1 min
Dierenwelzijn en traditionele levenswijzen kunnen elkaar flink bijten. In Toronto ontbrandde strijd rond een restaurant dat wordt gedreven door oorspronkelijke bewoners van Canada. Op de kaart staat zeehond.
Twee gerechten met zeehondenvlees staan op de kaart van Kū-kŭm Kitchen. Het restaurant is net geopend, maar de rapen zijn al gaar. In een online-petitie roepen dierenactivisten op om die twee gerechten van de kaart te halen. “Zeehondenslacht is bloedig, gruwelijk, traumatiserend en onnodig,” schrijven ze. Dat is tegen het zere been van de eigenaren en medewerkers van het restaurant, allen afstammelingen van de originele bewoners van het Noord-Amerikaanse continent.
In een tegenpetitie vragen zij waarom de vrouw die de actie begon hun restaurant op de korrel neemt en niet de letterlijk honderden restaurants in Toronto die industrieel geproduceerd vlees verkopen. “Het wordt tijd om moedwillig onwetende Canadezen te stoppen die hun waarden blijven opleggen aan inheemse bewoners,” zeggen de opstellers.
Greenpeace, veertig jaar lang de motor in protesten tegen de zeehondenjacht, heeft in 2014 zijn acties opgegeven en zijn verontschuldigingen aangeboden aan de Inuit. Het optreden van de internationale milieuorganisatie heeft de traditionele levenswijze van traditionele jagers, vissers en andere bewoners van het Noordpoolgebied in een kwaad daglicht gesteld en daarmee onterechte houdingen onder het publiek opgeroepen. Greenpeace vindt het inmiddels verstandiger om te leren van de organische benadering van de Inuit om het leven tegen de Noordpool aan te beschermen tegen grote industrieel gedreven veranderingen. Het categorische verbod op het doden en eten van zeehond is daarmee opgeheven. Dat zei Greenpeace inmiddels alweer jaren geleden. Het nieuws moet kennelijk nog doordringen.
Dit artikel afdrukken
In een tegenpetitie vragen zij waarom de vrouw die de actie begon hun restaurant op de korrel neemt en niet de letterlijk honderden restaurants in Toronto die industrieel geproduceerd vlees verkopen. “Het wordt tijd om moedwillig onwetende Canadezen te stoppen die hun waarden blijven opleggen aan inheemse bewoners,” zeggen de opstellers.
Greenpeace, veertig jaar lang de motor in protesten tegen de zeehondenjacht, heeft in 2014 zijn acties opgegeven en zijn verontschuldigingen aangeboden aan de Inuit. Het optreden van de internationale milieuorganisatie heeft de traditionele levenswijze van traditionele jagers, vissers en andere bewoners van het Noordpoolgebied in een kwaad daglicht gesteld en daarmee onterechte houdingen onder het publiek opgeroepen. Greenpeace vindt het inmiddels verstandiger om te leren van de organische benadering van de Inuit om het leven tegen de Noordpool aan te beschermen tegen grote industrieel gedreven veranderingen. Het categorische verbod op het doden en eten van zeehond is daarmee opgeheven. Dat zei Greenpeace inmiddels alweer jaren geleden. Het nieuws moet kennelijk nog doordringen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik voelde me zeker niet aangevallen Hans. Geen zorgen.
Jos, dat Europa en het westen een historie heeft wat betreft goedbedoelde interventies in andere culturen is een waarheid als een koe. Maar om daarom alle moderne westerse mensen op te zadelen met de erfenis van Buffalo Bill en de Spaanse en Britse overheersing gaat me wat ver. Ik geloof niet zo in het nut van dergelijk vooruitgeschoven verantwoordelijkheid. Wel in die van nu: 'WE' exporteren nu alweer flink wat decennia democratie zonder noemenswaardig succes. Geloof in eigen gelijk is onbegrijpelijk groot.
In de zeehonddiscussie nog dit: de bruinvis in de Noordzee heeft het momenteel weer moeilijk omdat ze worden vermoord door zeehonden. Het zijn er simpelweg te veel. Maar die grote ronde bruine ogen hè.....
Mark #11
"..WIJ dringen binnen in een al 4.000 jaar etc."
Taalkundig in dit geval een keurige 'totum pro parte'. Het geheel voor een deel..
Bedoeld wordt westerse wereld/Europeanen.
Je wordt echt niet van deelname beschuldigd, hoor Mark !
Jammer dat niemand stil staat bij het fenomeen dat door vega-marketing (Greenpeace / seals; Youp / kerstkonijn) consumenten zeer snel bereid zijn een exclusieve rol toe te delen aan bepaalde dieren, die fundamenteel niet van andere slachtdieren afwijken.
Mensen begrijpen nu precies waarom dieren wel en of minder gelukkig zijn met 5cm2 extra, maar
vraag je welke organen bij hen zelf in de buikholte liggen en of ze de locatie kunnen aanwijzen dan staat meer dan 90% met de mond vol tanden...
Nick raakt in #10 een belangrijk punt; de zeehond wordt overbeschermd, en heeft buiten scheepsschroeven geen natuurlijke vijanden.
Tuurlijk haalt mijn voorstel voor een 'sea-seal-farm' het niet.
Degene die daar het initiatief voor neemt is in Nederland zijn leven niet meer zeker..
Ik begrijp dat jij je niet aangesproken voelt Mark, dat is wellicht terecht, maar in de afgelopen decennia zijn er toch nog al wat discussies geweest over de jacht op walvissen en zeehonden door de Inuit in o.a. Canada en Groenland. Daar heeft Europa ook het een en ander aan bijgedragen, jouw regeringsleiders. Ik oordeel niet over goed of fout, ik constateer wel dat wij ons graag bemoeien met andermans zaken en als het effe kan die zaken naar onze hand willen zetten. Daar is de westerse mens tamelijk goed in, daarom gebruikte ik het woord "wij". Maar er zijn uitzonderingen natuurlijk.... :-)
Jos, wie zijn toch die mysterieuze 'WIJ'?
Wacht even, ging het hier niet over zeehonden? Of zijn er ook zeebisons?
We zitten voor de vreemde situatie dat langs de Noord Atlantische kusten de zeehond nog nauwelijks wordt bejaagd voor het eerst in pakweg 20 000 jaar?
De resultaten zijn opvallend. Vandaag heb je een slechte dag wanneer je op een strandwandeling géén zeehond hebt gezien. De populaties zijn zodanig geëxplodeerd dat ze ziek worden omdat ze niet worden "geculled" door latourhaaien en/of orka's, die niet mee groeiden in aantal. De zwakken vallen niet uit.
De vispopulaties kreunen vandaag dus onder de parasieten waarvan de zeehond -en dus ook de mens- de eindgastheer is (Anisakis, pseudoterranova...). Ook niet bijster aangenaam voor de visjes, en niet voor sushi-eters..