Het gaat om vitamine D2; niet om de meer potente vitamine D3-variant die om die reden bekender is. Het gehalte aan de vitamine varieert nogal per cacaoproduct, maar is vooral hoog in pure chocolade (1,9-5,5 µg/100g) en cacaoboter (0,8-4,3 µg/100g). In witte chocolade zit veel minder vitamine D2 (0,2-1,9 µg/100g).

Om het in perspectief te plaatsen: het Voedingscentrum adviseert om 10-20 µg vitamine D per dag in te nemen.

De vitamine D2 in de cacaoproducten ontstaat waarschijnlijk door schimmels in de cacaobonen. Schimmels bevatten veel ergosterol, een voorloper van vitamine D2. Wanneer de cacaobonen drogen in de zon zet de ergosterol om in vitamine D2.

De ontdekking is vooral interessant omdat de weinige voedingstabellen die wél melden dat er vitamine D in chocola zit, het hebben over de vitamine D in in melkchocolade en niet in pure. De voedingstabellen baseren hun informatie namelijk op berekeningen die uitgaan van de verwerkte melk (een ‘normale’ bron van vitamine D), niet van de hoeveelheid cacao.

Voor Duitsers maakt de ontdekking nogal een verschil. Zij behoren met een gemiddelde chocola-consumptie van 8,4 kilo per jaar tot de grootste chocolade-eters ter wereld. Hun vitamine D-inname zou dus ongeveer 24% hoger zijn dan eerder gedacht. Blijf wel oppassen met chocola. “Je zou enorme hoeveelheden aan chocolade moeten eten om aan je vitamine D2 vereisten te komen. Dat zou extreem ongezond zijn door het hoge suiker- en vetgehalte”, aldus Gabriele Stangl, een van de onderzoekers.
Dit artikel afdrukken