Een derde van het rundvlees dat met het Belgische label Belbeef in de supermarkten ligt, is niet te traceren. Dat berichtte vanmorgen de openbare omroep VRT op basis van een intern rapport van Febev, de sectorfederatie van de Belgische vleesindustrie.

VRT mocht een intern onderzoek door de Federatie van het Belgische Vlees (Febev) inzien naar de traceerbaarheid van rundvlees met het Belgische kwaliteitslabel Belbeef. Volgens VRT zou van de 34 stukken onderzocht vlees maar in 18 gevallen een 'traceerbaarheidsoor' aanwezig zijn. Slechts in 12 gevallen was er sprake van een juiste match, aldus De Morgen.

'Onthutsend'
Verontwaardiging alom. Zo zegt het Belgische Sp.a-Kamerlid Annick Lambrecht; “Het eigen kwaliteitslabel Belbeef, dat garant staat voor correct gekweekt Belgisch rundvlees, blijkt onbetrouwbaar, maar toch grijpt niemand in. Dat een derde van ons eigen rundvlees niet traceerbaar is, is onthutsend”.
In de Belgische zakenkrant De Tijd nuanceert het voedselagentschap FAVV dat: "Wij hebben tussen 2015 en 2017 1.233 stalen rundsvlees gecontroleerd en 92 procent was in orde met de regels rond traceerbaarheid."

Febev-voorzitter Michael Gore legt, ook in De Tijd, uit dat het interne rapport waar VRT zich op baseert niet meer is dan het verslag van "een mislukt testproject." Febev streeft er naar elk stuk Belbeef terug te kunnen traceren naar de individuele koe, via DNA-onderzoek en technologie. Om dat uit te testen, ontwikkelde Febev een traceerbaarheidsaanpak. "We hebben een mechanisme uitgetekend, maar dat werkt niet. Dat is wat in het rapport stond."

Het vlees is dus traceerbaar
In de praktijk ging het op een aantal punten mis. Niet alle 50 voor het onderzoek gekochte vleesverpakkingen bevatten Belbeef-vlees. Sommige slachthuizen waren te laat met het aanleveren van het 'traceerbaarheidsoor' - het oor met oormerk dat alle slachthuizen 7 weken moeten bijhouden, juist met het oog op de traceerbaarheid. "De conclusie is dus dat we een nieuwe methode moeten uitwerken om vlees terug te leiden naar één individuele koe." Met het huidige 'lotnummer' is vlees al te traceren naar een kleine groep geslachte dieren, "Het vlees is dus traceerbaar," aldus Gore.

Imagoschade
Het schandaal lijkt dan ook met een sisser af te lopen. Voedselveiligheid en de volksgezondheid zijn niet in gevaar, en al is de herkomst niet tot op de koe herleidbaar, het is in elk geval Belgisch rundvlees. Supermarkten halen het vlees dan ook niet uit de schappen. Toch is er nog één groep die moppert. Zowel de Boerenbond als het Algemeen Boerensyndicaat (ABS) wijzen er in Vilt op dat het probleem zich toespitst op de slachthuizen en uitsnijderijen, en niet op de veehouders. "Het is ook heel jammer dat het opnieuw de veehouders zijn die voor de zoveelste keer te kampen krijgen met imagoschade, daar waar op het niveau van de rundveebedrijven zelf de kwaliteitsborging optimaal verloopt. Het systeem is maar zo goed als de zwakste schakel," zegt ABS-secretaris Guy Depraetere in Vilt.
Dit artikel afdrukken