Biobrandstoffen geen bedreiging?

Drie pagina's heeft de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW) nodig om het gebruik van biobrandstoffen af te serveren. Weinig nieuws voor degenen die dit onderwerp volgen, maar wel boeiend dat het nu door Rabbinge, Katan en Vet wordt uitgesproken. We hebben het in Europa wel over een gebied van ongeveer 10 miljoen hectare (ik kan er geen precieze cijfers over vinden).

Overigens verwacht ik niet dat de politiek hierop reageert, de biofuel lobby lijkt me veel te sterk.

@Liesbeth, neen wat mij betreft zit er nog een denk-stap voor. Kan je een gewas maken dat in zijn geheel zo hoog mogelijk in de 'piramide' kan blijven. En ik denk dat er dan alternatieve gewassen voor koolzaad zijn. Nog liever heb ik dat we het beetje olie gaan zitten voor humane toepassingen (zie dit voorbeeld)

Goed. Als je dus een gewas hebt waarbij je tegelijkertijd het eiwit kunt gebruiken voor (functional) food, mineralen als 'kunstmest' kunt recyclen (een heel belangrijk pluspunt, waar zie je dat in jouw cascade verhaal) en de rest (olie) als brandstof; dan zit je met 1 product (koolzaad) praktisch op alle lagen van jouw pyramide. Beter nog, je zit heel hoog op de ladder van Lansink.

Zo kunnen we het dus eens zijn en toch oneens blijven begrijp ik. Want je eet liever graan dan vlees, maar toch eet je vlees. Waar maken we ons dan eigenlijk druk om.

@Liesbeth, je kent me. Ik gooi graag de knuppel in het hoenderhok, probeer mijn standpunten wel te onderbouwen. Je vraag over waarde zal ik 'vaag' beantwoorden. Waarde uitgedrukt in geld hoeft geen waarde te zijn. Door subsidies kan je immers sturen op 'geldwaarde'. Neen ik doel op maatschappelijk en ecologische waarde. Een vaag begrip dus. Als we van een gewas voedsel kunnen maken om mensen te voeden, dan heeft dat voor mij meer waarde dan hetzelfde gewas in mijn auto doen. Als ik met een plantje zelf kan gaan eten, dan doe ik dat liever dan dit plantje aan een varken geven. Snap je?

Dan je voorbeeld. Daarmee bevestig je nu juist mijn blog. Alleen de restjes mag je inzetten voor fuel, maar het eiwit liever eerst gebruiken als humane consumptie. Kortom, zo lang mogelijk bovenaan blijven. Of kijken of je een stroom zo kunt omzetten dat je een stap of stappen naar boven zet.

Wouter, super dat je deze discussie doorzet; het blijft vreemd dat de controverse over dit onderwerp zo hardnekkig blijft bestaan. Maar het is ook niet makkelijk; blijkt afhankelijk van de invalshoek en die lijkt weer bepaald door politiek. Dat laatste misschien wel doorslaggevender dan de feitelijke onderbouwing, maar hier gaat het toch vooral om de feitelijke onderbouwing, voor zover bekend.

Allereerst over je model tav cascadering van biomassa; waarop is de waarde dan gebaseerd? Obv de huidige economische waarde uitgedrukt in toegevoegde waarde (marge)? Dat lijkt me op zijn minst een discutabele indeling als het over duurzaamheid gaat; je zou dan ook een indeling kunnen maken obv 'noodzakelijkheid' om te kunnen overleven. Je kunt food & water dan rustig bovenaan zetten, en energie er vlak onder. De rest hebben we pas daarna nodig om te overleven. En zoals Piet Keijzer aangeeft, mogelijk is het denken vanuit bodemmanagement het allerbelangrijkst, belangrijker nog dan het denken over de verwaarding van de opbrengsten. Ik kan daarom niet veel met je model, behalve als het gaat om richting te geven aan ontwikkeling en winstgevendheid van bedrijven.

Alhoewel gemaakt voor 'afval', vind ik de ladder van Lansink in dit verband veel interessanter; dan zie je dat bv sla een veel minder 'duurzaam' gewas is dan bv koolzaad. Sla kent enkel toepassing food en gebruikt/verspilt veel fosfaat. Koolzaad, levert energie of food (olie), je kunt het recyclen (de eiwitrijke cake bv aan dieren voeren) en hergebruiken (fosfaat uit dierlijke mest of, weet niet of dit gebeurt, meststoffen uit de cake direct hergebruiken). In theorie (??) kun je de cake 'cascaderen' door het eiwit te extraheren en te gebruiken in de humane of dierlijke voeding en de mineralen als meststoffen. Op deze manier zijn energiegewassen (of liever, eiwitgewassen) veel waardevoller dan jij schetst: eiwit, mineralen en olie voor food, kunstmest en energie. Is bovendien waardevolle cascadering toch? Of zie ik dat verkeerd, schiet daar svp een gat in?

Tenslotte geloof ik wel dat wel dat nieuwe generaties gewassen meer specifiek geteeld zullen worden op het cascade-denken. Of fuel/energie daar een rol blijft spelen hangt af van andere technologische ontwikkelingen (en politiek). Mijn gevoel zegt dat food for fuel een tussenfase is, bv naar het elektrisch rijden op meer directe vormen van energie, en ben het op langere termijn dus wel met je eens Wouter. Neemt niet weg dat vanuit zowel het bodemmanagement als het cascade denken, eiwit- en olierijke gewassen misschien wel de meest waardevolle gewassen zijn.

PS Hendrik, als ik het me goed herinner raadde je me dat boek een jaartje geleden nog aan (waarbij dan wel eerst Smil gelezen diende te worden).