1 min
We maken ons op Foodlog nogal eens vrolijk om berichten in Allerhande van Albert Heijn. Maar er zijn meer van dit soort gratis bladen van winkeliers en ze zouden allemaal goed gelezen moeten worden. Om door te kunnen vertellen wat er aan moois en aan onzin in staat.
Een van onze correspondenten van de buitendienst (jazeker, Foodlog heeft correspondenten) wijst ons op twee berichten in het blad Biologica, de Allerhande van de Natuurvoedingswinkels.
Wilde vruchten en getemde vis
Utrecht - Het decembernummer van Biologica dat niet schroomt om drie paginagrote advertenties van een kwakzalverij op te nemen waarin ondermeer van een houten snijplank wordt beweerd dat deze ‘de energie en verbondenheid met het voedsel versterkt’ heeft nieuws.
Er zijn nieuwe blikjes vispate van tonijn en makreel. Niks bijzonders, ware het niet dat de redactie van Biologica er over zegt: ‘Uiteraard biologisch verantwoord; de vissen zijn gekweekt.’
Mogelijk is het ons ontgaan, maar sinds wanneer wordt makreel gekweekt? En wat is er precies biologisch verantwoord aan de kweek van tonijn?
Gekweekte tonijn is in feite gemeste wilde tonijn. Tonijn wordt niet in gevangenschap geboren maar jong gevangen en uitgezet in enorme kooien in zee – zuid oost Azie - waarin de vis wordt vetgemest. Deze gemeste tonijn brengt veel geld op in Japan. Het lijkt een betere methode om tonijn te ‘produceren’ dan de verwoestende wilde visserij die een paar soorten ernstig bedreigt. Maar voor de tonijnmesterij is een gigantische hoeveelheid vette vis nodig. Er wordt van ver vis voor aangevoerd. En geen commercieel minder interessante soorten maar sardines en de vis waar men zich in Europa nu ook al weer zorgen over maakt: haring! Hoezo ‘uiteraard biologisch verantwoord’?
En dan is er de biologische jam van wilde vruchten ‘diep uit de natuurgebieden in de bergen van Servie’. Biologica: ‘vrucht voor vrucht geplukt door vaardige vrouwenhanden en op met hout gestookte fornuizen tot jams bereid. En dat proef je.’
Wat proef je dan precies? De vaardige vrouwenhanden, het houtvuur of de stuk voor stuk pluk?
Goed, laten we dat houden op een staaltje minder geslaagde reclametekstschrijverij. Maar wilde vruchten biologisch? Dat mag toch niet van Skal en de richtlijnen van Brussel? Wild is wild en biologisch is gecontroleerd, dus kweek, zo willen de regels. Biologica is een onbetrouwbare informatiebron voor de natuurvoedingsconsument.
Dit artikel afdrukken
Een van onze correspondenten van de buitendienst (jazeker, Foodlog heeft correspondenten) wijst ons op twee berichten in het blad Biologica, de Allerhande van de Natuurvoedingswinkels.
Wilde vruchten en getemde vis
Utrecht - Het decembernummer van Biologica dat niet schroomt om drie paginagrote advertenties van een kwakzalverij op te nemen waarin ondermeer van een houten snijplank wordt beweerd dat deze ‘de energie en verbondenheid met het voedsel versterkt’ heeft nieuws.
Er zijn nieuwe blikjes vispate van tonijn en makreel. Niks bijzonders, ware het niet dat de redactie van Biologica er over zegt: ‘Uiteraard biologisch verantwoord; de vissen zijn gekweekt.’
Mogelijk is het ons ontgaan, maar sinds wanneer wordt makreel gekweekt? En wat is er precies biologisch verantwoord aan de kweek van tonijn?
Gekweekte tonijn is in feite gemeste wilde tonijn. Tonijn wordt niet in gevangenschap geboren maar jong gevangen en uitgezet in enorme kooien in zee – zuid oost Azie - waarin de vis wordt vetgemest. Deze gemeste tonijn brengt veel geld op in Japan. Het lijkt een betere methode om tonijn te ‘produceren’ dan de verwoestende wilde visserij die een paar soorten ernstig bedreigt. Maar voor de tonijnmesterij is een gigantische hoeveelheid vette vis nodig. Er wordt van ver vis voor aangevoerd. En geen commercieel minder interessante soorten maar sardines en de vis waar men zich in Europa nu ook al weer zorgen over maakt: haring! Hoezo ‘uiteraard biologisch verantwoord’?
En dan is er de biologische jam van wilde vruchten ‘diep uit de natuurgebieden in de bergen van Servie’. Biologica: ‘vrucht voor vrucht geplukt door vaardige vrouwenhanden en op met hout gestookte fornuizen tot jams bereid. En dat proef je.’
Wat proef je dan precies? De vaardige vrouwenhanden, het houtvuur of de stuk voor stuk pluk?
Goed, laten we dat houden op een staaltje minder geslaagde reclametekstschrijverij. Maar wilde vruchten biologisch? Dat mag toch niet van Skal en de richtlijnen van Brussel? Wild is wild en biologisch is gecontroleerd, dus kweek, zo willen de regels. Biologica is een onbetrouwbare informatiebron voor de natuurvoedingsconsument.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
Martien, dan ga ik zelf maar eens uitzoeken hoe het zit met de biocertificering van wilde producten.
Ik begrijp niet waarom het zo ingewikkeld uit te leggen is.
Je zult de consumenten de kost moeten geven die er zo langzamerhand niets meer van geloven. De jongere generatie ziet claims en reclame als vermaak, muzak, een noodzakelijk kwaad dat dan maar beter leuk of mooi kan zijn. Zoals het broodje kammewattes van vroeger, de nog steeds bestaande FF Apeldoorn bellen-reclames en de wulpse dames met HM-ondergoed op alle albri's deze week.
Tav biologisch geldt hetzelfde als makrelen plotseling biologisch blijken te kunnen zijn (jij wou toch niet beweren dat dat wel kan hoop ik?)
Tav SKAL: natuurlijk, de VWA deelt de boete uit omdat zij de politie-agent zijn en SKAL de wetgever. Zo flauw wou ik alleen niet zijn; ik heb er zelfs niet over gecommuniceerd. Via anderen zijn andere fouten van Gort door de VWA afgehandeld
Dick, ik zal proberen de situatie met Skal uit te leggen.
Waaraan 'biologisch' moet voldoen is vastgelegd in wettelijke regels. Worden die regels overtreden dan heb je een organisatie nodig met opsporingsbevoegdheid zoals bijvoorbeeld de Voedsel en Warenautoriteit. Je kunt het dus wel melden bij Skal maar die kunnen aan de feitelijke situatie niets doen. Ook zij kunnen dan dus de VWA informeren. Het is dus juister en sneller als consumenten, als zij werkelijk menen dat iets fout is, die klacht neerleggen bij de VWA.
Skal ziet wel toe op overtredingen van bedrijven die bij Skal zelf zijn aangesloten zoals ons bedrijf. Daar kan Skal, middels sancties, wel teggen optreden. Maar al dat soort informatie kan je ook vinden op www.skal.nl
Voor wat betreft het certificeren van gebieden waar bijvoorbeeld vruchten worden geoogst kan ik je niet anders dan verwijzen naar de Internationale richtlijnen die daarover bestaan. Het is te complex voor mij om daarover in dit log in te gaan. Ga er maar vanuit dat als wij daar een importvergunning voor hebben, via het Ministerie van Landbouw, dat we dan echt wel aan die razend strenge eisen voldoen.
Als consumenten ook geen vertrouwen meer hebben in die controle dan kun je jezelf afvragen of ze de mensheid nog wel vertrouwen.
Martien, ik begrijp het nog steeds niet. Hoe is het mogelijk om een wild product biologisch gecertificeerd te krijgen? Wil je dat toelichten?
Over klachten bij SKAL: een tijdje geleden protesteerde ik bij SKAL tegen het volstrekt onterecht gebruik van het begrip 'biologische wijnbouw' door een reclamecomponist die het het niet vreselijk nauw nam (inmiddels wel) met wettelijke claims.
SKAL antwoordde me: "De term biologisch is inderdaad beschermd en het is ook niet mogelijk om te produceren met deels biologische druiven. Wij hebben de heer Gort, hier ook op aangesproken en hem gesommeerd om het gebruik van de term biologisch te stoppen. Bedankt voor uw melding."
Ik zou niet weten waarom SKAL een consument niet zou willen vertrouwen op een door hen nog te verifiëren valselijke claim. SKAL getuigt, gelukkig, dan ook van het tegendeel.
@Martien,
Als je terugleest, zul je zien dat ik niet insinueer, maar mijn oprechte nieuwsgierigheid uit. je zou op mijn vragen kunnen antwoorden met: Nee wij laten de vrije natuur, afgezien van het plukken en een enkel aangelegd paadje geheel de vrije loop. Servië is zo overwoekerd met aardbeien dat dat kan. Kijk maar, een foto. Of: natuurlijk harken, schoffelen en snoeien we een beetje, maar we doen het zonder chemische bestrijdingsmiddelen of bemesting en we introduceren geen rassen van andere plekken.
Als je echt het eerste model volgt, waarom overweeg je niet het tweede? Mag dat niet? Of is de productie nu al overweldigend genoeg?
Chalias, het is "label rouge". Red label verwijst doorgaans naar goedkope Schotse Whisky.