Lees ook
Boeren erven een bedrijf van hun ouders. Die hadden het weer van hun ouders en die weer van de hunne. Wie die lijn doorbreekt, pleegt verraad. Wie verkoopt, verkoopt de ziel van de familie.

Daarom gaan boeren maar door, steken ze zich extra in de schulden en werken ze 80 uur per week voor niets. Boeren gaan liever "met het schip ten onder" dan op tijd iets anders te gaan doen omdat ze niet onder die familielast uit durven kruipen, zegt José. "Zo wil ik niet leven", zegt Herman.

José legt uit dat er maar op twee manieren te boeren valt in het op de wereldmarkt opererende Nederland: óf heel groot, óf heel klein en lokaal met afzet naar de buurt. Op Facebook had ze al uitgelegd dat ze niet groter wil groeien en kleiner groeien van een gemiddeld groot bedrijf naar een boerenbedrijf dat lokaal zijn producten afzet niet evident is.

Herman en José zijn boeren die de lijn wel doorbreken. Ze stappen over het taboe heen omdat ze geen echte argumenten kunnen vinden om te lijden voor het levenswerk van hun voorouders. Ze stoppen en gaan wat anders doen.

Onderwijl zijn ze door alle media-aandacht een voorbeeld geworden van boerenemancipatie: kom uit de kast, als je eigenlijk ook wilt stoppen. Dat effect hangt nu boven de markt.

Als dat een trend wordt, komen er veel boerderijen leeg. Hun weilanden staan voor veel geld in de boeken.

Tot gisteravond deelden 17.000 mensen José's Facebook-post. Er zijn nog een dikke 17.000 melkveehouders in Nederland. Ieder verband tussen die twee getallen is natuurlijk speculatie.


Deel 1 van het gesprek in RTL Late Night: Melkveehouders moeten boerendroom opgeven


Deel 2 van het gesprek: "Papa, waarom moet mama altijd voor me zorgen?"
Dit artikel afdrukken