1 min
Deze week schreef staatssecretaris Sharon Dijksma een brief naar de Tweede Kamer waarin zij het castreren van jonge biggen niet gaat verbieden. Aanleiding voor Geert Laugs, directeur Compassion in World Farming Nederland, de staatssecretaris in onderstaand opiniestuk aan de gemaakte afspraken te herinneren.
Staatssecretaris Dijksma wil het castreren van jonge biggen niet verbieden. Dat schreef zij deze week aan de Tweede Kamer, naar aanleiding van berichten dat een toenemend aantal boeren deze nare ingreep weer toepast. In 2007 spraken boeren, supermarkten en regering met elkaar af dat het castreren van biggen in Nederland in 2015 tot het verleden zou behoren, maar nu blijkt dat dit streven niet wordt gehaald.
Dwaling
Schokkend is dat de staatssecretaris het stoppen met castratie een 'innovatie' noemt. Is het niet veel eerder het terugkomen op een van de vele dwalingen die de veehouderij de laatste decennia in een houdgreep namen? Hoe dan ook, mevrouw Dijksma vindt het verbieden van biggencastratie geen overheidstaak. Deze 'innovatie' moet volgens haar onderdeel zijn van een 'onderscheidend marktconcept' en betaald worden uit de markt. Sterker nog: 'Het verplicht eenzijdig aanscherpen van wettelijke eisen voor dierenwelzijn maakt het verdienmodel voor verduurzaming van de dierlijke ketens in de praktijk nagenoeg onmogelijk', schrijft ze in haar Kamerbrief. Dierenwelzijn is volgens de staatssecretaris dus een leuk extraatje dat je kunt vermarkten, en geen wettelijk vereiste.
Basis
Met het behouden van de biggenballen hebben we bovendien nog lang geen optimaal welzijnsniveau bereikt. Het is slechts een onderdeel van een aanvaardbaar basisniveau, waaraan de hele varkenshouderij zou moeten voldoen en waarvan zij nu nog ver verwijderd is. Net zoals we in Nederland basisnormen hebben voor een goede gezondheid, goed onderwijs of veilig verkeer, zouden die ook moeten gelden voor dierenwelzijn. Wat zouden we immers zeggen van een minister van Verkeer die zegt dat we oude, stinkende en onveilige auto's op de weg moeten houden om 'het verdienmodel' voor veilige en schone auto's niet in de weg te staan?
Overheid aan zet
Beter dierenwelzijn is een verantwoordelijkheid van de overheid (die de regels stelt en moet handhaven) en van de supermarkten (die bepalen wat er op het schap ligt). Die laatsten hebben hun verantwoordelijkheid inmiddels deels genomen en verkopen geen vlees van gecastreerde varkens meer. Nu moet de overheid zorgen dat ook de boeren die niet aan Nederlandse supermarkten leveren volgen. Dat er conform afspraak gestopt wordt met castreren en dat het welzijn over de hele lijn verbetert.
Voorbeeld
Het is begrijpelijk dat staatssecretaris Dijksma inzet op Europa voor de verbetering van het welzijn van varkens, maar binnen de EU moet toch iémand het goede voorbeeld geven. Dijksma's initiatief om in Europa samen met Duitsland en Denemarken op te trekken is te prijzen, maar het wordt voor de onwelwillende landen in de EU wel erg makkelijk de bal terug te spelen als de praktijk in Nederland niet op orde is.
Fotocredits: Compassion in World Farming
Dit artikel afdrukken
Dwaling
Schokkend is dat de staatssecretaris het stoppen met castratie een 'innovatie' noemt. Is het niet veel eerder het terugkomen op een van de vele dwalingen die de veehouderij de laatste decennia in een houdgreep namen? Hoe dan ook, mevrouw Dijksma vindt het verbieden van biggencastratie geen overheidstaak. Deze 'innovatie' moet volgens haar onderdeel zijn van een 'onderscheidend marktconcept' en betaald worden uit de markt. Sterker nog: 'Het verplicht eenzijdig aanscherpen van wettelijke eisen voor dierenwelzijn maakt het verdienmodel voor verduurzaming van de dierlijke ketens in de praktijk nagenoeg onmogelijk', schrijft ze in haar Kamerbrief. Dierenwelzijn is volgens de staatssecretaris dus een leuk extraatje dat je kunt vermarkten, en geen wettelijk vereiste.
Basis
Met het behouden van de biggenballen hebben we bovendien nog lang geen optimaal welzijnsniveau bereikt. Het is slechts een onderdeel van een aanvaardbaar basisniveau, waaraan de hele varkenshouderij zou moeten voldoen en waarvan zij nu nog ver verwijderd is. Net zoals we in Nederland basisnormen hebben voor een goede gezondheid, goed onderwijs of veilig verkeer, zouden die ook moeten gelden voor dierenwelzijn. Wat zouden we immers zeggen van een minister van Verkeer die zegt dat we oude, stinkende en onveilige auto's op de weg moeten houden om 'het verdienmodel' voor veilige en schone auto's niet in de weg te staan?
Overheid aan zet
Beter dierenwelzijn is een verantwoordelijkheid van de overheid (die de regels stelt en moet handhaven) en van de supermarkten (die bepalen wat er op het schap ligt). Die laatsten hebben hun verantwoordelijkheid inmiddels deels genomen en verkopen geen vlees van gecastreerde varkens meer. Nu moet de overheid zorgen dat ook de boeren die niet aan Nederlandse supermarkten leveren volgen. Dat er conform afspraak gestopt wordt met castreren en dat het welzijn over de hele lijn verbetert.
Voorbeeld
Het is begrijpelijk dat staatssecretaris Dijksma inzet op Europa voor de verbetering van het welzijn van varkens, maar binnen de EU moet toch iémand het goede voorbeeld geven. Dijksma's initiatief om in Europa samen met Duitsland en Denemarken op te trekken is te prijzen, maar het wordt voor de onwelwillende landen in de EU wel erg makkelijk de bal terug te spelen als de praktijk in Nederland niet op orde is.
Fotocredits: Compassion in World Farming
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
#16 Annechien, zwakte bod. Dat sneetje hoeft! niet met antibiotica behandeld te worden, en als dat al wel het geval zou zijn is dit niet de grootse reductie die je kunt behalen!
Je moet het AB reductie verhaal niet gaan framen op het non castratie verhaal.
Verder zeg je: de berenboot is vol.
En terecht, de berenboot is vol, immers de slachterijen weten het zo te brengen dat de winst van het voordeel in voerconversie gedeeltelijk omgezet wordt in "beerkosten".
(toch heb ik daar een vraag over. Waarom staan slachterijen toe dat de aanbod de vraag overstijgt? eigenbelang wellicht?)
Echter wanneer de gehele varkenshouderijsector verplicht wordt om beren te mesten dan zeggen binnen de kortste keren de slachterijen/en handel dat de "beerkosten" door "onvoorzienbaarheden" (mark my words) hoger zijn dan die €3,00 en naar de €5,00 a €6,00 gaan!
Dit omdat "ze" (de slachterijen) weten dat dat het voordeel is van het niet castreren van beerbiggen is en dat er dan ook wel kunnen overleven zonder de extra kosten/inspanning die het toch vergt!
Ergo, ik ben het volkomen met je eens maar laat het (vooral) niet van de EU regelgeving afhangen die, als vooralsnog beïnvloed worden door NGO's, en waarachter de NL overheid zich verschuild!, die echter wel de wet dicteren of erger nog, zich verschuilen achter een AMVB!
Hans, doordat je bij non-castratie geen chirurgisch sneetje hoeft te maken, is er minder kans op infectie. En is er dus minder gebruik van antibiotica. Immers een infectie kun je bestrijden met antibiotica.
Jarno, klopt er was een overproductie aan beren. Dat geeft aan dat varkenshouders graag willen stoppen met de castratie, maar de berenboot is vol. Als er teveel beren zijn, doen de slachterijen de prijs naar beneden.... Dat hebben de varkenshouders over zichzelf afgeroepen, door niet naar de markt te luisteren. Laat dat een goede les zijn dat de al oude markt nog steeds werkt.
Hans, dat noem je immunovaccinatie. Dat is een vaccinatie tegen berengeur. In Nederland hebben we gekozen voor non-castratie. Maar ik kan me voorstellen dat je bijvoorbeeld bij biologische varkens of bij hele zware vleesvarkens een vaccinatie toepast.
Enne, er worden daarbij geen genen gemanipuleerd, heb ik me laten vertellen.
#11 Annechien, is dit dan niet het gevolg dat we het als sector te goed doen (lees: te veel beren maken)?
Of is er een andere onderliggend probleem?
Waarom zouden slachterijen die niet aan de NL retail leveren geen of een slechte detectie toepassen, de acceptatie van beren vlees buiten NL is al lager en moet je elk risico dan niet uitsluiten?
Is het niet zo dat buitenlandse afnemers minder voor berenvlees betalen en deze prijs druk als berenkosten doorberekend worden aan de varkenshouder?
Nu kun je zeggen: dan ga je toch leveren aan de slachter die het goed doet en aan NL retail levert maar dan heb jij meteen ook een probleem, aanbod voor NL retail wordt groter en de prijs zal ook voor jouw zakken.
Ik snap heel goed waarom onze Stas het castratie verbod dus niet wettelijk wil verplichten, je creëert een probleem á la Kooiei vs Scharrelei. En daar wil ze haar vingers nu niet aan branden.
#13 Dick, "Dan zou je het toch door een dierenarts die er handigheid in heeft moeten laten doen? Extra kosten zijn voor de slachter. Zo hoort het. Toch?"
Ja zo zou het moeten horen te gaan, echter
1 Er zit geen enkele dierenarts, met een universitaire opleiding, te wachten op een baan die bestaat uit het castreren van biggen. Ze zijn dan ook in geen velde of wegen te vinden die dat willen doen.
2 Extra kosten zijn voor de slachter (en de consument, want die vraagt er uiteindelijk om). Maar ook hier geld het zelfde principe als met de 4 dagen eis (introductie groepshuisvesting na dekken van de zeug, voor de rest van de EU is de eis 28 dagen), oppervlakte eis (wettelijk 0,8 m3, varken van morgen 1 m3 itt bijvoorbeeld België: 0,7 m3) en zo kan ik er nog een paar op noemen. Resultaat: kostprijsverhoging die op het bordje van de varkenshouder gedeponeerd wordt!
Hier gaat het nog om een vrijwillige keuze van een varkenshouder om beren te mesten, kun je nagaan wat de (financiële) gevolgen zijn als het wettelijk in beton gegoten wordt!
En ja ik weet het: van Jesse Klaver mag ik niet alles in cijfertjes uitdrukken maar daar draait het uiteindelijk wel om ;-)
Hans, ik zou Annechien en Jarno niet vragen naar de uitval, maar naar het risico op een infectie door Jarno's 'ene sneetje'. Je bent nu onder vaklui. Daar mag en moet je de echte vragen stellen.
Jarno castreren vinden veel boeren niet leuk (iit wat Hans suggereert), verdoven ook niet. Dan zou je het toch door een dierenarts die er handigheid in heeft moeten laten doen? Extra kosten zijn voor de slachter. Zo hoort het. Toch?