Ik denk dat ze daarmee bedoelen dat het consumeren van biologische en duurzame producten niet meer verweven is met een totale idealistische levensstijl. De moderne bio-consument draait spaarlampen in, maar gaat zonder wroeging twee maal per jaar met het vliegtuig met vakantie. Hij eet graag biologisch, maar vooral vanwege het gezonde/lekkere imago. Hij koopt duurzaam speelgoed voor zijn kinderen, maar vindt het te ver gaan om de huiskamertemperatuur op of onder de 19 graden te laten zakken (in mijn natuurkundelesboekjes nog de standaard als kamertemperatuur). Hij maakt zich verder best zorgen over het milieu, maar verwacht dat de overheid maatregelen zal nemen. De wc doorspoelen met regenwater komt niet eens in hem op. Brood hoeft voor deze consument niet gemaakt te worden van vergeten graansoorten. Wel bakt hij met de broodmachine soms zelf. Hij zit niet te wachten op folders voor Reiki-cursussen, zenweekenden of bachbloesemtherapie, noch op tijdschriften over homeopathie, antroposofie of communeleven, al is het interessant om te weten wat Liesbeth List daarover te zeggen heeft. En hij drinkt espresso.
Maar vroeg of laat komen geitenwollen sokken weer in de mode.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Mevr. Van Dijk heeft helemaaal gelijk, Marcel. Die arme schapen! Want aan je voeten worden ze uitgescholden voor geiten. Echte GHS zijn zeldzaam.
Colruyt is niet gek.
In Belgie hebben ze er al 3, Bio-planets, en die schijnen goed te lopen. De voor mij dichtbijzijndste zit in Dilbeek, net buiten de stad en onhandig met openbaar vervoer te bereiken, maar eigenlijk wil ik er heel graag eens gaan kijken, want ik ben wel nieuwgierig wat ze allemaal hebben en hoe het tentoongesteld is.
Maar goed : Colruyt is in Belgie groot geworden door een fenomenale logistiek te koppelen aan een uitermate goedkope 'Cash and Carry' formule (met een ondersteunende IT die enorm schijnt te zijn, weet ik van een ex-werknemer). Anders als Delhaize hadden ze eerder al hun publiekelijke belangstelling verklaard voor de Nederlandse markt (ze wilden deels de ex Konmar overnemen). Dit lijkt me geen ondoordacht experiment, het wachten is op winkel 2, en 3 en 4....
p.s.
Van mevrouw van Dijk moet ik doorgeven dat geiten haren hebben en geen wol. Het is dus een geitenharensok. Sorry Dick :-)
P, bijvoorbeeld ;-)
Op een dag zette ik de GFT bak buiten en daarna wilde ik wat compost gaan halen omdat de grond van mijn tuin zo slecht was. Opeens zag de volstrekte idioterie in om weg te gooien wat je daarna weer moet aanschaffen.
Een simpele composbak past op een vierkante meter. Ik heb sindsdien nooit meer de GFT bak buiten hoeven te zetten.
Ik ben dringend op zoek naar iemand die nog echte geitenwollensokken voor me zou kunnen breien. De laatste 2 paar die ik had waren nog echt 'echt' (geen vergelijk met de neppers die je nog weleens op de markt vindt). Van onverslijtbare wol. Gebreid door mijn oma. Maar helaas, de gaten zijn erin gevallen, maar pas na 20 jaar! Sinds een jaar of wat doe ik het met Falke-sokken. Niks mis mee, maar toch. Het is niet ' the real thing'.
Ik ga met je mee Wouter: Colruyt vergist zich, de toekomst is aan de echte sok. Maar ze snappen het nog niet. De echte ambachtslieden halen straks weer de krenten uit de pap. Ook al begrijpen ze niks van marketing. Ook al is het maar door de wet van de remmende voorsprong.
Waarom?
Omdat er in een echte geitenwollen sok LIEFDE zit. Die zit niet in de keihard van een Keniaanse sperziebonenkweker afgetroggelde sperzieboon van Colruyt. En al helemaal niet in hun net aan de definitie van bio voldoende ribkarbonade. En dan nog, want die boon en karbonade zijn ALLEEN maar biologisch. De echte GWS is dat niet genoeg!
Die zet juist wel een regenton op z'n dak. Niet omdat hij hoopt daarmee de wereld te redden, maar vanwege de liefde die in dat water zit alleen al door de gedachte het zo te gebruiken.
Heus er is nog hoop: de sublimatie van de liefde in onze sokken, in het vlees dat we eten en in de sperzieboon die we zelf weer gaan telen. Er ontstaat zelfs een markt voor bodemverbeteringsspullen.
Friese gedroogde koemest! Echt, wij gebruiken het zelfs in Frankrijk en nemen het inmiddels ook mee voor onze Franse buren omdat het toch beter is dan hun verse schapenmest. Dat hebben we getest door de schoonheid en smaak van de vruchten en groenten die het met schaap moesten doen te vergelijken met de gelukkigen die over mochten op gedroogde Friese mest. Rozen, artisjokken, kersen, pruimen en kweeperen lieten het zien en proeven: er zit meer LIEFDE in die gedroogde mest.
Colruyt is de laatste nep die we moeten verdragen! Daarna wordt het beter. De liefde gaat de wereld redden.
Amen! (morgen is het zondag)
NB: ik werd tot dit commentaar geinspireerd door verdacht veel teksten over vasten deze week in de krant en op de radio. Zelfs in commerciele spotjes. Bij mijn beste weten was carnaval tot dit jaar gewoon geseculariseerd en had het niks religieus. Waar komt dat toch vandaan? Er hangt iets in de lucht. Marketeers voelen dat, zoals een kater een krolse poes. Zou het het voorjaar zijn? OF GAAT HET DIEPER? Ik denk - en dan weer helemaal serieus en nuchter, met 2 benen op de grond - eerlijk gezegd dat het in het laatste zit.
Maar ach, ik ben dan ook zelf een neo-sok met rationele en feitelijke trekjes ;-)