Een laagje stevige eiwitten
In zijde zitten onoplosbare fibroïne-eiwitten die een kristallijne structuur vormen. De Amerikaanse wetenschappers maakten deze eiwitten oplosbaar in de vorm van nanodeeltjes. De dunne zijde-coating (27 tot 35 micrometer) is vergelijkbaar met het waslaagje dat sommige soorten fruit van nature produceren. Het laagje beschermt tegen water en zuurstof.
In het onderzoek dompelden de onderzoekers verse aardbeien onder in een badje met een zijde-eiwitoplossing. Dit herhaalden ze tot 4 keer om de aardbeien vervolgens met waterdamp onder vacuüm te behandelen. De eiwitten vormen daardoor een stevige structuur. Hoe langer de behandeltijd, hoe steviger de coating.
Verse aardbeien en bananen
De aardbeien met de meest stevige coating bleven 7 dagen fris buiten de koelkast, terwijl hun ongecoate soortgenoten uitdroogden en verkleurden. De onderzoekers voeren soortgelijke testen uit op bananen die, in tegenstelling tot aardbeien, na het plukken nog doorrijpen. De zijdecoating vertraagde het rijpingsproces en de bananen bleven langer stevig.
Hoewel deze testen veelbelovend lijken om op een natuurlijke manier houdbaarheid te verlengen, moet vervolgonderzoek nog één belangrijk element testen: de invloed van de zijdecoating op de smaak van het fruit.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Leuk weetje: bestuiving door (met name wilde) bijen zorgt ervoor dat aardbeien langer houdbaar zijn dan bij zelfbestuiving of bestuiving door de wind. Het gaat weliswaar 'slechts' om een 12-26 uur langere houdbaarheid, maar dit voegt maar liefst 320 miljoen euro toe aan de waarde van de totale Europese productie van zomerkoninkjes.
Naast langer houdbaar bleken bestoven aardbeienplanten ook meer en betere vruchten te produceren. In totaal wordt door bestuiving ruim $1,4 miljard toegevoegd aan de totale waarde van de Europese aardbeienproductie. Dat is bijna de helft!
Bron
# ik ben er van overtuigd dat natuurproducten naast organoleptische kenmerken ook een ultiem momentum hebben qua smaak. En dat bereik je meestal door de juiste factor tijd toe te voegen. En die tijd zet je buitenspel door te vroeg te plukken om vervolgens tijd in de keten te hebben. En dat dan met bijv zijde te maskeren. Wel houdbaar, dus zogenaamd vers, maar niet lekker.
#1 Mooie invalshoek. Langer vers is, denk ik, zo lang mogelijk de organoleptische kenmerken van het verse product behouden: plukmoment of productiemoment. Al geldt voor sommige producten dat ouders worden juist beter is.
En ja, dat gebeurt natuurlijk altijd vanuit een commercieel oogpunt.
Misschien krijgen we straks langer verse oude kaas..
Ook hier gaat het dus weer om tht. Tht gebruikt om de keten te kunnen realiseren. Maar ook tht om de "versheid" te duiden. Wat is een verse aardbei? De aardbei die nog heel lang houdbaar is? Of de aardbei die net geplukt is? En daar valt nou juist smaak te behalen. Plukmoment! En tja dan is de tht vaak niet toereikend. Ook zijde gaat dat niet veranderen. Zijde gaat de keten veranderen niet de aardbei. Ik stel voor om het eindelijk eens over een andere zijde te gaan gooien.