2 min
Ik mocht inmiddels menig Hilversumse journalist aan de lijn hebben: waar gaat die boerenboosheid over en is die woede terecht?
Gisteravond lichtte ik het nog eens toe voor wat betreft de crisis in de varkenshouderij in met Het Oog op Morgen (vanaf minuut 25). Het oude leven is voorbij, vertel ik. Jean Ferrat ontdekte dat al 50 jaar geleden, maar pas nu beginnen we het echt te voelen. Het spant er namelijk echt om. Meer boeren dan ooit, en ook grote ditmaal, staan op de rand van de financiële afgrond.
Heel anders dan Albert-Jan Maat van LTO Nederland vanmorgen in de Volkskrant, beweer ik in het Oog dat zeker de varkensboeren niet gesteund moeten worden als daarmee hun overproductie wordt gecontinueerd. Ze maken teveel. De oorzaak daarvan moet worden weggenomen, dan verdwijnt het probleem vanzelf. Steun aan de boeren conform hun eisenpakket (lastenverlichting) gaat het probleem verder versterken. Toch zal er wat steun komen, zodat er pappend en nathoudend wordt doorgerommeld.
In de melkveehouderij is het niet anders. Daar zorgde regulering van de markt tot dit voorjaar voor redelijke tot goede inkomens. Toen Europa - met steun van vooral Nederlandse melkboeren en zuivelcoöperaties - besloot het quotum op te heffen, schoot de productie omhoog, met als gevolg dat binnen 5 (!) maanden na opheffing daarvan moest blijken dat het overproductiespook ook in de melkveehouderij is geïnfiltreerd. Melkboeren zijn varkensboeren geworden en kunnen geen geld meer verdienen omdat ze teveel maken. Wie met z'n allen teveel van een vers product maakt, haalt de prijs onderuit. Je moet er immers met z'n allen vanaf op een moment dat iedereen het kwijt wil. En omdat iedereen het die inkoper kan leveren, is niet alleen die paar procent teveel niets waard, maar zakt tevens de prijs van de hele productie in.
De inkoper die ervan profiteert is de boef niet. Degene die er vanaf moet, laat de prijs zakken om van zijn onhoudbare waar af te komen.
Vandaag in Brussel zou het dus moeten gaan over maar één ding: hoe komen we van de overproductie af? Het antwoord daarop is heel simpel: door te gaan quoteren. Dat kan Brussel alleen niet willen. De EU zal dan gaandeweg uit de wereldeconomie worden gestoten, terwijl we daar zeer van afhankelijk zijn. Daarom is de inzet vandaag niet de echte vraag, maar een politieke. De EU staat voor de uitdaging de landbouwministers vanmiddag te laten besluiten om niets te doen en de markt te laten uitrazen, maar de boze boeren toch het gevoel te geven dat er iets voor hen gedaan wordt.
Brussel wil dat boeren voor specifieke verkoopkanalen en merken gaan produceren. Met een chique woord heet het dat ze 'naar ketenintegraties moeten streven'. Die kanalen en merken zien de bui echter al hangen. Met boze boeren is het namelijk kwaad hazen vangen. In het Oog zeg ik dan ook: het wordt gewoon doorrommelen. Heel veel meer zit er namelijk niet in op dit moment. In het Journaal zie je vanavond boze boeren en tractoren. Die boosheid is echt. De woorden eromheen hebben weinig om het lijf en de gelden die als doekjes voor het bloeden zullen worden uitgereikt, zijn voornamelijk weggegooid geld.
Europa maakt teveel, wil niet reguleren en is niet klaar voor ketenintegraties. Het feit dat de boeren naar Brussel trekken, laat zien dat ze daar niet aan toe zijn. Punt aan de lijn dus, want Brussel denkt niet aan reguleren, de enige andere humane oplossing voor overproductie. Uiteindelijk zal dan ook een harde sanering door de markt volgen. De centjes die zullen worden uitgedeeld moeten dat verbloemen. Hoe de markt gaat verlopen, weet Brussel al lang. De enige uitdaging vandaag zit hem in het reguleren van de emotie. Brussel is in de ban de boer, niet van zijn productie. Dat gaat de markt regelen, zodat de minst professionele boeren zo snel mogelijk ruimte zullen maken voor de sterke. Ook de oude tijden waarin alleen kleine boertjes verdwenen, zijn inmiddels voorgoed verleden tijd.
Fotocredits: Tractoren vanmorgen op weg naar Brussel, still, de redactie
Dit artikel afdrukken
De EU staat voor de uitdaging de landbouwministers vanmiddag te laten besluiten om niets te doen en de markt te laten uitrazen, maar de boze boeren toch het gevoel te geven dat er iets voor hen gedaan wordtDoorrommelen
Heel anders dan Albert-Jan Maat van LTO Nederland vanmorgen in de Volkskrant, beweer ik in het Oog dat zeker de varkensboeren niet gesteund moeten worden als daarmee hun overproductie wordt gecontinueerd. Ze maken teveel. De oorzaak daarvan moet worden weggenomen, dan verdwijnt het probleem vanzelf. Steun aan de boeren conform hun eisenpakket (lastenverlichting) gaat het probleem verder versterken. Toch zal er wat steun komen, zodat er pappend en nathoudend wordt doorgerommeld.
In de melkveehouderij is het niet anders. Daar zorgde regulering van de markt tot dit voorjaar voor redelijke tot goede inkomens. Toen Europa - met steun van vooral Nederlandse melkboeren en zuivelcoöperaties - besloot het quotum op te heffen, schoot de productie omhoog, met als gevolg dat binnen 5 (!) maanden na opheffing daarvan moest blijken dat het overproductiespook ook in de melkveehouderij is geïnfiltreerd. Melkboeren zijn varkensboeren geworden en kunnen geen geld meer verdienen omdat ze teveel maken. Wie met z'n allen teveel van een vers product maakt, haalt de prijs onderuit. Je moet er immers met z'n allen vanaf op een moment dat iedereen het kwijt wil. En omdat iedereen het die inkoper kan leveren, is niet alleen die paar procent teveel niets waard, maar zakt tevens de prijs van de hele productie in.
De inkoper die ervan profiteert is de boef niet. Degene die er vanaf moet, laat de prijs zakken om van zijn onhoudbare waar af te komen.
Vandaag in Brussel zou het dus moeten gaan over maar één ding: hoe komen we van de overproductie af? Het antwoord daarop is heel simpel: door te gaan quoteren. Dat kan Brussel alleen niet willen. De EU zal dan gaandeweg uit de wereldeconomie worden gestoten, terwijl we daar zeer van afhankelijk zijn. Daarom is de inzet vandaag niet de echte vraag, maar een politieke. De EU staat voor de uitdaging de landbouwministers vanmiddag te laten besluiten om niets te doen en de markt te laten uitrazen, maar de boze boeren toch het gevoel te geven dat er iets voor hen gedaan wordt.
Daarom is de inzet vandaag niet de echte vraag, maar een politiekeNiet klaar voor ketenintegraties
Brussel wil dat boeren voor specifieke verkoopkanalen en merken gaan produceren. Met een chique woord heet het dat ze 'naar ketenintegraties moeten streven'. Die kanalen en merken zien de bui echter al hangen. Met boze boeren is het namelijk kwaad hazen vangen. In het Oog zeg ik dan ook: het wordt gewoon doorrommelen. Heel veel meer zit er namelijk niet in op dit moment. In het Journaal zie je vanavond boze boeren en tractoren. Die boosheid is echt. De woorden eromheen hebben weinig om het lijf en de gelden die als doekjes voor het bloeden zullen worden uitgereikt, zijn voornamelijk weggegooid geld.
Europa maakt teveel, wil niet reguleren en is niet klaar voor ketenintegraties. Het feit dat de boeren naar Brussel trekken, laat zien dat ze daar niet aan toe zijn. Punt aan de lijn dus, want Brussel denkt niet aan reguleren, de enige andere humane oplossing voor overproductie. Uiteindelijk zal dan ook een harde sanering door de markt volgen. De centjes die zullen worden uitgedeeld moeten dat verbloemen. Hoe de markt gaat verlopen, weet Brussel al lang. De enige uitdaging vandaag zit hem in het reguleren van de emotie. Brussel is in de ban de boer, niet van zijn productie. Dat gaat de markt regelen, zodat de minst professionele boeren zo snel mogelijk ruimte zullen maken voor de sterke. Ook de oude tijden waarin alleen kleine boertjes verdwenen, zijn inmiddels voorgoed verleden tijd.
Fotocredits: Tractoren vanmorgen op weg naar Brussel, still, de redactie
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik denk dat andere agrariërs in Nederland met een jaloerse blik naar de boeren kijken. Quotums en marktregulering om kunstmatig de prijs hoog te houden, en lekker geld te verdienen, dat lijkt bijvoorbeeld een sierteler ook wel wat.
Waarbij in Nederland de discounters het meest aan verandering onderhevig zijn. Nou ja: één ervan in elk geval
Het is ongetwijfeld wat genuanceerder Mark. Echter grosso modo kan je zeggen dat in de supermarkt ruimte is voor een a twee A merken met hun productvariaties. Een eigen merk van niveau en een eigen merk dat de onderkant t.o.v. de discounters afschermt.
Dat is in het zuivelschap niet veel anders, alleen kent die wat meer productvariaties.
Hoe kom je tot die stellige conclusie? Te oordelen naar - bijvoorbeeld - het zuivelschap zijn de mogelijkheden schier eindeloos. Of dat voor varken ook geldt mag je gerust betwijfelen, maar dan graag gefundeerd. Waarom kan er zoiets worden geïntroduceerd als 'Vifit met extra proteïne' maar houdt het voor het ganse varken op bij worst?
Het gaat om Wicks Manor.
Precies, Mark er is maar 1 Annechien mogelijk. Of 1 Annachien voor worstjes, eentje voor vleeswaren en zo verder.
Dus vertel wie is de Annechien van de UK die aan alle grote retailers levert en ook nog exporteert?