'Alle kaarten op peren'
Volgens Borgugnons moeten de Belgische fruittelers alle kaarten op de perenteelt zetten. De wereldmarkt in appels is in handen van Polen en daar valt niet tegenaan te concurreren. Maar bij peren is het een ander verhaal. Borgugnons: "Het is onze verdomde plicht om een gunstige marktsituatie te creëren voor onze conférence, en er zijn mogelijkheden. We zijn maar op een aantal markten actief: Duitsland, Frankrijk, Engeland, Spanje, Polen, China,... Als we zien dat een Belg 3kg peren/jaar eet, dan is er nog veel groeimarge in deze landen. Als we dan in ons achterhoofd houden dat het Europees perenareaal daalt, dan is er zeker nog hoop."
Maar nu even nuchter. Waarom zou een land overal peren naar toe willen exporteren met staatssteun als kennelijk geen vraag is?Hij vervolgt: "Laat ons naar buiten treden als 1 sterk merk. Een merk dat gekend staat als een Belgisch topproduct, de Belgische conference. De verkoop dient te gebeuren via 1 verkoopskanaal. Hier worden de kwaliteitseisen vastgelegd en gecontroleerd. Dit kanaal bepaalt de visie per land en zal via de nodige promotie proberen de markt te veroveren. Een groot promotiebudget gericht ingezet op 1 merk. Laat ons dit alles organiseren via 1 grote coöperatie. Een coöperatie die zowel teler als exporteur ondersteunt. Een coöperatie die het magnetisch veld vormt waar zowel de teler als de handelaar zich tot aangetrokken voelt. Waar ieder zijn eigen taak heeft en niemand elkaar voor de voeten loopt. Ik ben ervan overtuigd dat we de waarde van onze peren met 50% kunnen optrekken, als we stoppen met elkaar te onderkruipen."
'Heel veel promotie'
Om de kwaliteit te waarborgen, staat Borgugnon een systeem van begeleiding en controles voor ogen, voor elke schakel in de keten. Ook moet er een oplossing gevonden worden voor 'het minderwaardig fruit'. Als dat verwerkt kan worden tot bijvoorbeeld perenchips, perenijs, perenschijfjes of andere innovatieve toepassingen, zijn goede prijzen voor het kwalitatief goede fruit op lange termijn te garanderen. Maar het allerbelangrijkste waar Borgugnon op hamert, is 'heel veel promotie'. "We moeten de mensen overtuigen dat we lekkere peren hebben. We moeten heel veel promotie maken. We moeten ze laten proeven van onze peren. Telkens opnieuw en opnieuw. De conférence peer is geen wereldpeer, maar een unieke peer. Het voordeel is dat er nog veel plaats is om onze peren af te zetten, een nadeel is dat niemand deze peer en daarbijhorende smaak kent. Het zal dus veel euro's kosten om de wereld te overtuigen. Euro's die de sector niet meer kan ophoesten."
'Budget nodig'
Borgugnon vraagt om budget. Hij verwijst naar de steun vanuit Europa na de Ruslandboycot. De €10,4 miljoen die de Belgische telers ontvingen, is gebruikt voor groenoogsten en interventie - eigenlijk 'het vernietigen van fruit'. Een niet-structurele oplossing, die iedere teler tegen de haren instrijkt en bovendien maar 30% van de kosten dekt. Borgugnons plan moet de conférencepeer als wereldmerk positioneren. Wij willen 1 merk lanceren, wij willen dit kenbaar maken over de hele wereld, wij willen iedereen de conférencepeer laten proeven. We willen de ene marketingstunt na de andere uithalen. We hebben budget nodig. Budget dat groot lijkt, maar een habbekrats is in vergelijking met de verliezen in de sector. Europa, geef onze sector in onze Regio extra budget zodat we de wereld kunnen intrekken. Geef ons nog eens 10 miljoen euro die dan kan worden besteed om ons fruit te verkopen in plaats van te vernietigen.
Maar nu even nuchter. Waarom zou een land overal peren naar toe willen exporteren met staatssteun als kennelijk geen vraag is?
Het antwoord op die vraag luidt: omdat er al genoeg peren in de wereld waren. Wie er meer wil verkopen, moet die markten zelf ontwikkelen en heeft geen staatssteun nodig. We willen perenboeren elders in de wereld toch zeker het fruit op hun eigen markten niet uit de mond stoten?
Het is een belangrijke vraag met het oog op het nieuwe Gemeenschappelijke Landbouwbeleid van de EU waar ministers, ambtenaren en andere beleidsmakers alweer over nadenken.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
# 11 en # 10
Pink Lady is een merknaam op een vrij oud ras. Wereldwijde afzet en tevens productie op meerdere continenten. Het wordt gedragen door een Australische licensing agent, die bestaat uit vermeerderaars van plantmateriaal. Wat ik niet zeker weet is of er nog kwekersrechten zijn op het ras dat Crimson Pink heet.
Het zijn dus niet telers, geen fruithandelaren en in dit geval ook niet veredelaars. Het lijkt een beetje op de Nederlandse situatie met aardbeien, waar verschillende vermeerderaars 'exclusief' bepaalde rassen vermeerderen. Die rassen kwamen uit staatsprogramma's. Edoch er is geen commercieel merk rond gebouwd? Gemiste kans?
Ik denk het wel. Tegenwoordig probeert men clubrassen op te bouwen, maar toch blijft die Conference gewoon de standaard.
Vragen:
De 'handel' heeft liever geen clubrassen of merken?
Moet je direct naar de consument?
Of kun je een sterk B to B merk opbouwen zoals Avalanche in de rozen?
De Belgische Europarlementariër Hilde Vautmans heeft ook een plan voor de in zwaar weer verkerende fruittelers in België, schrijft Vilt.
Met haar voorstellen (onder andere verhoging van het aantal plukdagen voor seizoensarbeiders, compensatie voor boeren die niet plukken, verhoging van het plafond van het Rampenfonds en een betaalbare hagelverzekering, heropstarten van de Europese gesprekken over de relatie met Rusland, inschakelen van het volledige diplomatieke en economische netwerk om de markt te vergroten) richt ze zich tot de Vlaamse en federale overheden én trok ze naar het kabinet van EU-commissaris Phil Hogan.
Vautmans: "De interventieprijs voor fruit zal aanzienlijk stijgen, zo werd ons formeel beloofd tijdens de meeting die meer dan een uur duurde. Dat is goed nieuws voor de fruittelers zodat ze meer ademruimte gaan krijgen. Dit zal automatisch als gevolg hebben dat de prijs voor industriefruit stijgt. Dat is het belangrijkste nieuws wat ik heb gehoord. Ook heeft het kabinet van Hogan de fruittelers uitgenodigd op handelsmissies naar Indonesië, Vietnam, Canada en Nigeria dit en volgend jaar. Ik heb commissaris Phil Hogan op mijn beurt uitgenodigd om een bezoek te brengen aan Haspengouw."
Piet vraagt in #9: Wat is er meer voor nodig? Wat denkt JP van Doorn?
Alles kan. Kijk maar naar Pink Lady En met 10 miljoen kom je best een eind. En kennelijk is Pink Lady best onderscheidend: zoetig, frissig en goed houdbaar. Zegt men, ik ben niet zo'n kenner. En het ligt bij AH en Jumbo. Da's niet slecht. Dat kan voor peren ook.
Het enige waar ik aan twijfel zijn inderdaad zoals Henric zegt de intenties. Het merk als probleemoplosser, daar geloof ik niet zo in. Het merk als kroon op een fantastisch en onderscheidend product wel. Van mensen die weten wat het is een merk te bouwen en te onderhouden. Daar lol in hebben. Ik zie dat in dit geval niet allemaal zo voor me. Maar ik kan me vergissen. Ik denk dat zolang je medewerking van iedereen moet hebben, zoals Borgugnons schrijft, het niets gaat worden.
Het grootste probleem bij het creëren van een merk van Belgische Conference lijkt me de onderscheidbaarheid. Er staat bijna 7 000 ha Conference in Nederland volgens het CBS, dat lijkt mij lastig voor die Belgen.
Zespri is volgens mij behoorlijk afgeschermd. In Nederland is met Avalanche een soort van rozenmerk ontstaan, op basis van een ras. Ook keihard afgeschermd, min of meer bij toeval ontstaan.
Toch denk ik dat die Belgen met die Conference peer een potentieel 'merk' in handen hebben. Ik denk bijvoorbeeld aan Nieuw Zeeland en Zespri kiwi's.
#8
Je moet een beetje door de suggestieve teksten van FL redactie heenkijken. Subsidies, LTO, EU, het zal allemaal wel ... Voer voor de vaktribune. Laten we het in deze lijn hebben over business ...
In principe was de peer met een revival bezig afgelopen 10 jaar. De Rusland boycot gooit roet in het eten, maar ze kopen/kochten daar geen slechte spullen. Die peren zijn dus goed. Het is lastig te kopieren vanwege de lange aanlooptijden in de teelt. De eensgezindheid onder telers in Belgie lijkt groter dan in NL als je bijvoorbeeld kijkt naar de Flandria telers. Tevens hebben ze by far de grootste aanplant van Conference.
Wat is er meer voor nodig? Wat denkt JP van Doorn?