1 min
Chinezen vinden biologisch eten 'het geld waard'. Maar liefst 80 procent van de Chinese stedelingen is die mening toegedaan. Dat betekent wat, want het moet grotendeels geïmporteerd worden.
Meer dan de helft van de Chinese bevolking blijkt het afgelopen jaar meer geld te zijn gaan besteden aan biologische voedingsmiddelen. Dat komt omdat ze zekerheid willen dat er niet geknoeid is met wat ze in hun mond stoppen. In China zijn voedselveiligheidsschandalen helaas nog steeds schering en inslag. 'Biologisch' is kwaiteitskeurmerk waar Chinezen vertrouwen in blijken te hebben.
Paul French, Chief China Market Strategist van Mintel, wijt de toenemende belangstelling voor biologische producten aan de Chinese voedselschandalen en de behoefte van consumenten zich daartegen te beschermen. In AFN zegt hij: "In 2011 deden zich in China zeven grote voedselschandalen voor, die de omvang en de reikwijdte weerspiegelen van de uitdaging waar de voedingsmiddelenmarkt voor staat." Vooral het babymelkschandaal zorgde voor veel ophef.
Resultaat van dit alles is dat met name de Chinezen die het zich kunnen veroorloven tegenwoordig kritisch kijken naar de herkomst van hun eten. Vooral in vers (melk, spijsolie, varkensvlees, kip en rundvlees) krijgen de herkomst en het label extra waarde. Voor export geproduceerde goederen worden als betrouwbaarder gezien. Mintel stelde vast dat als een product het label 'all-natural' droeg, maar liefst 87 procent van de Chinese consumenten daar méér voor wil betalen.
Onlangs werd de eerste GMO-vrije scheepslading graan naar het Verre Oosten verkocht. De markt daar is vele malen groter dan bij ons en groeit snel in besteedbaar inkomen. De eerste handige handelaren die gebruik willen maken van de koopbereidheid van de terecht wantrouwige Oosterse consument zijn inmiddels wakker: duurzaam en puur wordt inmiddels de halve wereld over gesleept. Zo was het vast niet bedoeld. Het wachten is dan ook op instanties die aandringen op maatregelen ten aanzien van de naleving van voedselveiligheidseisen in China. Het land is te groot en groeit te snel in welvaart om kleine markten zo sterk naar zich toe te trekken.
Fotocredits: Mike Licht, NotionsCapital.com
Dit artikel afdrukken
Paul French, Chief China Market Strategist van Mintel, wijt de toenemende belangstelling voor biologische producten aan de Chinese voedselschandalen en de behoefte van consumenten zich daartegen te beschermen. In AFN zegt hij: "In 2011 deden zich in China zeven grote voedselschandalen voor, die de omvang en de reikwijdte weerspiegelen van de uitdaging waar de voedingsmiddelenmarkt voor staat." Vooral het babymelkschandaal zorgde voor veel ophef.
Resultaat van dit alles is dat met name de Chinezen die het zich kunnen veroorloven tegenwoordig kritisch kijken naar de herkomst van hun eten. Vooral in vers (melk, spijsolie, varkensvlees, kip en rundvlees) krijgen de herkomst en het label extra waarde. Voor export geproduceerde goederen worden als betrouwbaarder gezien. Mintel stelde vast dat als een product het label 'all-natural' droeg, maar liefst 87 procent van de Chinese consumenten daar méér voor wil betalen.
Onlangs werd de eerste GMO-vrije scheepslading graan naar het Verre Oosten verkocht. De markt daar is vele malen groter dan bij ons en groeit snel in besteedbaar inkomen. De eerste handige handelaren die gebruik willen maken van de koopbereidheid van de terecht wantrouwige Oosterse consument zijn inmiddels wakker: duurzaam en puur wordt inmiddels de halve wereld over gesleept. Zo was het vast niet bedoeld. Het wachten is dan ook op instanties die aandringen op maatregelen ten aanzien van de naleving van voedselveiligheidseisen in China. Het land is te groot en groeit te snel in welvaart om kleine markten zo sterk naar zich toe te trekken.
Fotocredits: Mike Licht, NotionsCapital.com
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Nog even over de supermarkten.
In de high-end supermarkten van Singapore en Hong Kong wordt geadverteerd met dat zij geen Chinese waren verkopen ...
Een vriend van mij deed enkele jaren geleden de kwaliteitstesten voor Chinese producten (food) voor een Australische supermarktketen (one of the big 2). Hij had 95% failure, maar dat is natuurlijk niet commercieel. Uiteindelijk gaat 90% gewoon naar de supermarkten. Het verhaal van de vervuilde Chinese aardbeien staat niet op zich. Uit het veld hoor ik alleen maar dat het nog veel slechter gaat worden. Dit komt door prijsdruk vanuit Europa en de stijgende kosten in China zelf. Wellicht een mooi onderwerp voor een nieuwe draad op Foodlog?
#6
Ik denk dat de journalist van de Volkskrant 'lost is in translation'.
De Chinese keuken is erg goed en bovendien gebaseerd op groente.
Vegetarische restaurants kun je veel vinden en de manier waarop de Chinezen groentes bereiden is erg divers ten opzichte van de Nederlandse keuken.
Tevens is het woord vegetarisch en biologisch in het Chinees makkelijk te verwarren. Er zijn namelijk vier niveaus van 'biologisch' produceren volgens de reglementen, waar prachtige Chinese termen voor verzonnen zijn. Edoch, het heeft weinig te maken met gesloten kringlopen, het niet gebruiken van chemie en het telen van smaakvolle producten. De enige biologische Chinese producten die ik ken (en vertrouw) zijn allemaal 'keiharde' exportproducten zoals "Chinese' kolen (kimchi voor Koreaanse markt), knoflook (wereldwijde afzet) en radijsachtige producten zoals retttich voor de Japanse markt.
Als laatste punt wil ik het hebben over de persvrijheid in China. Die is er namelijk niet en al zeker niet voor buitenlandse journalisten. Er wordt en er mag niet kritisch geschreven worden over gevoelige onderwerpen zoals politiek en voedselzekerheid. Het hoogst haalbare zijn forums tussen Chinese en Nederlandse overheid over voedselveiligheid. Tenenkrommende bijeenkomsten waar wederzijds vriendelijke woorden worden uitgewisseld.
Voedselveiligheid is gewoon 'business' in China. Een manier om geld te verdienen voor politici, journalisten en consultants. De echte problemen vanuit het veld krijgen vooralsnog geen aandacht.
Nog even over dat Australische artikel. Daar is iets anders aan de hand. Australië heeft een valuta probleem (erg hoog) en een overproductie in de landbouw. Daardoor is hun concurrentie positie voor (export) fruit erg slecht op dit moment. Ze proberen nu met man en macht hun producten te slijten in China inspelend op voedselschandalen en de opkomende middenklasse. De realiteit is echter dat er maar een kleine markt is voor hun producten vanwege prijs en de grote beschikbaarheid van Chinees fruit. Er zijn mogelijkheden voor afzet van fruit in de Chinese winter, maar importprocedures zijn lastig en bovenal politiek gemotiveerd.
Een voorbeeld: tijdens het laatste bezoek van de Belgische prins kreeg België toestemming om peren te importeren. Daarmee hebben ze een 'monopolie-positie'. (5 miljoen euro / jaar ....) Ander voorbeeld. Toen voormalig premier Balkenende voornemens was om de Dalai Lama te ontmoeten werd er meteen gedreigd met een importrestrictie op Nederlandse leliebollen (grootste agrarische importproduct met ongeveer 30 miljoen euro handel per jaar)
China's economische boom heeft het eeuwenoude (biologische) landbouwsysteem, wat gebaseerd was op alle denkbare vormen van recycling (10/20% van 's lands totale arbeidskracht) haast over de rand van de afgrond gedrukt. Gisteravond nog naar Dai Jianjun zijn kookkunsten gekeken die zijn voer te midden van gifspuit akker verzamelde. Praten over bio komt in dit verband wat gekunsteld over.
Piet, dank voor je reactie! Ik schrik ervan, want nou moet ik je ook nog vragen wat Mac van Dinther (Nederlands culinair journalist voor de Volkskrant) at. Hij schreef me dat het beste biologisch restaurant waar hij ooi at in Nanking staat. Good Food for Good People, voegde hij daaraan toe. In Beijing en Shanghai zag hij supers - zijn woorden - 'waar AH nog een puntje aan kan zuigen'.
Vraag aan jou: als Mac daar bio at en zag, waar kwam dat dan vandaan of stond het er alleen maar op? (je zult me de tendentieuze vorm van de vraagstelling na het lezen van je antwoord willen vergeven en als ik er mee over de schreef sta zul je het vast corrigeren)