Een van de mooiste afleveringen van Keuringsdienst van Waarde op tv was die over pastasaus van Bertolli. Ik kan de uitzending frank en vrij prijzen want ik had er zelf part noch deel aan.
Aanleiding was een prachtige reclamespot van Unilever, waarin oude vrouwen en een chef oude vrouw samen saus maakten.
De aanpak van de Keuringsdienst, toen, zou model moeten staan voor onnozele maar vruchtbare journalistiek.
Mogen we de fabriek filmen en mogen we de oude mevrouw de chef ontmoeten?
Het doet er niet toe dat je, Foodloglezer, wel weet dat het allemaal kul is. Je gaat op avontuur en filmt.
Het leidde tot een dolkomische uitzending, de verslaggever belandde in een stroopfabriek en de stokoude vrouw die in de film een Italiaanse moest voorstellen bleek een stokoude vrouw in Spanje te zijn die een fors bedrag vroeg voor een gesprekje met haar, ze had geleerd wat tv-optreden waard is.
Wat je zag bij de Keuringsdienst: Unileverreclame beduvelt de boel en wij kunnen er vreselijk om lachen.
Er is ook een uitzending geweest, vorig najaar, over pesto. Niet zo spectaculair als die over de pastasaus, maar weer pret.
In de pesto van Bertolli, Unilever, zit niet wat in echte pesto zou moeten zitten. Pikant, en ik weet niet of iedereen het is opgevallen aan de uitzending van deKeuringsdienst, echte pesto bestaat niet, iedereen klooit, ook een Italiaanse wereldkampioen pestomaken.

Maar zie nu de opgeklopte woede op de nieuwbakken voedselwebsite http://www.foodwatch.nl/. De baas ervan was dit weekend te zien in Kassa.
Unilever belazert de boel, staat er, maar geen enkele aanwijzing in kloeke cijfers, hoe dan. Zelfs de samenstelling van de olie in de saus wordt niet geanalyseerd, alleen maar verdacht gemaakt. Maar wel een oproep om rechtstreeks bij Unilever te protesteren. Tegen welk gif of wat anders dan?
Het schreeuwt je scherm af .

Maar wie zijn de mensen dan die zo schreeuwen? En waarom moet ik geld naar ze over maken?
Bertolli is vermaak.



Dit artikel afdrukken