It has been a true privilege to be @Unilever’s CEO, I will always remain a passionate advocate for all the company stands for, immensely proud of what we have achieved over the past 10 year, & will continue to work towards making sustainability commonplace https://t.co/t56TJ7N0tA pic.twitter.com/1lIvcK5z97
— Paul Polman (@PaulPolman) November 29, 2018
De media namen het nieuws onmiddellijk over. RTL Z suggereert een verband met het zowel kribbige als pocherige interview dat het Algemeen Dagblad afgelopen met Polman afdrukte. Het AD zelf noemt dat verband niet en wijst op het feit dat de mislukte samenvoeging van de twee hoofdkantoren (Londen en Rotterdam) en zijn al te lange termijn als CEO een logische basis voor vertrek vormen.
Polman wordt opgevolgd door de Schot Alan Jope (54), die volgens geruchten al gold als beoogd opvolger. Jope, die sinds 1985 voor Unilever werkt, treedt per 1 januari in de functie van CEO aan. De eerste zes maanden van 2019 zal Polman hem als adviseur ondersteunen. Daarna zegt Polman door te zullen met zijn werk voor betere sociale verhoudingen en klimaatomstandigheden in de wereld.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Volgens mij kan je Polman niet zoveel kwalijk nemen, als wij toch met ons allen massaal (of, nou ja, degenen die een goede bestaanszekerheid hebben, en de rest wordt wat wijsgemaakt,) de beginselen van de neoliberale economie onderschrijven.
"Van groene held naar verguisd kapitalist" schrijft De Volkskrant over Paul Polman en het interview dat hij hield met het AD.
De krant spaart Polman niet: Aan het eind van zijn carrière bij Unilever lijkt Paul Polman van groene held verworden tot verguisde kapitalist. De topman die ooit gevierd werd als de kampioen van de duurzaamheid en de voorvechter van de derde wereld is nu voor velen de arrogante pleitbezorger van aandeelhouderswaarde, de grote lobbyist voor belastingverlaging en de graaier die in 2017 11,7 miljoen euro aan salarissen en bonussen opstreek. Alleen hijzelf ziet zich nog als wereldverbeteraar die de voedsel- en milieuproblemen van de wereld wil oplossen.
In de vervolgalinea's wordt Polman neergezet als een "Louis van Gaal in vennootschapsland in confrontatie met een onwelgevallige journalist" en zelfs als "een volleerde Trump (fake, fake en fake)" die zijn slechte imago aan de pers probeert toe te schrijven. "Elke kritiek werd overstemd door adoraties."
Erik Smit van Follow the Money vertrekt ook het Louis van Gaal-beeld en verwijst naar zijn iets oudere kritiek op Polman als wereldvreemd geworden man.
In het FD is de toon milder, maar wordt dezelfde vraag gesteld: hoe duurzaam is Unilever eigenlijk? Tijdens het spraakmakende interview dat Paul Polman een kleine week voor zijn vertrek aan het AD gaf, reageert de topman niet alleen boos op kritische vragen, maar ook als de journalisten zijn lievelingsonderwerp negeren: duurzaamheid. [..] Polmans opstelling leverde hem een bewierookt imago op - met bijbehorende messiasachtige trekjes, volgens sommigen - maar niet iedereen heeft de topman zo hoog op het voetstuk staan.
Verschillende milieu-organisaties laken Unilevers duurzaamheidsbeleid. Zo zegt Milieudefensie "het bedrijfsmodel is gericht op steeds meer zeep en kant-en-klaarmaaltijden verkopen, met behulp van grootschalige landbouw en industriële productie. Dat is helemaal niet duurzaam" en veroordeelt Greenpeace het gebrek aan doorpakken bij ontbossing en palmolie.
Volgens Unilever is Polmans "grootste nalatenschap", het Sustainable Living Plan, bij Polmans opvolger Alan Jope, in veilige handen.