1 min
Voor het Klimaatfonds moet vanaf 2020 $100 miljard per jaar op tafel komen. Voor een 'bodemdegradatie-neutrale' wereld is jaarlijks $300 miljard nodig. Dat zegt wereldvoedselorganisatie FAO in een rapport.
In Parijs begonnen vandaag de klimaatonderhandelingen over 'Wie gaat dat betalen?'.
Bij de klimaattop in Kopenhagen in 2009 beloofden de rijke landen vanaf 2020 jaarlijks $100 miljard dollar per jaar bijeen te brengen in het Klimaatfonds voor aanpassing (adaptatie) aan klimaatverandering en tegengaan ervan (mitigatie) in armere landen. Staatssecretaris Sharon Dijksma, namens Nederland afgevaardigd als onderhandelaar, is optimistisch. "Je ziet dat de Europese Unie wat dat betreft al heel goed bezig is. Er ging gisteren al een bedrag van 14,5 miljard euro over tafel waarvan wij vanuit de Europese Unie hebben gezegd: dat leveren we sowieso met elkaar aan voor die 100 miljard waar we naartoe moeten werken", zegt ze op BNR.
'Strive to achieve a land degradation-neutral world'
Dit weekend presenteerde de wereldvoedselorganisatie FAO het rapport Sustainable financing forest and landscape restoration: opportunities, challenges and the way forward. Uit het rapport blijkt dat er daarnaast nog meer dan $300 miljard per jaar nodig is om de wereldwijde kwaliteitsafname van de bodem te herstellen. "De globale afbraak van land en bossen is een ernstige bedreiging voor het levensonderhoud en de voedselzekerheid van miljoenen mensen", zegt Douglas McGuire van de FAO op Boerderij. "Er is een dringende noodzaak om te investeren in de restauratie van bos en landschap, om een aanzienlijk deel van het gedegradeerde land terug te brengen in productieve staat."
Wil de wereld in 2030 voldoen aan duurzaamheidsdoelstelling 15.3 van de Sustainable Development Goals (SDG) van de Verenigde Naties, is jaarlijks ruim $300 miljard nodig. Onvoldoende bewustzijn van financieringsmogelijkheden en een gebrek aan begrip voor bos- en landschapsrestauratie zijn de grootste barrières voor het bereiken van dit doel.
"Op de wereld is 2 miljard hectare land aangetast, wat gelijk staat aan een gebied ter grootte van Zuid-Amerika. Elk jaar wordt daar volgens de partijen nog eens 12 miljoen hectare land aan toegevoegd, terwijl 7,6 miljoen hectare bos wordt gebruikt voor andere toepassingen, of verloren gaat door natuurlijke oorzaken", schrijft Boerderij.
Wie het plastisch wil zeggen, zou het bodemnieuws als volgt kunnen samenvatten: de bodem is driemaal zo problematisch als het klimaat. De FAO drukt met zijn kwantificatie van het bodemvraagstuk een nieuwe urgentie uit.
Fotocredits: 'Land fenced off', UNIDO
Dit artikel afdrukken
Bij de klimaattop in Kopenhagen in 2009 beloofden de rijke landen vanaf 2020 jaarlijks $100 miljard dollar per jaar bijeen te brengen in het Klimaatfonds voor aanpassing (adaptatie) aan klimaatverandering en tegengaan ervan (mitigatie) in armere landen. Staatssecretaris Sharon Dijksma, namens Nederland afgevaardigd als onderhandelaar, is optimistisch. "Je ziet dat de Europese Unie wat dat betreft al heel goed bezig is. Er ging gisteren al een bedrag van 14,5 miljard euro over tafel waarvan wij vanuit de Europese Unie hebben gezegd: dat leveren we sowieso met elkaar aan voor die 100 miljard waar we naartoe moeten werken", zegt ze op BNR.
'Strive to achieve a land degradation-neutral world'
Dit weekend presenteerde de wereldvoedselorganisatie FAO het rapport Sustainable financing forest and landscape restoration: opportunities, challenges and the way forward. Uit het rapport blijkt dat er daarnaast nog meer dan $300 miljard per jaar nodig is om de wereldwijde kwaliteitsafname van de bodem te herstellen. "De globale afbraak van land en bossen is een ernstige bedreiging voor het levensonderhoud en de voedselzekerheid van miljoenen mensen", zegt Douglas McGuire van de FAO op Boerderij. "Er is een dringende noodzaak om te investeren in de restauratie van bos en landschap, om een aanzienlijk deel van het gedegradeerde land terug te brengen in productieve staat."
De bodem is driemaal zo problematisch als het klimaat. De FAO drukt met zijn kwantificatie van het bodemvraagstuk een nieuwe urgentie uitSustainable Development Goals
Wil de wereld in 2030 voldoen aan duurzaamheidsdoelstelling 15.3 van de Sustainable Development Goals (SDG) van de Verenigde Naties, is jaarlijks ruim $300 miljard nodig. Onvoldoende bewustzijn van financieringsmogelijkheden en een gebrek aan begrip voor bos- en landschapsrestauratie zijn de grootste barrières voor het bereiken van dit doel.
"Op de wereld is 2 miljard hectare land aangetast, wat gelijk staat aan een gebied ter grootte van Zuid-Amerika. Elk jaar wordt daar volgens de partijen nog eens 12 miljoen hectare land aan toegevoegd, terwijl 7,6 miljoen hectare bos wordt gebruikt voor andere toepassingen, of verloren gaat door natuurlijke oorzaken", schrijft Boerderij.
Wie het plastisch wil zeggen, zou het bodemnieuws als volgt kunnen samenvatten: de bodem is driemaal zo problematisch als het klimaat. De FAO drukt met zijn kwantificatie van het bodemvraagstuk een nieuwe urgentie uit.
Fotocredits: 'Land fenced off', UNIDO
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Gelovigen lijken (ook) in dit geval een probleem te zijn Dick. Zoals je zelf ook weleens aangeeft, op andere terreinen.
"Aan de door de economische wetenschap zelf opgestelde basisvoorwaarden voor een goede werking van de markt wordt dus niet voldaan. En toch blijft men geloven dat de markt, in de vorm van een stelsel van winstgerichte private banken, de beste manier is om geldschepping en toewijzing te regelen. "
"Een groot obstakel voor de hervorming van het geldsysteem is de gangbare economische wetenschap. Het geloof dat het marktmechanisme voor de juiste geldhoeveelheid zorgt leidt er toe dat het huidige geldsysteem niet ter discussie wordt gesteld. Zo sterk is dat geloof dat zelfs de enorme problemen veroorzaakt door de crisis van 2008 geen stimulans zijn om naar alternatieven te kijken. "
" Publieke geldcreatie is een logisch en aantrekkelijk alternatief voor geldcreatie door private banken. Overheden hebben vrijwel geen greep op geldcreatie en distributie. Dit is een democratisch tekort en gaat ten koste van het algemeen belang. Geldcreatie is een nutsfunctie die onder controle van de overheid moet staan. Geldcreatie door de staat, door een onafhankelijke monetaire autoriteit*, is een logisch en aantrekkelijk alternatief voor geldcreatie door private banken. In zo’n systeem zou nieuw geld schuldvrij in de economie worden gebracht. "
* als vierde macht naast de trias politica, een geldscheppende macht naast wetgevende rechterlijke en uitvoerende macht.
Mario, die wijze mensen vragen ieders participatie. Ze zijn nl. ook maar profeten die brood eten. Het is ons gezamenlijke vraagstuk. Ik ben het met je eens dat onze politiek weinig kwaliteit heeft. Dat ligt niet aan de mensen, maar aan de manier waarop 'we' met z'n allen onze samenleving organiseren.
Dick, ik ben niet goed in 'live'. De wijze mensen waarnaar ik verwijs zijn daar veel beter in dan ik. Wat ik doe is hen onder de aandacht brengen, luisteren/lezen wat ze te zeggen hebben, het proberen samen te vatten in simpeler hapklare brokken. Omdat ik dan hoop dat andere mensen erdoor getriggerd worden om er ook zelf kennis van te nemen.
Zoals bijvoorbeeld (nogmaals) het genoemde Ronde Tafel gesprek over het geldstelsel nav het Burgerinitiatief Ons Geld bekijken op het youtube kanaal vd tweede kamer. Om zelf tot het besluit te komen dat de politiek er de ballen van weet, en het tijd wordt om op te pikken waar de mainstream media nog niet aan wil.
#63, Mario, ik hoop dat we het gesprek dat je hier wilt voeren in 2016 een keer live kunnen doen in de vorm van een Kwestie. Dat is nl. heel nuttig omdat de oude links/rechts tegenstellingen in het denken over 'overheid' niet meer werken.
De basis: overheden kunnen slechts het publiek belang codificeren (en het aanvullend beleid borgen en budgetteren), ondernemers en burgers moeten het definiëren. De werkelijke uitdaging zit m in het op gang krijgen van het open discours om die definitie op gang te krijgen en geen group think te laten ontstaan. Vervolgens zijn de krachten volledig van elkaar afhankelijk.
NB: Henric #64 laat je de consequenties zien van een ouderwetse overheid die dat proces niet voldoende voor elkaar heeft. Na de COP21 akkoorden van gisteren is het bedrijfsleven dan ook heel blij (subsidies zullen rijkelijk vloeien, maar zullen ze doel treffen? de geschiedenis leert dat subsidies vooral consumptief gebruikt worden). Logisch zou zijn geweest dat ze hun rol hadden genomen, gezegd de pijn te zullen accepteren en beloofd dat ze stinkend hun best gingen doen om de schade op weg naar een ander leven te beperken.
Nog even over die mooie (niet ironisch bedoeld) plannen met zonecollectoren en windmolens die grote investeringen vergen, elektra geleverd in 2019 kost vandaag 3,17 ct per kwh. Dat is een prijs waar je helemaal niets voor kunt investeren.