Trouw geeft drie bijenspecialisten (Koos Biesmeijer, Jeroen van der Sluis en Sjef van der Steen) het woord over de mogelijke oorzaken van bijensterfte. Zij stellen dat er niet één aanwijsbare oorzaak is voor de mysterieuze bijensterfte van de afgelopen jaren, maar dat een samenspel van factoren al een groot deel van de bijenproblematiek verklaart: "pollen, pathogenen en pesticiden". Bijen zijn essentieel voor het bestuiven van gewassen: "Bijen zitten letterlijk tussen ons en ons voedsel in en zijn sleutelfiguren in ons ecosysteem."
Daar waar niet één probleem de oorzaak is, moet ook de oplossing niet in één richting gezocht worden. "Akkerbouwers zouden moeten stoppen met het gebruik van onnodig en preventief gebruik van bestrijdingsmiddelen. Bermen moeten later gemaaid worden, pas als alles uitgebloeid is. Als je even wacht, hebben bijen een betere start", zegt Van der Sluijs in Trouw.
Dit artikel afdrukken
Daar waar niet één probleem de oorzaak is, moet ook de oplossing niet in één richting gezocht worden. "Akkerbouwers zouden moeten stoppen met het gebruik van onnodig en preventief gebruik van bestrijdingsmiddelen. Bermen moeten later gemaaid worden, pas als alles uitgebloeid is. Als je even wacht, hebben bijen een betere start", zegt Van der Sluijs in Trouw.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Henk, je verkeert iig in goed gezelschap.
#9 Mijn ontdekking in 2009 dat de dosiswerkingsrelaties van neonicotinoiden precies hetzelfde waren als die van genotoxische carcinogenen (kankerverwekkende stoffen) heeft een centraal paradigma in de toxicologie op losse schroeven gezet, namelijk dat de giftigheid van een stof alleen bepaald wordt door de dosis. Op dat paradigma rusten alle veilig geachte referentiewaarden (ADIs, MRLs, etc) die onze omgang met chemie vorm geven. De inwerking van lage doseringen van veel stoffen over langere tijd wordt echter schromelijk onderschat, omdat de tijd de giftigheid van een stof enorm kan versterken. Toxiciteit is dus niet alleen een kwestie van dosis maar ook van tijd. De risico analyse moet daarom terug naar af. We hebben veel risico's schromelijk onderschat. Dat is een paradigma verschuiving en dat roept altijd weerstand op. De astronomen van het Vaticaan wilden met Galileo niet naar de manen van Jupiter kijken. Hadden ze dat wel gedaan, hadden ze moeten toegeven dat onze aarde om de zon draait, en dat wilden ze niet. Einstein wilde de kwantumtheorie van Max Planck niet erkennen en zei dat God niet met dobbelstenen gooit. Dat is het kenmerk van paradigmaverschuivingen. Weerstand van het establishment. Zo gezien verbaast het niet dat het establishment lange tijd niet wilde inzien dat de toepassing van de neonicotinoiden een catastrofe zal veroorzaken. Hopelijk wordt toch op tijd ingegrepen, want anders is het leed niet te overzien.
Henk T, ik trek je deskundigheid niet in twijfel (ik weet er niets van), ik verbaas me alleen over het proces.
Het verbaast mij dat er kennelijk onder wetenschappers overeenstemming is dat er bestrijdingsmiddelen gebruikt worden die een wereldwijde catastrofe aanrichten, en dat daar door beleidsmakers niets aan gedaan wordt. Of zijn neonicotiniciden buiten Europa wel verboden?
#7. Je moet mij vooral de les lezen in toxicologie. Einde discussie. Dit heeft geen enkele zin. Bloodymindedness noem je zoiets in het Engels.
Tennekes, je vergeet les 1 van toxicologie: Giftigheid en blootstelling. Ik denk dat je het punt van blootstelling niet aan kunt tonen en een leek kan snappen dat bij een ban van het middel er direct verbetering op moet treden. Bijenvolken vliegen niet zo ver. Het kost helemaal niets om dan de juiste conclusie te trekken.