In de afgelopen 8 jaar is het totaalbedrag aan kredieten dat de Rabobank aan agrariërs heeft uitstaan met €4,3 miljard afgenomen tot €26 miljard. Met een marktaandeel van 85% is de bank niettemin nog altijd verreweg de belangrijkste bank voor de financiering van Nederlandse boeren en tuinders.
Volgens de bank is het teruglopende krediet te wijten aan verschillende oorzaken. Het aantal boeren loopt terug, zodat de vraag naar krediet krimpt. Bovendien blijken agrariërs terughoudend te zijn met investeringen zo lang niet duidelijk is met welke nieuwe klimaat- en milieu-eisen ze te maken krijgen. "Dat matigt het investeringsanimo", aldus een woordvoerder in Het Financieele Dagblad.
De bank blijkt in de nasleep van de kredietcrisis kritischer te zijn gaan kijken naar de financieringsrisico's van boeren. Kortere looptijden, minder focus op het onderpand (de stal of kas) en meer op de cashflow van de ondernemer moeten de boeren en tuinders minder afhankelijk maken van de bank. Dat is niet alleen voor de bank beter, maar ook voor de klanten zelf, al leidt het soms tot boosheid bij boeren.
"Bedrijven kunnen beter zelf een buffer hebben, in plaats van alles te lenen bij de bank", zegt Ruud Huirne. "Ons uitgangspunt is steeds meer geworden dat een boer of tuinder twee slechte jaren moet kunnen overbruggen zonder hulp van de bank. Net als in andere ondernemingen mag je in de landbouw toch een solvabiliteit van minimaal 30 of 40% verlangen."
Deze uitspraken betekenen dat de marginaal rendabele ondernemingen binnen de boerensector minder gemakkelijk financiering loskrijgen. De toekomst is aan marktgerichte bedrijven die geld weten te verdienen en een eigen buffer weten op te bouwen waaruit ze slechte jaren kunnen financieren.
Het uitstaande krediet van Rabobank aan de Nederlandse boeren en tuinders mag dan dalen, aan voedselverwerkende bedrijven en de buitenlandse food- en agrisector is de bank juist meer gaan lenen, schrijft het FD. "Door aan meer klanten te lenen, niet door hogere kredieten te verstrekken."
Dit artikel afdrukken
De bank blijkt in de nasleep van de kredietcrisis kritischer te zijn gaan kijken naar de financieringsrisico's van boeren. Kortere looptijden, minder focus op het onderpand (de stal of kas) en meer op de cashflow van de ondernemer moeten de boeren en tuinders minder afhankelijk maken van de bank. Dat is niet alleen voor de bank beter, maar ook voor de klanten zelf, al leidt het soms tot boosheid bij boeren.
"Bedrijven kunnen beter zelf een buffer hebben, in plaats van alles te lenen bij de bank", zegt Ruud Huirne. "Ons uitgangspunt is steeds meer geworden dat een boer of tuinder twee slechte jaren moet kunnen overbruggen zonder hulp van de bank. Net als in andere ondernemingen mag je in de landbouw toch een solvabiliteit van minimaal 30 of 40% verlangen."
Deze uitspraken betekenen dat de marginaal rendabele ondernemingen binnen de boerensector minder gemakkelijk financiering loskrijgen. De toekomst is aan marktgerichte bedrijven die geld weten te verdienen en een eigen buffer weten op te bouwen waaruit ze slechte jaren kunnen financieren.
Het uitstaande krediet van Rabobank aan de Nederlandse boeren en tuinders mag dan dalen, aan voedselverwerkende bedrijven en de buitenlandse food- en agrisector is de bank juist meer gaan lenen, schrijft het FD. "Door aan meer klanten te lenen, niet door hogere kredieten te verstrekken."
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik ben ook 30 jaar lang zonder bank boer geweest. Wanneer je zonder bank boert kom je er achter dat de landbouweconomie in al zijn voegen kraakt, wat op zijn beurt weer verhult wordt door boeren die mét een bank boer zijn. De kruik gaat net zolang te water tot ie barst.
#22 Jan Peter. Hier in de omgeving kan ik nog een paar ouwe boeren aanwijzen die totaal schuldloos zijn. Ongetrouwde neven van mijn vader. Totaal verouderd spul. Schuld was schaamte. Te weinig schuld is niet goed en te veel dus ook niet. In een halve eeuw is er veel veranderd. (Ik zou een rondgang door de polder kunnen houden met de boerderijen en een begeleidend commentaar per situatie.)
Hans Huijbers zei ruim een maand geleden op het provinciehuis in Den Bosch bij de presentatie landbouw in Brabant in 2050, dat bij oprichting NCB (voorloper ZLTO) ca. 125 jaar geleden 15% van de landbouwgrond in boerenhand was. Dat is nu ca. 65 % is en dat over enige tijd het weer 15% is. Vooruit naar vroeger, maar dan anders dus. (Ik heb geen oordeel.).
De Staatscommissie die in 1886 de landbouw in ons land bekeek, na de landbouwcrisis vanaf 1875 met de massale graanimport uit de VS, resulteerde er wel in dat we nu zijn waar we zijn. Het duurde ca 20 jaar voordat het landbouwmodel enigszins op poten stond na 1886. Eigenlijk er is weer een nieuwe staatscommissie nodig met een nieuwe visie. En ook dat zal weer 20 jaar duren voordat er enige gestructureerde modelering zal zijn.
Unilever integreert al jaren achterwaarts om zijn supply chain veilig te stellen. Polman noemde het duurzaamheid.
Ik was onlangs op twee bijeenkomsten waar het onderwerp schaarste aan de orde kwam. Bij beide gelegenheden bleek schaarste al volop te leven in de ogen van juist grote organisaties aan zowel het begin als het einde van de keten.
Natuurlijk is er heel veel geld in agro te verdienen. Het probleem zijn de organisatievormen: grondstoffen producerende familiebedrijven hebben in onze contreien geen toekomst betoogde ik provocerend tijdens een Nuffield bijeenkomst inmiddels twee jaar geleden.
De bedrijven met geld zijn de spekkopers. Die hebben de banken niet nodig.
Het is mooi wat Piet zegt ergens: schuld was ooit schaamte. De laatste 30 jaar voor de kredietcrisis wat schuld prachtig. Goed gedaan die enorme lening. Klasse. Topondernemer. Langzaam wordt schuld toch iets wat je beter niet kan hebben. Hypotheken worden vervroegd afgelost. Banken investeren met veel minder risico en op basis van verwacht reeel rendement.
Natuurlijk is er prima rendement te behalen in de agro sector, maar niet meer door boeren. Wel door partijen die marktmacht hebben: retailers, Big Food. Het zou me niets verbazen als die in agro gaan stappen. Mochten die overigens onverhoopt toch geld nodig hebben, dan staan de banken te kwijlen aan de deur.
#20 Jos. Wie dat weet, is spekkoper.