Afgelopen maand verminderde de wereld zijn dagelijkse kooldioxide-uitstoot met 17%. Dat blijkt uit een studie in Nature en werd vastgesteld op het hoogtepunt van de lockdowns overal in de wereld.
Een internationaal team van onderzoekers berekende dat de kooldioxide-emissies voor het jaar 2020 als geheel vermoedelijk zal eindigen tussen 4% en 7% lager ten opzichte van 2019. Dat is de grootste jaarlijkse daling van de koolstofuitstoot sinds de Tweede Wereldoorlog.
Het zal 7% worden als de strengste lockdownregels het hele jaar door in een groot deel van de wereld blijven gelden. Als ze binnenkort worden opgeheven zal de daling blijven steken op 4%, nog steeds een formidabel resultaat waar het klimaatakkoord van Parijs niet van zou hebben durven dromen.
Gedurende één week in april, hebben de Verenigde Staten hun CO2-uitstoot zelfs met ongeveer een derde verlaagd. China, 's werelds grootste uitstoter van klimaatveranderende gassen, heeft zijn koolstofvervuiling in februari met bijna een kwart verminderd. India en Europa verminderden de uitstoot met respectievelijk 26 en 27 procent.
Zulke lage wereldwijde emissieniveaus zijn sinds 2006 niet meer voorgekomen. Maar als de wereld volgend jaar weer normaler gaat functioneren zal de tijdelijke vermindering niet meer blijken dan een druppel op een gloeiende plaat zegt hoofdauteur Corinne LeQuere, klimaatonderzoeker bij de Universiteit van Oost-Anglia: "Het is alsof je een bad hebt dat gevuld is met water en je de kraan 10 seconden lang uitschakelt."
Nature - Temporary reduction in daily global CO2 emissions during the COVID-19 forced confinement
Een internationaal team van onderzoekers berekende dat de kooldioxide-emissies voor het jaar 2020 als geheel vermoedelijk zal eindigen tussen 4% en 7% lager ten opzichte van 2019. Dat is de grootste jaarlijkse daling van de koolstofuitstoot sinds de Tweede Wereldoorlog.
Het zal 7% worden als de strengste lockdownregels het hele jaar door in een groot deel van de wereld blijven gelden. Als ze binnenkort worden opgeheven zal de daling blijven steken op 4%, nog steeds een formidabel resultaat waar het klimaatakkoord van Parijs niet van zou hebben durven dromen.
Gedurende één week in april, hebben de Verenigde Staten hun CO2-uitstoot zelfs met ongeveer een derde verlaagd. China, 's werelds grootste uitstoter van klimaatveranderende gassen, heeft zijn koolstofvervuiling in februari met bijna een kwart verminderd. India en Europa verminderden de uitstoot met respectievelijk 26 en 27 procent.
Zulke lage wereldwijde emissieniveaus zijn sinds 2006 niet meer voorgekomen. Maar als de wereld volgend jaar weer normaler gaat functioneren zal de tijdelijke vermindering niet meer blijken dan een druppel op een gloeiende plaat zegt hoofdauteur Corinne LeQuere, klimaatonderzoeker bij de Universiteit van Oost-Anglia: "Het is alsof je een bad hebt dat gevuld is met water en je de kraan 10 seconden lang uitschakelt."
Piet #39 . Onder optimale omstandigheden nemen alle gewassen en hun rassen ruwweg evenveel CO2 op, om te verwerken tot C6H12O6 (suiker); hun fotosynthese-systeem is gelijk en de plantenveredeling heeft dat niet kunnen verbeteren.
Akkerbouwers zorgen er in het algemeen voor dat hun gewassen vrij optimaal kunnen groeien (bemesten, vochtvoorziening, bestrijding schadeverwekkers).
Een flink deel van de veehouders verzorgt het grasland en de mais vrij beroerd, deels door een gebrek aan deskundigheid maar ook door belangenafweging. De bemesting is bijvoorbeeld lang niet altijd optimaal vanuit het gewas bezien, mogelijk wel vanuit de geldbuidel van de boer. Hun aandacht ligt met nadruk bij het vee. De verschillen in gewasopbrengsten tussen boerenbedrijven zijn enorm, maar de gemiddelde drogestofopbrengst van ons productiegrasland is nauwelijks hoger dan de pure suikeropbrengst van bieten. Het spreekwoord ‘Het oog van de meester maakt het varken vet’ is in de regel meer van toepassing op akkerbouwers dan op veetelers.
De groeicondities van bomen in een bos zijn in de regel nog beroerder dan die van gras in grasland: geen bemesting, geen beregening, geen gewasbescherming.
Voor 1 mol C6H12O6 zijn 6 mollen CO2 nodig. De atoomgewichten van C, H en O zijn respectievelijk 12, 16 en 1 gram/mol
1 mol C6H12O6 weegt 180 gram. 200 kg bevat 1.111 mol
1 mol CO2 weegt 44 gram, 6 mol dus 264 gram
Voor 200 kg suiker (de hectareproductie op een zomerse dag onder optimale groeiomstandigheden) wordt 1.111 maal 264 gram CO2 opgenomen = 293.333 gram = 293 kg. Voor de opbrengst van 1 vierkante meter dus 29 gram CO2-opname.
Hoeveel CO2 neemt een vierkante meter suikerbieten op en hoeveel een vierkante meter gras?
Of een vierkante meter bos?
Alle gewassen in Nederland, uitgezonderd de van origine (sub)tropische mais, presteren wat betreft fotosynthese gelijk. Voor een maximale fotosynthese is ongeveer 3 vierkante meter gezond blad per vierkante meter bodem nodig. Op een dag als vandaag wordt dan ongeveer 200 kg suiker per ha geproduceerd. Dat lukt niet als er gebrek is aan voedingstoffen of water , ook niet bij wateroverlast, waardoor zuurstofgebrek van de wortels.
CO2 is in de open lucht nooit een beperkende factor. Wel leidt een hogere CO2-concentratie in de lucht tot minder verdamping: huidmondjes in de bladeren hoeven minder ver open om voldoende CO2 binnen te laten, waardoor minder waterdamp naar buiten lekt. Maar het effect is nog lange tijd onder veldomstandigheden verwaarloosbaar.
Bij voldoende voedingsstoffen en water verschillen gewassen toch in drogestof-opbrengst. Dat heeft een of meer van de volgende redenen:
- Niet alle gewassen hebben even lang voldoende blad voor een maximale fotosynthese.
- De suiker, als product van de fotosynthese, wordt door de plant meer of minder omgezet. Als daar zetmeel (aardappelen) of olie (koolzaad) van gemaakt wordt neemt het gewicht sterk af. De energie van de suiker wordt ingedikt.
- Door vreterij, schimmels etc. kan het geproduceerde verloren gaan.
- Meer of minder van de drogestof kan worden geoogst. Grasland investeert ongeveer 40% van de productie in niet oogstbare wortels en stoppels, granen minder dan de helft daarvan en suikerbieten laten nog minder organische stof achter. Dat is de reden dat voor het behouden of verbeteren van het organischestof-gehalte van de bodem grasland beter scoort dan graan en graan op haar beurt beter dan bieten.
Je kunt dus geen twee ruggen uit één varken snijden: veel oogsten en de bodem verbeteren.
Hogere opbrengsten door plantenveredeling kunnen veelal worden verklaard uit resistentie, waardoor minder verlies door schimmels, insecten, etc., of door een verbeterde ‘harvest-index’: planten sturen dan een groter deel van hun productie naar oogstbare delen.
#36, Jopie, die dieselaggregaten draaien, naar ik aanneem, voor de sproeiers, omdat het te droog is? Waarom zou het toch zo droog zijn? A, ja, omdat het niet regent.
Hilarisch Henric. Volgens mij wordt er nog jaren nagepraat over een lineair verband tussen suikeropbrengst en CO2 in de atmosfeer en draaien links en rechts al dieselaggregaten omdat het zo goed is voor de bieten. Hier een samenvatting van een onderzoek, bij een toename van het huidige niveau naar 550 ppm zou de opbrengst van bieten stijgen met 10,6 %. Als er in die situatie bieten bij de dan heersende temperaturen nog willen groeien én als de polders dan nog land zijn.