Je ballen er zonder verdoving af laten knijpen? Da's een uiterst onplezierige gedachte. In Nederland is ophef ontstaan over het onverdoofd castreren van biggen. In België eveneens.
Naar aanleiding van een vraag van Jos de Meijer vanuit het Vlaams Parlement gaf Yves Leterme, Vlaams MP en minister van Landbouw antwoord op de vraag hoe de minister staat tegenover deze door het publiek als mishandeling beschouwde handeling (downloadbaar pdf - in ambtelijke taal maar heel verhelderend).
Het antwoord van Leterne is voor insiders minder verrassend dan voor het publiek: verdoving doet waarschijnlijk evenveel pijn als onverdoofd castreren en kan niet als duurzaam worden beschouwd. Als we er nog een schepje bovenop doen: het feit dat dieren met zovelen in dezelfde ruimte dicht op elkaar moeten leven zorgt voor noodzakelijke bloedcontroles die ... waarschijnlijk minstens zoveel stress opleveren als de onverdoofde castratie.
De consument zou eens wat minder aan zijn eigen ballen moeten denken en wat meer aan de feiten. Die zijn namelijk nog veel pijnlijker en niet op te lossen door te denken dat je je mededieren, waarvan je zo graag en zo lekker goedkoop eet, met je anti-castratie protest nou eens een flink eind vooruit helpt.
Op 29 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Waarom moeten mannetjesbiggen eigenlijk zwaarder worden dan 85 kilo? Een varken maalt niet om langer leven.
Maar iets anders. Dat mijns inziens overbodige castreren is te bezichtigen in het Filmmuseum in Amsterdam. Het museum kocht een documentaire aan van een Oosterijkse filmer die er in 2005 een prijs voor kreeg op een Nederlands festival.
Ik heb de documentaire gezien en dat op verzoek van het Filmmuseum om er een stuk over in het blad van het museum te kunnen schrijven.
Ik schrok er van. Een klassieke politieke propagandafilm, maar dan tegen de agrarische industrie.
Het stuk dat ik er over schreef werd door het filmmuseum geweigerd omdat het de bedoeling is dat het blad kijkers naar het museum lokt in plaats van ze te weerhouden iets te gaan zien.
In de documentaire, Our Daily Bread worden ook jonge biggetjes gecastreerd, door behendige vrouwen. Razendsnel. En hoewel de filmer - die niks uitlegt - wil dat we het vreselijk vinden, viel het me eigenlijk reuze mee.
Ik blijf het een onnodige handeling vinden, zeker, maar ik weet weer ietsje beter waar ik het precies over heb.
Bijvoorbeeld! Interessant te lezen dat wat management consultants 'organisational slack' zouden noemen ook rond dit onderwerp een belangrijke rol speelt:
"Veel boeren zouden inderdaad graag willen stoppen met castreren. Het is een onaangename klus en omdat een gecastreerde big langzamer groeit kost het geld. Toch gebeurt dat niet omdat veel afnemers (supermarkten en vleesverwerkers) alleen maar vlees van mannelijke varkens willen als de dieren gecastreerd zijn. Bovendien zijn er wettelijke beperkingen die de afzet van vlees van ongecastreerde beren bemoeilijken of die het overschakelen op een beproefde methode als vaccinatie (zie hierboven) tegengaan."
Dit laat andere 'inconvenient truths' rond intensieve teelt - nodig om ons lapje vlees betaalbaar (of moeten we zeggen: verkoopbaar?) te houden - onverlet.
Ik denk dat we nog net een stap verder terug moeten. Namelijk naar de vraag waarom biggen zonodig gecastreerd moeten worden. Deze pagina geeft uitleg.