Een nieuw rapport van NGO Global Justice Now vestigt de aandacht op de klimaatimpact van de agri-food sector. Officieel neemt die 29% van de wereldwijde emissies voor zijn rekening.

Geen rapportage van indirecte emissies
De werkelijke klimaatvoetafdruk van de voedselproducerende sector zou echter grotendeels onopgemerkt blijven, zegt The Guardian, omdat agri-food bedrijven alleen hun directe emissies en energieverbruik melden. Dat houdt in dat de indirecte emissies van hun leveranciers en de keten niet meegenomen worden. Het publiek weet van niets, vindt de krant.

De Amerikaanse voerproducent Cargill zorgt voor een jaarlijkse uitstoot van 15 miljoen ton. Global Justice Now berekende dat als ook de uitstoot van het telen van de veevoergewassen en de consumptie daarvan door vee mee zouden tellen, die uitstoot op 145 miljoen ton zou uitkomen. Tyson, de grootste producent van rundvlees in de VS, geeft een uitstoot op van 5 miljoen ton. Maar daarin tellen de emissies van het gefokte vee niet mee. Zouden die wel meetellen, komt Global Justice Now uit op 45 miljoen ton. Volgens dezelfde analyse zou Yara, een Noorse kunstmestproducent, in plaats van op 12,5 miljoen ton uitkomen op 75 miljoen ton als het de uitstoot mee zou nemen die gelinked is aan het gebruik van zijn kunstmest.

Nationale uitstoot overtroffen
Samen produceren de drie voedselbedrijven 221 miljoen ton meer dan uit hun verantwoording blijkt. Dat komt overeen met de jaarlijkse nationale uitstoot van Nederland. De 130 miljoen ton die Cargill alleen al niet vermeldt, komt overeen met de gezamenlijke officiële uitstoot van Denemarken, Noorwegen en Zweden.




Volgens Alex Scrivener van Global Justice Now gaat het bij Yara, Tyson en Cargill 'om het topje van de ijsberg' als je kijkt naar de klimaatimpact van bedrijven in de agrifoodsector. "Ze zouden niet achterover mogen leunen met het fictieve plaatje dat zij niet schuldig zijn aan deze indirecte klimaatimpact", zegt Scrivener in The Guardian.

Ook Big Agri schaadt het klimaat
Yara en Tyson krijgen nog een extra veeg uit de pan omdat zij zich aangesloten hebben bij de Global Alliance on Climate Smart Agriculture en de World Business Council for Sustainable Development. Scrivener: "We weten nu dat de grote olie- en kolenbedrijven het milieu schaden, maar de agribusiness-sector komt er nog altijd mee weg zichzelf af te schilderen als 'de oplossing voor klimaatverandering', ondanks dat de sector het klimaat veel kwaad berokkent".



In een reactie op de analyse van Global Justice Now stellen de drie food-concerns dat ze zich rekenschap geven van hun indirecte emissies maar dat het onwaarschijnlijk is dat ze er op korte termijn over zullen rapporteren. Het opzetten van een betrouwbaar en kwantificeerbaar systeem is vooralsnog een uitdaging, net als het overbrengen van de benodigde kennis naar de partners in de keten.

Scrivener besluit: "Uiteraard zijn bedrijven niet op dezelfde manier verantwoordelijk voor indirecte emissies als voor hun directe uitstoot. Maar ik denk dat de meeste mensen wel erkennen dat bedrijven zich op z'n minst bewust moeten zijn van de klimaatimpact die hun keten en het eindgebruik van hun producten heeft. En dat deze informatie publiekelijk beschikbaar moet zijn."

Onlangs bleek uit verschillende analyses op Foodlog dat met name het reisgedrag van mensen voor een belangrijker voorkoombare CO2-uitstoot per persoon zorgt dan hun eetgedrag. De CO2-impact van voedsel is het gevolg van ons talrijke niet-boerende bestaan op aarde. De beste remedie tegen die uitstoot is minder welvaart en meer zelfvoorzienendheid van mensen in hun voedsel.

Fotocredits: 'Applying OMEX suspension fertiliser ahead of potato planting in Bourne, Lincolnshire, UK', Chafer Machinery
Dit artikel afdrukken