1 min
In 10 jaar tijd verdriedubbelde het aantal Chinezen met obesitas. Tot voor kort leek de obesitas-epidemie China over te slaan.
China lijkt met een inhaalslag bezig, die samenhangt met de razendsnelle groei van de economie, welvaart en verstedelijking in het land. Tot 2000 telde het land veel minder obese inwoners dan de rest van de wereld, zoals blijkt als de visualisatie onder deze tekst.
Die situatie is snel veranderd. Volgens het Chinese National Center for Disease Control and Prevention (CDC) is obesitas ook in China een snelgroeiend probleem.
Chinezen die in de stad wonen, zijn vaker dik dan Chinezen die nog op het platteland wonen. Zo is 4,4% van de bewoners van de kleine zuidelijke provincie Hainan obees. In Beijing is inmiddels 26,6% van de bevolking zwaarlijvig. Datzelfde verschil is te zien voor wat betreft een teveel aan buikvet, abdominale obesitas in medisch jargon. In de zuidelijke plattelandsprovincie Guangxi laten de statistieken zien dat 17,7% van de bevolking met abdominale obesitas kampt. In de stedelijke provincie Tianjin gaat het om 50% van de bevolking. Tianjin ligt net als Beijing in het grootstedelijk noordelijke Jing-Jin-Ji-gebied, waarin 112 miljoen mensen wonen.
Gemiddeld is 14% van de Chinezen obees, net als in het grotendeels verstedelijkte Nederland. In de steden lijkt het aantal obese Chinezen de Nederlandse zwaarlijvigheid dan ook ver voorbij.
Dit artikel afdrukken
Die situatie is snel veranderd. Volgens het Chinese National Center for Disease Control and Prevention (CDC) is obesitas ook in China een snelgroeiend probleem.
Chinezen die in de stad wonen, zijn vaker dik dan Chinezen die nog op het platteland wonen. Zo is 4,4% van de bewoners van de kleine zuidelijke provincie Hainan obees. In Beijing is inmiddels 26,6% van de bevolking zwaarlijvig. Datzelfde verschil is te zien voor wat betreft een teveel aan buikvet, abdominale obesitas in medisch jargon. In de zuidelijke plattelandsprovincie Guangxi laten de statistieken zien dat 17,7% van de bevolking met abdominale obesitas kampt. In de stedelijke provincie Tianjin gaat het om 50% van de bevolking. Tianjin ligt net als Beijing in het grootstedelijk noordelijke Jing-Jin-Ji-gebied, waarin 112 miljoen mensen wonen.
Gemiddeld is 14% van de Chinezen obees, net als in het grotendeels verstedelijkte Nederland. In de steden lijkt het aantal obese Chinezen de Nederlandse zwaarlijvigheid dan ook ver voorbij.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#1 China kende tot ver in de vorige eeuw honger door slecht landbouwbeleid. Voor ’50 de wantoestanden op het platteland (Pearl Buck (nobelprijs), De goede Aarde), en onder Mao ‘de Grote Sprong Voorwaart’, tijdens welke op het platteland kannibalisme voorkwam. Zelfs binnen het eigen gezin.
Landbouwpolitiek in communistische landen gaat samen “om met alle mogelijke middelen, inclusief militaire, hun voedselvoorziening veilig te stellen. Immers, voedselschaarste leidt tot onlusten, en dat willen machthebbers voorkomen. “ (NRC in een recent artikel van augustus j.l. )
Over Pol Pot nog niet gesproken.
Uit het NRC artikel:
“En een nog veel belangrijker effect op de voedselconsumptie is dat heel veel mensen van een laag naar een middeninkomen gaan. Dat zie je in China, Zuid-Amerika en Afrika. Dat houdt zowel in dat de vraag naar voedsel toeneemt, als dat het consumptiepatroon van deze groep mensen verandert (ze gaan meer vlees eten). Ook neemt voedselschaarste in deze werelddelen toe. Nieuwe grote economieën als China, Brazilië en India zijn overal in de wereld bezig om met alle mogelijke middelen, inclusief militaire, hun voedselvoorziening veilig te stellen. Immers, voedselschaarste leidt tot onlusten, en dat willen machthebbers voorkomen. Zij kopen landbouwgrond in Afrika voor hun eigen voedsel- en brandstofvoorziening, sluiten megadeals over graanimport met de VS, Canada en Argentinië en kopen vleesgiganten zoals Smithfield uit diezelfde landen op.”
Resumé
Eten c.q. vreten is een nieuwe vorm van rijkdom in China, waar iedereen tot ca. 65 het grote gebrek aan voeding nog meemaakte. Ongelimiteerd voedselaanbod is nog steeds verleidelijk.
Het verklaart ook de aankoop van miljoenen hectaren in Afrika, om niet alleen voedsel veilig te stellen, maar ook mondiaal te willen domineren.
Is er ook data bekend van het veranderde eetpatroon? Wat is bijvoorbeeld de rol van plantaardige olie? Wat ik begrijp is dat dat pas vrij recent veel wordt gebruikt in Azië (traditioneel is dat reuzel en rundertalg). Ik heb wat theorieën gelezen over de introductie van plantaardige oliën gelinkt aan welvaartsziekten zoals obesitas (ook op cel niveau). Reuze interessant, ben wel benieuwd of die link hier ook te leggen valt. Voor de geïnteresseerde; zoek eens op hyperlipid in de zoekmachine, of voor de iets simpeler uitleg kijk eens op fireinabottle.net.