De Britse vissers hoopten dat een Brexit hen meer vangstrechten zou opleveren dan de huidige EU-quota. Maar zo zal het niet gaan.

Cruciale vraag
Zolang Groot-Brittannië nog deel uitmaakt van de Europese Unie, blijven de bestaande quota van kracht. Zelfs wanneer er na Brexit nieuwe afspraken gemaakt worden, zullen de Britse vissers zich echter aan internationale afspraken moeten houden. Er zal hoe dan ook niet automatisch meer vis gevangen mogen worden.

"Er zijn beloften gedaan en verwachtingen gecreëerd tijdens de referendum-campagne en nu is het tijd om uit te werken of en hoe die vervuld kunnen worden", vindt echter de National Federation of Fishermen’s Organisations. “We kunnen zeker proberen quota-toewijzingen en toegangsafspraken opnieuw te onderhandelen, maar het is realistisch te verwachten dat daar een prijskaartje aan zal hangen. Wie die prijs gaat betalen, is een cruciale vraag."

Van import naar eigen vis
In theorie zou de regering die kosten kunnen subsidiëren, zoals nu ook de EU vissers subsidieert om betere boten en netten aan te schaffen waarmee visbestanden en milieu beter af zijn. De kosten kunnen natuurlijk ook worden doorberekend aan de koper, zodat de consument betaalt. Helaas eten Britten hun eigen vis niet. De meeste vis die de Britten eten, bijvoorbeeld in de vorm van de populaire fish-and-chips (waarvan er jaarlijks 380 miljoen porties over de toonbank gaan), is geïmporteerde witvis. De vis die de Britse vissers vangen, is voor de export bestemd. Het door Brexit dalende pond maakt die goedkoper voor buitenlandse klanten, maar het aanbod zal niet groter worden omdat de Brexit-regering de vissers niet aan ruimere quota kan helpen. Bovendien vist de consument achter het net.

De lage koers van het pond maakt alle importproducten duurder en dus ook de vis die de Britten wel eten. De DailyMail voorspelt dan ook dat de visconsumptie in Engeland fors zal teruglopen. IJsland en Noorwegen, de leveranciers van de 'fish' in de fish-and-chips, zullen nieuwe afzetmarkten moeten vinden.

Een (deel)oplossing ligt voor de hand: leer de Britten hun zelf gevangen vis eten, ook de minder populaire soorten. De klimaatverandering zorgt er voor dat aantrekkelijke soorten consumptievis, weliswaar geen witvis, juist in de Britse wateren terecht komen. En dan is er nog een maatregel denkbaar. Leer de Britse consument belangstelling krijgen voor de ondermaatse 'bijvangst'. Conform de EU-regels mag die door vissers binnen afzienbare tijd niet meer overboord gezet worden.

Aanlandplicht dwaling
Volgens Nederlandse vissers die sinds vorige week verenigd zijn in de Stichting Eendracht Maakt Kracht is dat echter een heilloze weg. De aanlandplicht leidt volgens hen tot 'voedselvernietiging' en "schepen vol waardeloze vis", die bovendien bij aanlanding zonder pardon ongeschikt gemaakt wordt voor consumptie, zoals de NOS onlangs liet zien. Dat is puur zonde, vinden de vissers omdat vis die overboord wordt gezet dient als voer voor wilde vis. Als de bijvangst aangeland wordt, trekken we de ecologische cyclus tussen eten en gegeten worden in zee nog verder uit elkaar.

De Nederlandse vissers vinden de maatregel dan ook een dwaling van de bovenste plank en zullen begin september tijdens de Wereldhaven dagen actievoeren tegen de Brusselse maatregelen. Zij beginnen bij de consument, door tijdens de Wereldhavendagen in Rotterdam een kottervloot de Nieuwe Waterweg te laten opvaren. "De vissers willen daar het gesprek aangaan met het publiek, folders verspreiden en gebakken vis uitdelen". Ze gaan niet voor Nexit. Onze vissers kijken wel uit. Ze willen alleen maar vanwege de bijvangst Brussel op betere gedachten brengen.
Dit artikel afdrukken