1 min
In de wereld van gewichtsbeheersing wordt veel onderzocht, veel bewezen of juist als onzin ontmaskerd. Jessica Veth won de KPMG-BSM Master Thesis Award met haar marketingonderzoek naar zo'n onbewezen maar waar 'buikgevoel'. Zij stelde vast dat het vermelden van calorieën geen invloed heeft op de uiteindelijke consumptie. Wie telt nou calorieën? Wie neemt een rekenmachine mee als ie boodschappen gaat doen? Je moet gewoon kleinere verpakkingen aanbieden.
Jessica Veth stelt dat er twee belangrijke zaken spelen: psychologie en de manier waarop voedsel aangeboden wordt: “Mensen onderschatten het aantal calorieën in een verpakking, naarmate de hoeveelheid voedsel in dat pak groter is. En dat is jammer genoeg een trend in de voedingsindustrie: steeds meer en meer aanbieden. Juist de te zware mensen hebben de neiging die grootste verpakkingen te kopen."
Volgens Veth verdelen mensen met obesitas eten in 'goed' of 'fout' voedsel. Ze weten uitstekend in welke categorie snacks of frisdrank vallen, en wanneer ze dus 'zondigen'. Bij deze mensen ontstaat een meer dan normaal schuldgevoel, dat direct weggewuifd wordt door een schouderophalen: “Wat is de gedachtegang bij deze groep? Nu ik toch een fastfood-restaurant binnen ben gestapt, is mijn dieet voor deze dag toch naar de knoppen. Laat ik dan ook maar meteen een dubbele portie nemen. We noemen dit het ‘What the Hell’-effect. Dat zijn heel emotionele beslissingen, veel emotioneler dan mensen van normaal gewicht nemen, wanneer ze in de supermarkt iets kopen. Het zelfbeeld van mensen met obesitas wordt door dit sterke schuldgevoel steeds negatiever en negatiever.”
Er ligt een schone taak voor voedingsproducenten. Maak het mensen makkelijk: verklein porties. Dat is verreweg de simpelste manier om 'teveel' te vermijden. Het is ook de weg die in Engeland ingeslagen is met de Responsibility Deal. Jessica Veth heeft daar nog een belangrijke aanbeveling bij: als je als producent toch stappen zet naar gezondere producten, vermijd dan ook maar meteen verwarrende boodschappen als 'light': “Mensen met obesitas weten dus heel goed wat fout eten is en voelen zich superschuldig. Maar wat zie je nu de laatste jaren gebeuren? Dat uitgerekend voedingsproducenten in de categorie fout eten productvarianten op de markt brengen met gezondheidsclaims. Cola zonder suiker en chips die minder vet zijn, bijvoorbeeld. Dat is voor te dikke mensen uitermate verwarrend. Goed eten in de categorie fout eten. Dan gaan ze voor de bijl en eten er weer veel en veel te van. Dat is het probleem.”
Fotocredits: The Consumerist
Dit artikel afdrukken
Volgens Veth verdelen mensen met obesitas eten in 'goed' of 'fout' voedsel. Ze weten uitstekend in welke categorie snacks of frisdrank vallen, en wanneer ze dus 'zondigen'. Bij deze mensen ontstaat een meer dan normaal schuldgevoel, dat direct weggewuifd wordt door een schouderophalen: “Wat is de gedachtegang bij deze groep? Nu ik toch een fastfood-restaurant binnen ben gestapt, is mijn dieet voor deze dag toch naar de knoppen. Laat ik dan ook maar meteen een dubbele portie nemen. We noemen dit het ‘What the Hell’-effect. Dat zijn heel emotionele beslissingen, veel emotioneler dan mensen van normaal gewicht nemen, wanneer ze in de supermarkt iets kopen. Het zelfbeeld van mensen met obesitas wordt door dit sterke schuldgevoel steeds negatiever en negatiever.”
Er ligt een schone taak voor voedingsproducenten. Maak het mensen makkelijk: verklein porties. Dat is verreweg de simpelste manier om 'teveel' te vermijden. Het is ook de weg die in Engeland ingeslagen is met de Responsibility Deal. Jessica Veth heeft daar nog een belangrijke aanbeveling bij: als je als producent toch stappen zet naar gezondere producten, vermijd dan ook maar meteen verwarrende boodschappen als 'light': “Mensen met obesitas weten dus heel goed wat fout eten is en voelen zich superschuldig. Maar wat zie je nu de laatste jaren gebeuren? Dat uitgerekend voedingsproducenten in de categorie fout eten productvarianten op de markt brengen met gezondheidsclaims. Cola zonder suiker en chips die minder vet zijn, bijvoorbeeld. Dat is voor te dikke mensen uitermate verwarrend. Goed eten in de categorie fout eten. Dan gaan ze voor de bijl en eten er weer veel en veel te van. Dat is het probleem.”
Fotocredits: The Consumerist
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Calorieën tellen werkt niet, kleinere porties ook niet. De belangrijkste oorzaak is niet psychologie, maar fysiologie. De verstoorde werking van het hormoon insuline zorgt ervoor dat mensen met overgewicht die koolhydraten eten deze opslaan als vet. Het opgeslagen vet kan niet vrijgegeven worden aan het lichaam om als energiebron te dienen zolang de bloedsuikerspiegel hoog is. Dus hebben deze mensen honger en gaan ze nog meer (koolhydraten) eten.