In de periode van 2000 tot 2020 daalde de Chinese graad van zelfvoorzienendheid van 93,6% tot 65,8%. Naar verwachting loopt de Chinese zelfvoorzienendheid tot in 2030 nog verder terug tot 58,8%. Dat betekent dat het land steeds afhankelijker wordt van importen en dat is geen prettig vooruitzicht in een wereld die de afgelopen jaren kampte met een pandemie, oorlog in Oekraïne en klimaatverandering. China moet bovendien een vijfde van de wereldbevolking, 1,4 miljard mensen, zien te voeden met maar 10% van 's werelds landbouwgrond. Daar komt nog eens bij dat China in 2014 een 'geheim' wereldkundig maakte dat nog altijd niet is opgelost: bijna 20% van de voor landbouw geschikte bodems is vervuild met zware metalen.

China moet een vijfde van de wereldbevolking, 1,4 miljard mensen, zien te voeden met maar 10% van 's werelds landbouwgrond
Uit bodemmonsters die zijn genomen tussen 2005 en 2013 bleek destijds dat 19,4% van de landbouwgrond van het land is vervuild door de snelle industrialisatie. Uit fabrieken, mijnbouw en direct door het gebruik van pesticiden in de landbouw zijn gifstoffen in landbouwbodems terecht gekomen. Ongeveer 3% procent van de getroffen landbouwgrond is matig of ernstig vervuild en daardoor voedselonveilig. De meest vervuilde grond ligt in de Yangtze River Delta, de Pearl River Delta en rond de industriegebieden in het noordoosten van het land.

Gefragmenteerd
In 2021 nam het ministerie van Landbouw de zaadveredelingssector op de schop. Met meer dan 7.300 geregistreerde bedrijven is die zeer gefragmenteerd. Slechts een stuk of 100 bedrijven hebben de middelen om aan onafhankelijk onderzoek en ontwikkeling te kunnen doen; maar 15 bedrijven hebben een netto vermogen van meer dan 1 miljard yuan ($145,3 miljoen).

Geen wonder dat de South China Morning Post constateert dat de staat van dienst bij het commercialiseren van zaadinnovaties "zwak" is. Een vervelende conclusie voor China nu de behoefte aan zaden met een hogere opbrengst toeneemt en tegelijkertijd de relatie van het land met de Verenigde Staten en Europa - waar veel van de grote zaadveredelaars gevestigd zijn, met name in Nederland - verslechtert.

New Plant Varieties (NVP) versus Essentially Derived Varieties (EDV)
China voerde in 2021 een systeem in dat nieuwe soorten, New Plant Varieties (NPV), intellectueel eigendom maakt en deze onderscheidt van Essentially Derived Varieties (EDV), die niet innovatief mogen heten.

In de praktijk blijkt een grote hoeveelheid zaden van lage kwaliteit. Zaden die kwaliteit pretenderen maar in feite neppers zijn, domineren de Chinese mark. Dat beïnvloedt zowel de landbouwproductiviteit als de binnenlandse zaadinnovatie negatief.

De duizenden kleine zaadveredelaars kijken niet verder dan wat populaire variëteiten zijn en nemen dan hun toevlucht tot derde of zelfs vierderangs zaden als ze geen eerste of tweedehands kunnen vinden. Daardoor is er een grote overdaad aan EDV's op de Chinese markt. Nieuwe rassen die vanuit China zijn ontwikkeld, zijn dan ook een zeldzaamheid. Bovendien zijn Chinese boeren meestal niet in staat om te vertellen wat ondermaats zaaigoed is. Toch wist de overheid meer dan 800 geregistreerde zaden als 'vervalsingen' te ontmaskeren. Dat was tot voor kort ondenkbaar.

Nu de overheid de NPV-rechten beschermt, zijn de grote veredelaars enthousiaster om hun eigen onderzoek uit te bouwen, omdat ze daar commercieel voordeel van hebben
Nu de overheid de NPV-rechten beschermt, zijn de grote veredelaars enthousiaster om hun eigen onderzoek uit te bouwen, omdat ze daar commercieel voordeel van hebben. De nieuwe bepalingen zijn ook in overeenstemming met de eisen van de meeste Europese landen en de VS. Sinds de invoering van de nieuwe regels is het aantal nieuwe geschillen in het kader van de NPV-regulering bij rechtbanken met meer dan 88% gestegen.

Geopolitiek
Een bemoedigend teken, maar wat de sector écht nodig heeft, zijn fusies en overnames, zegt Yuan Jia, universitair hoofddocent gespecialiseerd in intellectueel eigendomsrecht van de Law School of Sichuan University, om de middelen beschikbaar te krijgen voor eigen onderzoek en ontwikkeling. Wie dat niet onafhankelijk voor elkaar krijgt, kan op langere termijn niet met anderen concurreren, zegt hij.

Daar komt bij dat de kans op overnames in het buitenland klein is, vanwege de geopolitieke spanningen tussen China en het Westen. "Je kunt het je misschien veroorloven, maar of ze het aan je willen verkopen is de vraag", merkt Yuan verder op. In het afgelopen decennium deed China een aantal overnames in de wereldwijde zaadsector, waarvan de overname door ChemChina van zaadverdelaar Syngenta in 2017 wel de meest spraakmakende was. Ook toen al met het oog op het zeker stellen van de Chinese voedselzekerheid. En tijdig, vóór de spanningen die de geopolitieke wereld gingen beheersen. Ze werden zichtbaar tijdens het Amerikaanse presidentschap van Trump en verdiepten zich onder Biden en de oorlog om Oekraïne.
Dit artikel afdrukken