1 min
Vanavond Klootwijk aan Zee over surimi. Maar de makers reppen met geen woord over iets wat zich achter de schermen afspeelde.
Op mijn verzoek wilde Klootwijk er, exclusief voor Foodlog, alvast iets over vertellen.
Een Franse fabrikant maakt surimi van blauwe wijting. Een visbestand dat, hoewel ook al zorgelijk van omvang, nog vrij te bevissen is zolang Brussel met de Europese lidstaten nog niet tot een goede afspraak kan komen over quotering.
Blauwe wijting wordt niet beschouwd als een consumptievis voor mensen, maar als (gratige) industrievis waar je iets van maken kan, een snackje of surimi.
De redactie van Klootwijk aan Zee vroeg de Franse surimifabrikant, die ook reder is met een paar trawlers, de vangst van blauwe wijting en de verwerking aan boord van het daartoe ingerichte industrieschip te mogen filmen, ergens op de oceaan, noord west van Schotland.
Het mocht. Maar niet zomaar. De televisiejournalisten kregen een contract voorgelegd ter ondertekening. Alle filmmateriaal, alle beelden die aan boord gemaakt zouden worden, moesten ingeleverd worden bij de directie van de onderneming. Die zou er naar kijken en vervolgens aanwijzen wat wel en wat niet op de Nederlandse tv vertoond zou mogen worden. En waarom? Mogelijk omdat het niet altijd even vrolijk toe gaat op het achterdek?
Ja, nee, omdat tv-kijkers en dieractivisten misschien niet alles wat ze zien goed begrijpen.
Schijtensbenauwd, die Fransen. Geen haar op de vier Nederlandse hoofden in Frankrijk dacht er over het contract te tekenen. En zo komt het dat er in de aflevering wel over
blauwe wijting wordt gesproken, maar de vis niet te zien is. O nee?
Toch wel. Terug thuis gingen de verslaggevers op zoek. De Scheveningse rederij Jaczon vist ook op blauwe wijting en had er nog wat van liggen in een vrieshuis in IJmuiden.
Klootwijk fietst met een verrassing naar huis. Nooit eerder blauwe wijting gezien. En nooit eerder gegeten. Een minderwaardig industrievisje zei je? Kijk dan naar Klootwijk aan Zee.
Vanavond. Ndl 2, 21.25h.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik vind het niet helemaal vergelijkbaar. Afval op zee of afval dat je al aan land hebt gebracht. Maar okay dan.
Robin: 'Hallo, dat is vrij normaal, dat je alleen de filetjes van een vis eet.'
Hooguit dertig procent van het visgewicht wordt aan boord van het industrievaartuig gebruikt en een deel van het begeerde eiwit wordt ook nog eens uit het gemalen vlees gespoeld.
Ook de vette levertjes gaan weer overboord. Er is wereldwijd een tekort aan vismeel en visolie. Zelfs het afval van haringsnijderijen wordt opgehaald en met vrachtwagens van bijvoorbeeld Scheveningen naar Bremerhaven gereden. Het dure transport kan betaald worden uit de steeds hogere prijs die visolie en vismeel opbrengen.
Het gaat niet om geringe hoeveelheden die het surimischip verspeelt, maar om duizenden tonnen, miljoenen kilo's.
Jaarlijks eet de wereld meer dan 800 miljoen kilo surimi. Als al het afval van de vis die er voor gevangen is overboord gaat (ik weet niet of alle vissers zo slordig omspringen met grondstof) gaat er meer dan 1,5 miljard kilo waardevol eiwit, olie en kalk terug de zee in. Jazeker, dat is dan weer voer voor vissen. Maar wat omslachtig, vissen vangen voor de vissen.
Genoeg om je over te verbazen in dat hele surimiproces. Maar raar dat er net werd gedaan alsof het schandelijk is dat alleen de filetjes gebruikt werden. Hallo, dat is vrij normaal, dat je alleen de filetjes van een vis eet. Het is geen koe!
Verder ben ik Wouters grootste fan. :)
En zijn programma's zijn juweeltjes.
Maar niet meer zo overdrijven hoor.
het item leek inderdaad een beetje uitgerekt om te vullen. maar ik deelde de verbazing over het meermaals vermalen en weer samenstellen van wat ooit een vis was en er nu uitziet als een varkentje-met-paneermeel.
het werd daardoor ook bijzonder komisch; wat we al niet doen met voedsel.
ik zie ze al zitten, die food-designers, met een kratje bier brainstrormen over wat ze nu weer eens waarvan zullen maken en waar het op kan lijken. en bij voorbaat al lachen dat er mensen zijn die het kopen en ook nog opeten.
dolle pret.
Ik ben anders wel benieuwd naar die blauwe wijting. Al die 'toegevoegde waarde' in hakken, snijden, vriezen en verhakken en al dat afval ...
Als'ie lekker is, lijkt het me een stuk duurzamer.
De filetjes zijn zo te zijn niet kleiner dan menig mini rode mulletfiletje dat je hier soms bij AH ziet.