. De kaalslag van de middenstand gaat onvermoeibaar door. Na de val van Lehman Brothers heeft zelfs 22% van de groente- en fruitwinkels en 19% van de slagers zijn deuren gesloten en dagelijks komen daar nieuwe bij. Ondanks werkweken van zestig tot tachtig uur leggen de middenstanders het massaal af tegen de supermarkten. Alleen Turkse en Marokkaanse families deinzen er niet voor terug om een winkel te beginnen en houden de financiering van hun toko netjes binnen eigen familiekring.
Aan twee uiteinden van de productieketen worden de schakels steeds zwakker, terwijl die nu juist door hun diversiteit en drive garant kunnen staan voor kwaliteit en variatie van wat we eten.
Wat houdt die twee beroepsgroepen tegen om samen hun sterke kanten uit te buiten in de vorm van bedrijven die inspelen op de nieuwe wensen van consumenten? Samen optrekken en lijnen kort houden. Nieuwe ideeën ontwikkelen en uitproberen. Maar tuinders en varkensboeren zijn murw, slagers en groentemannen zijn opgebrand.
De supers lieten het vorige week alweer weten: er komt weer een nieuwe prijsoorlog aan.
Kennelijk moeten sexy en heupwiegende ideeën van buitenaf worden aangewakkerd. Het moet anders kunnen
Come on baby, light my fire.
fotocredits: The Doors
Dit artikel afdrukken
Beide bestuurders kunnen hun broekzakken binnenstebuiten keren zonder dat er ook maar één rooie Euro uit valt. Eén grote speler, die tot de Europese top behoort, of twintig verschillende grote en kleine telersverenigingen, de boer of tuinder schiet er geen stap mee op. Samenwerking alleen is niet voldoende om een hen geld te laten verdienen, concluderen ze. Kennelijk is er heel wat anders mis.
Wat? Ze hebben nog niet het begin van een 'kloe'.
Misschien was het toeval. Volkskrant kopte zaterdag ‘Groenteman en slager zijn snel aan het verdwijnen’. De kaalslag van de middenstand gaat onvermoeibaar door. Na de val van Lehman Brothers heeft zelfs 22% van de groente- en fruitwinkels en 19% van de slagers zijn deuren gesloten en dagelijks komen daar nieuwe bij. Ondanks werkweken van zestig tot tachtig uur leggen de middenstanders het massaal af tegen de supermarkten. Alleen Turkse en Marokkaanse families deinzen er niet voor terug om een winkel te beginnen en houden de financiering van hun toko netjes binnen eigen familiekring.
Aan twee uiteinden van de productieketen worden de schakels steeds zwakker, terwijl die nu juist door hun diversiteit en drive garant kunnen staan voor kwaliteit en variatie van wat we eten.
Wat houdt die twee beroepsgroepen tegen om samen hun sterke kanten uit te buiten in de vorm van bedrijven die inspelen op de nieuwe wensen van consumenten? Samen optrekken en lijnen kort houden. Nieuwe ideeën ontwikkelen en uitproberen. Maar tuinders en varkensboeren zijn murw, slagers en groentemannen zijn opgebrand.
De supers lieten het vorige week alweer weten: er komt weer een nieuwe prijsoorlog aan.
Kennelijk moeten sexy en heupwiegende ideeën van buitenaf worden aangewakkerd. Het moet anders kunnen
Come on baby, light my fire.
fotocredits: The Doors
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Huib, de meeste MKB ondernemers, waaronder ook boeren en tuinders krijg je pas aan verandering als ze zien dat iets werkt. Zodra ze zien dat een ander er succes mee heeft of heeft laten zien dat anders werken geen nadelige gevolgen heeft gaan ze kopieergedrag vertonen. Zolang er alleen maar over gepraat wordt, verandert er niks. Als er iemand met iets begint en ook echt enige verandering/ verbetering laat zien ontstaat er dynamiek en begint de verandering pas echt. Dan blijft het niet bij na-apen, maar worden nieuwe systemen rap doorontwikkeld.
Jan Robben #8 eindigt met een waardevolle alinea wat mij betreft: "Of zou dreigen al genoeg zijn...". Mijn vertaling daar van is "gebruik maken van hefboomwerking"
Als er een boerensupermarkt komt (hoe ver is het?) en die krijgt een hoop aandacht, dan kan er hefboomwerking optreden op diverse niveau's. Bijv minder kruissubsidies (goedkoop waspoeder en dure groente). Dwz dat methoden van de boerensuper over genomen worden door de andere.
Prefered suppliers, natuurlijk Pieternel, maar als het aan mij ligt dan liefst ook gezamenlijk investeren in de nieuwe toko. Dan ben je als producent niet meer alleen een leverancier, maar aandeelhouder van de ambachtentoko. Als producent (bijvoorbeeld tuinder) kun je toch al lang niet meer alles alleen, om uiteindelijk een product af te kunnen leveren, dus een extra inspanning aan de verkoopkant kan er nog wel bij. Daar kun je ook pas het verschil maken denk ik. In de meeste gevallen stopt de invloed van de producent nu na het afleveren. Zelf een aandeel hebben in de vermarkting geeft een nieuwe dimensie aan je ondernemersbestaan.
Huib, ik geef toe, Jim was een mooie jongen met een nog mooiere stem.
Jan, voor al die winkelruimtes komt wel weer een nieuwe bestemming. Schoonheidssalons schieten als paddestoelen uit de grond en er zijn genoeg nieuwe initiatieven om winkelstraatjes een vrolijk aanzien te geven. Ik wordt niet bepaald enthousiast van die straten zoals ze er nu uit zien. Neem een willekeurige straat in Nederland en je loopt langs Blokker, Hema, Kruidvat, Etos, DA, H&M, Free Record Shop, etc.. Alles hetzelfde en voornamelijk franchise.
Als het moet komen tot een concentratie van ambachtslieden, waarom niet meteen een volgende stap door het ambacht van tomatentelers, varkensboeren, zelfkazers, mosselkwekers daarmee te koppelen als prefered suppliers. Dan houd je de kosten in de hand, goed eten betaalbaar en een faire marge voor ieder.
Als kwaliteitsslager, -bakker, -groenteboer, -enzovoortboer nou eens gingen samenklonteren in een soort ambachtsliedencoöperatie. Mét behoud van ambachtelijkheid, diversiteit, kwaliteit, vriendelijkheid en andere aantrekkelijkheden die deze winkeliers hebben. Hoe zouden ze dan tegemoet kunnen komen aan de bezwaren die consumenten voelen en die nu ten gunste voor de supermarkt uitpakken ?
Huib noemt er al een paar: loeischerpe prijzen en 1 kassa voor alles. Ik zelf heb altijd het idee dat ik sneller klaar ben met winkelen als ik dat op 1 adres kan doen i.p.v. op 3 adressen. Ik heb niet altijd tijd voor funshoppen, want meer fun geeft het in ieder geval wel vind ik om die adresjes af te gaan. Dus het is meestal runshoppen.
Hm, dan komen we toch weer uit bij de boerensupermarkt vrees ik, maar dan eentje waarbij de huidige gangbare ambachtelijke vakmensen met een eigen winkeltje onder hetzelfde dak gaan wonen. De kassa, de kachel, een gedeelte van de medewerkers kunnen ze samen delen en belangrijker nog, de klandizie. Inkooporganisaties hebben ze nu ook al vaak. De Echte Groentemannen, Keurslagers en Vlaamsche Broodhuysen. Met zijn allen samen zouden ze toch ook heel wat extra inkoopkracht uit kunnen oefenen. Om ervoor te zorgen dat er geen verwatering optreedt naar een doodgewoon supermarktniveau kan de volksmarketing worden ingeschakeld. Die heeft een zelfreinigend vermogen en behoedt de ondernemers voor gemakzucht.
Maar die winkelstraatjes met leven in de brouwerij brengende winkeltjes vind ik toch ook wel weer gezellig. Mwah, eigenlijk toch ook weer niet het je -van-het zo'n alles-onder-een-dak-winkel......
Of zou dreigen al genoeg zijn, om er voor te zorgen dat reguliere supermarkten het initiatief omarmen en onder 1 dak gaan samenwerken met échte zelfstandig ondernemende ambachtslieden? Dan kunnen de consumentenvoordelen van de supermarkt en van de specialistische ondernemer verenigd worden en de nadelen van beide voor een stuk worden opgeheven.