Een groep van twaalf melkveehouders sleept de Rabobank voor de rechter. De boeren vinden dat de bank hen in grote financiële problemen heeft gebracht door niet te waarschuwen voor de risico's van uitbreiding van hun bedrijf. Dat meldt het AD vanmorgen.
Het gaat om twaalf melkveehouders die in 2013, 2014 en 2015 nieuwe stallen lieten bouwen. Dat deden ze vooruitlopend op de afschaffing van het melkquotum begin 2015. Ze konden toen meer gaan melken en gingen meer koeien houden. Omdat ze als collectief voor meer grondwater- en bodemvervuiling zorgden dan Europese regels toestaan, greep het kabinet Rutte II uiteindelijk in met het fosfaatrechtenstelsel. Volgens de boeren had de bank kunnen weten dat er te veel productiecapaciteit in Nederland werd opgebouwd, maar ging de bank toch door met het financieren van haar klanten op basis van riante onderpanden aan land.
Rabobank legt de verantwoordelijkheid bij de boeren die, net als iemand die een huis koopt, zelf beslissen of zij een hypotheek geven op hun onderpand. Elke financieringsaanvraag wordt uitgebreid beoordeeld, meldt een woordvoerder aan de krant: "Uiteindelijk bepaalt de ondernemer zelf of hij beschikbare investeringsruimte wil benutten. Dat is onderdeel van het ondernemersrisico.''
Topics - Gedupeerde boeren klagen Rabobank aan | Topics
Het gaat om twaalf melkveehouders die in 2013, 2014 en 2015 nieuwe stallen lieten bouwen. Dat deden ze vooruitlopend op de afschaffing van het melkquotum begin 2015. Ze konden toen meer gaan melken en gingen meer koeien houden. Omdat ze als collectief voor meer grondwater- en bodemvervuiling zorgden dan Europese regels toestaan, greep het kabinet Rutte II uiteindelijk in met het fosfaatrechtenstelsel. Volgens de boeren had de bank kunnen weten dat er te veel productiecapaciteit in Nederland werd opgebouwd, maar ging de bank toch door met het financieren van haar klanten op basis van riante onderpanden aan land.
Rabobank legt de verantwoordelijkheid bij de boeren die, net als iemand die een huis koopt, zelf beslissen of zij een hypotheek geven op hun onderpand. Elke financieringsaanvraag wordt uitgebreid beoordeeld, meldt een woordvoerder aan de krant: "Uiteindelijk bepaalt de ondernemer zelf of hij beschikbare investeringsruimte wil benutten. Dat is onderdeel van het ondernemersrisico.''
Ik meen dat Rabobank ook in het openbaar heeft toegegeven dat het zijn risicomngt ten tijde van de melkveehouderij-uitbreidingen in voorbereiding op het verdwijnen van het quotum niet had gecentraliseerd. Ik kan het echter niet meer terugvinden.
Ik mocht ooit een sessie leiden met de klanten (op hun verzoek) van een lokale Rabo die een soortgelijk appeltje met hun bank wilden schillen. Het werd een boeiende avond waar dat toen al naar boven kwam. Ik werd betaald door de bank (zo was het dan ook weer geregeld) dus heb er natuurlijk (hihi, voor u het mij verwijt) voor gezorgd dat ook de boeren hun groei-ambities moesten toegeven. Zaak opgelost door een goed gesprek over elkaars intenties en houdingen die achteraf 'fouten' zijn gaan heten.
Eens Coen, we hebben met elkaar afgesproken dat banken een zorgplicht hebben.
Coen, het gaat mij niet om de kennis die de accountmanager toevallig al dan niet heeft. De invloed van de accountmanager is bij grotere leningen sowieso minimaal. Als het goed is zit er bij een bank een heel systeem achter om risico's in te schatten en te beoordelen. Zeker bij een bank die zich profileert als agrarische bank mag je verwachten dat die een beeld heeft van de kansen en bedreigingen in de sector. Die kennis verspreiden binnen de organisatie en toepassen bij het beoordelen van kredietaanvragen hoort ook bij de zorgplicht.
#21 Jos, volkomen eens. Gaan in onze historie nog verder terug.
Echter specifiek in deze draad. Deze locale ondernemingsdrift, kan leiden tot een overschot aan varkensschuren, koeienstallen en tuinbouwkassen...
Coen #18. Mijn familie deed meer dan 60 jaar succesvol zaken met de boerenleenbanken en alles wat er uit voortkwam. De rijkdom en het fundament van die bank komt voort uit lokaal bankieren. Het heeft ze door de crisis geholpen, maar daarna verloren ze hun souplesse en werd het een “gewone” bank, net als alle andere. De centralisatie is de dood in de pot voor lokaal mkb en economische ontwikkeling. Gelukkig zie ik langzaam weer wat van het oude elan terug komen, maar het ontbreekt in Nederland nog steeds aan frisse concurrentie in de bancaire wereld, dat is schadelijk voor onze economische ontwikkeling.