1 min
Nu er steeds meer vraag komt naar minder suiker, ligt de markt open voor nieuwe soorten suiker. Allulose en andere natuurlijke suikers die laag in calorieën zijn, zijn mogelijk goede kandidaten om de traditionele biet- en rietsuiker te vervangen.
Uit dierproeven komt naar voren dat deze zogeheten 'rare sugars' - 'bijzondere suikersoorten' - niet zorgen voor grote pieken in de bloedsuikerspiegel en niet verantwoordelijk zijn voor gewichtstoename.
Bijzondere suikers zijn suikersoorten die in kleine hoeveelheden van nature in groente en fruit zitten. Ze zijn alleen in te kleine mate aanwezig om gebruikt te worden in producten. Onderzoekers hebben recent een manier ontdekt om allulose - zo'n bijzondere, maar natuurlijke suiker - in grote hoeveelheden te produceren uit high-fructose corn syrup, een suiker die gewonnen wordt uit maïs.
Allulose
Allulose is 70% zoeter dan sucrose. Ratten die 10 weken een oplossing van water met suikers kregen, bestaand uit glucose, fructose, allulose en andere bijzondere suikers kwamen minder aan in gewicht, hadden minder buikvet en hadden stabielere bloedsuikerspiegels dan ratten die high-fructose corn syrup te drinken kregen.
Zoetstof
De onderzoekers concluderen dat de bijzondere suikers een goed alternatief voor suiker zijn. De Maastrichtse emeritus hoogleraar voedingsleer en suikerspecialist Fred Brouns bevestigt dat aan Foodlog: “Het gaat niet om een normale suiker, maar om een chemisch gemodificeerd koolhydraat dat het lichaam niet kan metaboliseren. In feite dus een zoetstof zonder enige calorische waarde die na opname met de urine wordt uitgescheiden. Het is dus logisch dat wanneer je dat inneemt het geen enkel effect heeft op calorieën en gewicht.”
Dit artikel afdrukken
Bijzondere suikers zijn suikersoorten die in kleine hoeveelheden van nature in groente en fruit zitten. Ze zijn alleen in te kleine mate aanwezig om gebruikt te worden in producten. Onderzoekers hebben recent een manier ontdekt om allulose - zo'n bijzondere, maar natuurlijke suiker - in grote hoeveelheden te produceren uit high-fructose corn syrup, een suiker die gewonnen wordt uit maïs.
Allulose
Allulose is 70% zoeter dan sucrose. Ratten die 10 weken een oplossing van water met suikers kregen, bestaand uit glucose, fructose, allulose en andere bijzondere suikers kwamen minder aan in gewicht, hadden minder buikvet en hadden stabielere bloedsuikerspiegels dan ratten die high-fructose corn syrup te drinken kregen.
Zoetstof
De onderzoekers concluderen dat de bijzondere suikers een goed alternatief voor suiker zijn. De Maastrichtse emeritus hoogleraar voedingsleer en suikerspecialist Fred Brouns bevestigt dat aan Foodlog: “Het gaat niet om een normale suiker, maar om een chemisch gemodificeerd koolhydraat dat het lichaam niet kan metaboliseren. In feite dus een zoetstof zonder enige calorische waarde die na opname met de urine wordt uitgescheiden. Het is dus logisch dat wanneer je dat inneemt het geen enkel effect heeft op calorieën en gewicht.”
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#1 Dennis: dat is nu juist altijd het probleem met nieuwe ontdekkingen in de voedingsindustrie, eerst maar even goed laten keuren door kleine testjes zodat het gebruikt kan worden, 10 jaar later gaat men pas gevolgen zien en dan zijn we weer te laat. Ik las alweer dat het uit HFCS van mais gemaakt gaat worden, is die mais wel goed? Komen er weer vragen of het geen round-up reayd mais is, blijven daar misschien restanten van achter.........allemaal vragen die we nu ook met andere producten hebben die we al jarenlang eten.
Dat zei ik net ook al bij het korte bericht over kaas uit de 3D printer,het lukt en nu gaan ze kijken hoe ze de kaas lekker kunnen laten smaken. Nee, zeg ik dan, kijk nou eerst eens 10 jaar lang of het wel zo gezond is om uit een 3D printer kaas te eten.
Ik heb toch liever suiker dan al die 'lulose' stofjes die zoet smaken, het enige zoetstofje wat ik gebruik is stevia van het merk SteviJa.
Maar ze maken niet dik. En dat was het doel.
Alle mogelijke bij-effecten kun je onmogelijk voorafgaand aan introductie bepalen. Ze moeten immers eerst optreden voor je ze kunt vaststellen.
Wat Dennis eigenlijk bedoelt, zou - als ik hem goed versta - explicieter geformuleerd kunnen worden: willen we experimenten met consumenten?
De vraag leidt dan meteen: welke producten mogen dan nog wel op de markt gebracht worden?
Helemaal eens, Dennis. Nu is het wachten maar weer op iemand die klaagt over het eeuwige: "Er is meer onderzoek nodig".... Het is nooit goed of het deugt niet.
En opnieuw wordt gedacht dat technologie de oplossing voor alles is. Wellicht wordt een suiker zoals deze niet gemetaboliseerd, maar dat wil niet zeggen dat het niets doet. Het feit dat het zoet smaakt is op zich al een bewijs dat het aan receptoren hecht (in dit geval op het tong oppervlak). Dat betekent dat het ook inwendig best een reactie kan geven. Daarnaast, wat doet het met de darmflora?
Er lijkt relatief weinig te vinden aan onderzoek over nadelige effecten, maar geheel blanco is het niet:
* Al ruim dertig jaar geleden is in The Lancet een case beschreven van iemand waarbij deze suiker (zelfs in de kleine hoeveelheid waarmee het ook al in HCFS zit) netelroos uitlokte. Tja, het is maar één case, maar toch.
* Een studie met ratten die 3% suikeroplossing of 3% allulose kregen liet idd zien dat de ratten op gewone suiker dikker werden, maar de allulose groep had grote lever en nieren. Wat betekent dat?
* Een van de weinige studies met mensen testte 5g/d allulose tegenover 5g/d suiker bij gezonde vrijwilligers gedurende 12 weken en liet in feite niks afwijkends zien.
* Een tweede studie met mensen vond dat ook, maar constateerde wel een toename van leptine, een trek-onderdrukkende hormoon. Op zich lijkt dat gunstig, maar leptine-resistentie (dat mogelijk optreedt bij langdurig hoge leptine-niveaus) wordt ook wel genoemd als een mogelijk mechanisme bij obesitas.
De vraag blijft dus onbeantwoord wat allulose met de mens doet als het straks misschien op echt grote schaal wordt toegepast. Een typische gang met dit soort nieuwigheden is dat het eerst alleen maar fantastisch wordt genoemd, en er pas later toch wat kanttekeningen worden geplaatst. Is dit misschien een mooie gelegenheid om die kanttekeningen vóór grootschalige marktintroductie te onderzoeken?