Net voor het weekend kwam oud nieuws via Follow the Money en de Volkskrant opnieuw naar buiten. De olie- en chemie-industrie zou hoogleraar Frits Böttcher (fysische chemie, Leiden) hebben betaald om de gevolgen van klimaatverandering onder druk van de uitstoot van de verbranding van fossiele brandstoffen te bagatelliseren.

Tientallen Nederlandse multinationals steunden in de jaren '90 het Global Institute van klimaatscepticus Frits Böttcher, zo blijkt uit zijn nagelaten archief. Dankzij financiële steun van ruim 1 miljoen gulden kon Böttcher het verhaal verspreiden dat het broeikaseffect een mythe was. Zijn lobby heeft er volgens experts aan bijgedragen dat het Nederlandse klimaatbeleid maar langzaam op gang kwam. Met die woorden leidt de Volkskrant een artikel over het schandaal in.

Het 'nieuws' was al eerder bekend, maar nu de archieven open zijn gegaan, is het opnieuw een schandaal. Natuurlijk mag de mening van een hoogleraar niet te koop zijn, zeker niet als hij eigenlijk beter weet. Dat staat buiten kijf.

Andere verhalen bleven ditmaal buiten het opgerakelde nieuws. Böttcher was zo gekant tegen kernenergie dat hij liever de gevolgen van CO2-uitstoot betwijfelde en bagatelliseerde dan kernenergie, die hij als onveilig beschouwde, zou toelaten. Die geruchten zijn gewoon op Wikipedia te lezen.

Zo heeft ieder verhaal verschillende kanten. Ook hoogleraren zijn mensen die geleid worden door motieven. Soms zelfs - vanuit hun eigen perspectief - nobele om fout geld aan te pakken.

Een politiek incorrecte vraag. Hoe fout was dat geld?

Wist je dat Shell en Exxon al heel lang geleden zelf waarschuwden tegen de gevolgen van global warming als gevolg van CO2-uitstoot? In het geheim volgens de groene krant The Guardian. Volgens diezelfde krant maakte Shell er zelfs een film over. Ben je dan een geniepige klootzak?

Shell's film (1991) was helemaal geen geheim, ook al doen journalisten nu alsof dat wel zo is. Hopelijk gaan ze nog eens graven in de documenten van Böttcher om te zoeken naar zijn angst voor en houding tegen kernenergie. Die bron van elektra wordt inmiddels door de groene beweging omarmd, nu duidelijk wordt dat wind, zon en biomassa voorlopig - en natuurkundig gezien per definitie nooit, zeggen grote energiedenkers als Vaclav Smil en Tad Patzek - voldoende energie kun leveren om onze mensenwereld draaiend te houden.

Wie durft te zeggen dat de discussie te ingewikkeld is omdat er gekozen en moet worden tussen drie onmogelijkheden: minder energie, minder welvaart of minder veiligheid? Kernenergie lijkt overigens domweg te duur te zijn. Dat is alvast één van de drie zorgelijke onmogelijkheden minder. Het echte slechte nieuws is dat ze drie kanten van dezelfde munt zijn: bij onvoldoende energie kunnen we dit leven niet voortzetten.

Dit artikel afdrukken