Er was nog één lichtpuntje: doordat de gemiddelde prijs van de vis iets steeg, kwam de omzet uit op €59,1 miljoen. Daarmee bleef de omzetdaling beperkt tot 5,5%. Maar ook die schrale troost is inmiddels weggevallen. Door de coronacrisis is de horeca gesloten en de export stilgevallen. De vraag valt stil en dat betekent dat de prijzen onder druk staan. "Als de prijzen nog meer dalen, is het niet meer rendabel om uit te varen," zegt Sylvie Becaus van de veiling in Zeebrugge en Oostende op VILT.

'Chinezen vissen de Noordzee leeg'
De Belgische visserij staat nóg verder onder druk, zegt visser Hendrik uit Oostende in de Franstalige krant La Dernière Heure. Terwijl de Belgische en Europese vissers zich aan de Europese quota houden, komen de Chinezen met "vrachtschepen die alles op hun pad plunderen" in de internationale deel van de Noordzee vissen. "En als de Chinezen vertrekken, laten ze een ware zeewoestijn achter. Er is niets meer te vissen".

Door de overbevissing van de Noordzee is de 'visdichtheid', die 20 jaar geleden nog 200.000 vissen per vierkante kilometer bedroeg, inmiddels teruggelopen tot 40.000 vissen per km2. Dat vergt vissen met beleid. Daar komen de beperkingen die de brexit met zich meebrengt nog eens bij. Van de Belgische visvangst komt 80% uit Britse wateren.

'Koop lokale vissoorten'
Is er nog redding mogelijk voor de Belgische vissector? Ja zeker wel, zegt Becaus, maar daarvoor is het van belang dat “de Belgische vis in de hoofden van de Belgen raakt”. Dus geen Noorse zalm of kabeljauw kopen, maar de lokale soorten. "Een pladijs (het Vlaamse woord voor schol, CJ) is toch ook heel lekker? We geloven in de vissector maar we hebben de Belgische consument nodig.”
Dit artikel afdrukken