Trouw geeft drie bijenspecialisten (Koos Biesmeijer, Jeroen van der Sluis en Sjef van der Steen) het woord over de mogelijke oorzaken van bijensterfte. Zij stellen dat er niet één aanwijsbare oorzaak is voor de mysterieuze bijensterfte van de afgelopen jaren, maar dat een samenspel van factoren al een groot deel van de bijenproblematiek verklaart: "pollen, pathogenen en pesticiden". Bijen zijn essentieel voor het bestuiven van gewassen: "Bijen zitten letterlijk tussen ons en ons voedsel in en zijn sleutelfiguren in ons ecosysteem."
Daar waar niet één probleem de oorzaak is, moet ook de oplossing niet in één richting gezocht worden. "Akkerbouwers zouden moeten stoppen met het gebruik van onnodig en preventief gebruik van bestrijdingsmiddelen. Bermen moeten later gemaaid worden, pas als alles uitgebloeid is. Als je even wacht, hebben bijen een betere start", zegt Van der Sluijs in Trouw.
Dit artikel afdrukken
Daar waar niet één probleem de oorzaak is, moet ook de oplossing niet in één richting gezocht worden. "Akkerbouwers zouden moeten stoppen met het gebruik van onnodig en preventief gebruik van bestrijdingsmiddelen. Bermen moeten later gemaaid worden, pas als alles uitgebloeid is. Als je even wacht, hebben bijen een betere start", zegt Van der Sluijs in Trouw.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het bijenvolksterfte probleem wordt vooral ingewikkeld gemaakt. De halfslachtige houding van de overheid en de LTO ten aanzien van de enorme risico's van neonicotinoiden voor geleedpotigen is één van de oorzaken van de nu al jarenlang voortdurende verhoogde bijenvolksterfte.
Henk, hoe komt het dat jij het beter weet dan die drie bijenspecialisten?
Weer een typisch gevalletje van 'Doubt is their product': zoals de tabaksindustrie verwarring en daarmee twijfel zaaien mbt. de manifeste schadelijkheid van producten. Dat bijensterfte een multifactorieel probleem is, betekent niet dat we evident schadelijke bestrijdingsmiddelen kunnen blijven gebruiken.
#2. Ik geef mijn visie weer, die ik kan staven met mijn wetenschappelijke publicaties, en die al jarenlang wordt genegeerd door het Ctgb en de LTO. Ik krijg wel veel waardering voor mijn werk van gerenommeerde buitenlandse universiteiten (Harvard, Heidelberg, Bologna, Sydney). Ook de EFSA heeft mijn aanbevelingen voor de herziening van risico analyses van bestrijdingsmiddelen voor bijen overgenomen. Ik meen in alle bescheidenheid dus recht van spreken te hebben.
Kees van Heemert beargumenteert in dit artikel waarom Tennekes en van der Sluis door een tekort aan kennis over bijen en de impact van bijenziekten de verkeerde conclusies trekken. "Ze kijken in het bijzonder naar de giftigheid in laboratoriumproeven en gaan voorbij aan de blootstelling van de bijen in het veld en hoe het volk daarop reageert."
En waarom de boosdoener juist niet onder bepaalde bestrijdingsmiddelen gezocht moet worden want na het in de ban doen trad er geen verbetering op.
Ook hij, net als de onvolprezen Lomborg, zoekt de oorzaak veel meer bij de varroamijten in combinatie met virussen.
Dr. Ir. Kees van Heemert is oud-rijksbijenteeltconsulent en apidoloog, dus qua autoriteit heeft ook hij alle recht van spreken.